Όταν επιχειρούμε να ερμηνεύσουμε το σήμερα και να ψηλαφίσουμε το βασικό περίγραμμα δυνάμεων ή ρευμάτων, που επηρεάζουν ή και καθορίζουν τις μεσοπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες εξελίξεις σε κάποια τμήματα της «γηραιάς ηπείρου», όπως η Βαλκανική Χερσόνησος, αντιλαμβανόμαστε αμέσως την έφεση σύγχρονων Ευρωπαίων και Αμερικανών ιστορικών ή πολιτικών αναλυτών, να αναδεικνύουν -σχεδόν ομόφωνα- τα «φαντάσματα», ως πρωταγωνιστές της νέας εποχής.
Από τα «βαλκανικά φαντάσματα», που ιχνογραφούσε –ακόμη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990- ο Robert Kaplan, [στο έργο του: “Balkan Ghosts” («Τα φαντάσματα των Βαλκανίων»)], μέχρι τα «φαντάσματα της Θεσσαλονίκης», της πόλης των φαντασμάτων, κατά τον Μark Μazower [στο δικό του έργο :“SALONICA-city of ghosts” (christians,muslims and jews, 1430-1950)] , οι σύγχρονοι εφευρέτες ή κυνηγοί φαντασμάτων, περιγράφουν τον κόσμο μας, τα Βαλκάνια του 21ου αιώνα, με χρώματα που μοιάζουν «με εκείνα που κυριαρχούσαν στις παραμονές της έναρξης του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου» 1 .