Επανεκδίδουμε, μετά από 245 χρόνια, το σπάνιο, πολύτιμο, συνάμα αγνοημένο -αν και πολυσυζητημένο- έργο του Θεόδωρου Α. Καβαλλιώτη (Θ.Α.Κ.), λαμπρής προσωπικότητας του νεοελληνικού διαφωτισμού, γνωστό ως τρίγλωσσο Λεξικό (Ρωμαίικα, Βλάχικα, Αλβανίτικα), με τον τίτλο: «Πρωτοπειρία παρά του σοφολογιωτάτου και αιδεσιμωτάτου διδασκάλου ιεροκήρυκος και πρωτοπαπά κυρίου Θεοδώρου Αναστασίου Καβαλλιώτου του Μοσχοπολίτου, ξυντεθείσα και νυν πρώτον τύποις εκδοθείσα δαπάνη του εντιμοτάτου, και χρησιμωτάτου κυρίου Γεωργίου Τρικούπα, του και Κοσμήσκη επιλεγομένου εκ πατρίδος Μοσχοπόλεως. Ενετήισιν 1770. Παρά Αντονίω τω Βόρτολι. Superiorum permissu, ac privilegio».
Τούτο το Τρίγλωσσον Λεξικόν τον Καβαλλιώτου περιέχει 1.170 λέξεις γραμμένες με το ελληνικό αλφάβητο στα ρωμαίικα (νεοελληνικά), βλάχικα (αρμάνικα των Ελληνοβλάχων) και αλβανίτικα (τοσκικα της νότιας Αλβανίας), καταχωρισμένες ανά γράμμα, ως ακολούθως: Α-105, Β-43, Γ-48, Δ-48, Ε-45, Ζ-11, Η-5, Θ-25,1-5, Κ-176, Λ-49, Μ-90, Ν-18, Ξ-13, Ο-27, Π-119, Ρ-18, Σ-131, Τ-55, Υ-11, Φ-55, Χ-50, Ψ-19, Ω-3 = 1.170 λέξεις. Λεξικογραφούμε τις 1.170 λέξεις με την κατάταξη που ο ίδιος ο συγγραφέας δημοσιοποίησε: Ρωμαίικα - Βλάχικα - Αλβανίτικα....
Μετά τη δεκαετία του 1870, η προαγωγή της ελληνομάθειας στους ετερόγλωσσους χριστιανικούς πληθυσμούς της οθωμανικής επικράτειας καθίσταται κεντρικός στόχος των φορέων που επωμίζονταν τη διοίκηση και την οργάνωση του εκπαιδευτικού δικτύου των κατά τόπους ελληνικών κοινοτήτων, όπως λ.χ. τα στελέχη των τοπικών κοινωνιών, οι εκκλησιαστικές αρχές, η οθωμανική κυβέρνηση και οι θεσμικοί φορείς του ελληνικού κράτους (προξενεία και σύλλογοι).
Μετά την έκδοση των μεταρρυθμιστικών διαταγμάτων Χάττι Σερίφ (3 Νοεμ. 1839) και Χάττι Χουμαγιούν (18 Φεβρ. 1856), με τα οποία καθιερώνονταν ισονομία και ισοπολιτεία όλων των οθωμανών υπηκόων, ανεξάρτητα από τη φυλή και το θρήσκευμά τους, καθώς και τωνΓενικών Κανονισμών περί διευθετήσεως των εκκλησιαστικών και εθνικών πραγμάτων, οι οποίοι συντάχθηκαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, 1 δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη μιας πιο φιλελεύθερης πνευματικής, πολιτιστικής και εκπαιδευτικής κίνησης.
Το χωριό Περιβόλι βρίσκεται στο νομό Γρεβενών. Οι κάτοικοι του είναι βλαχόφωνοι και ακολουθούν τον ημινομαδικό τρόπο ζωής. Δηλαδή τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες τους περνάνε στα βουνά ενώ τους χειμωνιάτικους στα χειμαδιά. Στην περιοχή της Μαγνησίας εντοπίζουμε Περιβολιώτες εγκατεστημένους στο Βελεστίνο, μέρος που αποτελεί και τον κυριότερο τόπο χειμερινής τους διαμονής, στο Μικρό Περιβολάκι, χωριό το οποίο κατοικείται εξ’ ολοκλήρου από Περιβολιώτες, στα Κανάλια, στην Αγία Παρασκευή Βόλου, της οποίας ο αρχικός πυρήνας αποτελούνταν από Περιβολιώτες, στην Άλλη Μεριά καθώς και μεμονωμένους στην πόλη του Βόλου. Επίσης Περιβολιώτες βρίσκονται στα χωριά της Λάρισας, Νέο Περιβόλι, Καλοχώρι, Χειμάδι, Μακρυχώρι, Αγναντερή. Ακόμα Περιβολιώτες κατοικούν στα χωριά Σκυλίτσι, Σταυρός και Διαβατό, κοντά στη Βέροια, καθώς και στα Γρεβενά, στα Τρίκαλα (στη συνοικία Κουτσομήλια), στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα1 . Εξετάζοντας κάποιος τις επαγγελματικές ασχολίες των κατοίκων του χωριού θα εντυπωσιαστεί από την ποικιλία των δραστηριοτήτων στις οποίες επιδίδονταν οι Περιβολιώτες.
Η διερεύνηση των δυνατοτήτων ανάπτυξης της ορεινής περιοχής της επαρχίας Μετσόβου για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη (οικονομική – κοινωνική – πολιτισμική) της συγκεκριμένης περιοχής, αποτελούν τα ζητούμενα της παρούσας εργασίας, ζητούμενα που ανιχνεύονται στο λόγο των υπό μελέτη υποκειμένων. Οι πρώτες ερευνητικές επαφές με το χώρο στον οποίο αναφέρεται η ανά χείρας μελέτη πραγματοποιήθηκαν το χρονικό διάστημα, Οκτώβριος 1999 – Σεπτέμβριος 2000, στο Ανήλιο, το Ανθοχώρι, το Βοτονόσι, το Μέτσοβο, τη Μηλέα και την Χρυσοβίτσα. Η συγκεκριμένη μελέτη χωρίζεται σε 9 κεφάλαια. Το αντικείμενο κάθε κεφαλαίου έχει συνοπτικά ως εξής: Στο πρώτο κεφάλαιο, αφού προσδιοριστεί η περιοχή μελέτης και δοθεί το ακριβές γεωγραφικό της στίγμα στη συνέχεια γίνεται μια απόπειρα να αποκρυπτογραφήσουμε κάποιους θρύλους γύρω από την ονομασία της περιοχής. Ακολούθως αναφερόμαστε στην πληθυσμιακή συγκρότηση της περιοχής και στο προφίλ του ενεργού πληθυσμού της.