Σε έναν τόπο γεμάτο μνήμες και παραδόσεις, πλούσια ιστορία, ευεργέτες,διανοούμενους , φυσικές ομορφιές, αγνά παραδοσιακά προϊόντα, μοναδικούς παραδοσιακούς τεχνίτες, θα περιπλανηθούμε σήμερα. Στο γραφικό Μέτσοβο, χτισμένο στα 1200 μέτρα στις πλαγιές της Πίνδου.
Περιηγήσεις
Τον περασμένο Ιούλιο επισκέφτηκα το Συρράκο μαζί με δυο κοινωνιολόγους που πριν τριάντα χρόνια είχαν κάνει εκεί μια έρευνα.
Ενα κομμάτι της Πίνδου το αποτελούν τ' Ασπροποταμίτικα χωριά, που βρίσκονται τοποθετημένα στις πλαγιές και χαραδρώσεις των πρώτων πηγών του άνω ρου του Αχελώου, του κοινώς λεγάμενου Ασπροπόταμου ή απλώς Ασπρου.
Η περιέργεια να δεις πίσω από την κουρτίνα. Ιδίως όταν η κουρτίνα αφήνει χάσματα από όπου περνούν μνήμες, ακούσματα, ονόματα οικεία, δικά σου. Και ακόμη περισσότερο όταν το δίχτυ της ζωής σε δένει με την άλλη πλευρά. Να δεις, να ακούσεις, να σκεφθείς έξω από τα στερεότυπα της μαζικής εκδρομής - επιδρομής. Μοναχική πορεία σε τόπους έρημους και πολυσύχναστους για να ακούσεις το ψιθύρισμα του Ελληνικού· και να γευθείς το κοινό του τόπου και των ανθρώπων που βρίσκεται χωμένο άλλοτε βαθιά και άλλοτε μόλις κάτω από την επιφάνεια. Βόλτα στις γειτονιές από την άλλη πλευρά των συνόρων μας. Στο κομμάτι της γης που άλλοι το λένε Νοτιοανατολική Ευρώπη και άλλοι Βαλκάνια.
Από την Οχρίδα στο Μοναστήρι, 70 χλμ., ο άνετος δρόμος ακολουθεί πιστά την Εγνατία οδό. Εμείς όμως κάναμε κύκλο για να περάσουμε το βουνό Γκαλίσιτσα και να συναντήσουμε τον διεθνή δρόμο στο Ρέζεν. Προχωρήσαμε λοιπόν νότια στις όχθες της λίμνης ως το χωριό Τραπέϊτσε (Τραπεζίτσα). Ανεβήκαμε τη στενή άσφαλτο μέσα από τις οξυές και τις βαλανιδιές στις απότομες πλαγιές του βουνού.