Η Κουτσούφλιανη (Παναγία Τρικάλων), βλαχοχώρι της ορεινής Καλαμπάκας του νομού Τρικάλων, βρίσκεται στα σύνορα Θεσσαλίας-Ηπείρου-Μακεδονίας, στις πηγές του Πηνειού, σαράντα χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Καλαμπάκας και τριανταπέντε χιλιόμετρα ανατολικά του Μετσόβου. Έχει πλούσιο δάσος, οξιάς και πεύκης με όλες τις αποχρώσεις του πρασίνου, σπαρμένο με ξωκλήσια.
Το χωριό αυτό απελευθερώθηκε από τους Τούρκους το 1881 μετά τη συνθήκη του Βερολίνου μαζί με όλη τη Θεσσαλία. Τον Μάρτιο-Απρίλιο του 1897 η Κουτσούφλιανη έγινε το ορμητήριο και το καταφύγιο των 2600 αγωνιστών της Εθνικής Εταιρείας οι οποίοι εισέβαλαν στην Τουρκοκρατούμενη τότε Μακεδονία και έδωσαν σκληρές μάχες με τους Τούρκους.
Nάθιματς μάτα μόι φιάτα, νάθιματς λέλε ανάθιματς.
Τσι ν’ τι φιάτσι αχάντου μουσιάτα.Ντι νι αρκάι όκλι πρι τίνι.....
Σι νι ντούσιρα όιλι του άγκρου.Σι νι κουρμάρα μούλτου ζνίι.
Ανάθεμα τη μάνα σου μωρ’ κόρη, ανάθεμα μωρ’ ανάθεμα.
Που σ’ έκανε τόσο όμορφη. Έριξα τα μάτια πάνω σου.....
Και μου πήγαν τα πρόβατα στον αγρό. Και μου έκοψαν μεγάλη ζημιά.
Οι Γραμμουστιάνοι Βλάχοι, διασκορπισμένοι σήμερα σε όλη τη Βαλκανική, προέρχονται ως γνωστόν από τα βλαχοχώρια του ορεινού όγκου του Γράμμου. Η βλάχικη αυτή ομάδα οικισμών με κέντρο τη Γράμμουστα ή Γράμμουστη, αποτελούνταν από τη Φούσα ή Φούσια, το Βετέρνικο ή Βετεάρνικ’, το Λιβάδι, το Πισκοχώρι, τον Άγιο Ζαχαρία ή Ζαγάρ’ ή Σφάντου Ζαχαρίε, την Αετομηλίτσα ή Ντένισκου ή Ντέντσκο, το Πληκάτι , την Κιάφα, τη Νικολίτσα ή Νικουλίτσα, την Άρζα και τη Δάρδα.
Ο ΤΡΑΝΟΣ ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ
Μια από τις μεγαλύτερες εορτές του χριστιανικού κόσμου είναι αυτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τον Δεκαπενταύγουστο. Είναι η εορτή της Μεγάλης Παναγίας (βλαχ. Στα-Μαρίι ατσιά μάρι), την οποία όλοι οι Βλάχοι τιμούν με ιδιαίτερη ευλάβεια. Κατά την εορτή αυτή της Θεομήτορος το πανηγύρι κρατά δυο μέρες σε όλα τα βλαχοχώρια.
Παλαιότερα οι κτηνοτρόφοι (βλαχ. τσέλνιτσι) πανηγύριζαν τη λήξη της γαλακτοκομικής περιόδου των γιδοπροβάτων1. Η πρώτη μέρα του πανηγυριού είναι αφιερωμένη σε όλους τους μη κτηνοτρόφους Κλεισουριώτες. Γλεντούν με δυο ή τρεις παρέες βιολιά στις δυο πλατείες του χωριού. Την ημέρα αυτή παρέες ανδρών επισκέπτονται με τα βιολιά τα σπίτια των κτηνοτρόφων, όπου τους περιμένουν στρωμένα τραπέζια με ψημένα αρνιά, βλάχικες πίτες, μανούρια και άφθονο κρασί.