Μέσα στην ποικιλία των διαφορετικών ειδών πίτας στον ελλαδικό χώρο, ξεχωριστή θέση κατέχουν οι πίτες των Βλάχων, όχι τόσο εξαιτίας κάποιας ιδιαιτερότητας στην παρασκευή ή για την πρωτοτυπία των υλικών, αλλά γιατί οι ίδιοι οι Βλάχοι αποδίδουν μεγάλη συμβολική υπεραξία σε αυτό το είδος φαγητού, το οποίο θεωρούν ως ένα από τα στοιχεία που ορίζουν την ιδιαίτερη πολιτισμική τους ταυτότητα.

Καθώς το ανά χείρας πόνημα της κυρίας Λέντζιου-Τρίκου προλογίζεται και από άλλους συναδέλφους, ειδικούς σε θέματα της λεξικογραφίας και της αρωμουνικής, θα περιοριστώ σε δυο-τρεις σκέψεις γενικότερου ενδιαφέροντος.

Ο Gustav Weigand ανακάλυψε το 1889 στην Αχρίδα ένα πολυσέλιδο αρωμουνικό χειρόγραφο το οποίο ανήκε στην οικογένεια Dimonie γι αυτό και από τότε έμεινε γνωστό ως Codex Dimonie¹.

Το 1881, με τη συνθήκη του Βερολίνου και την παραχώρηση στην Ελλάδα της Θεσσαλίας και μέρους της Ηπείρου το Συρράκο θρηνεί, γιατί παραμένει κάτω από τον Τουρκικό ζυγό και τα σύνορα μπαίνουν κατά μήκος του Χρούσια παραπόταμου του Αράχθου σε απόσταση αναπνοής από το Συρράκο.

Η παρούσα εργασία εξετάζει το λαϊκό κλαρίνο στην Θεσσαλία, στην ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων και ειδικότερα στον Ασπροπόταµο, µέσα από την περίπτωση του Σωτήρη Σγούρου.

Η παρούσα εισήγηση βασίζεται σε αρχειακό υλικό του ρουμανικού Υπουργείου Πολιτισμού και Δημόσιας Παιδείας και συγκεκριμένα το φάκελο 461/1920 M.C.I.P. (Ministerul Cultelor şi Instrucţioni Publice).

Πολλές μαρτυρίες και γεγονότα έχουν καταγραφεί σχετικά με τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Γερμανών στον Ασπροπόταμο το φθινόπωρο του 1943.