Το θέμα που θα μας απασχολήσει είναι οι σχέσεις που ανέπτυξαν στην ιστορική διαδρομή του χρόνου τα βλαχοχώρια του Ασπροπόταμου με εκείνα της Νοτιοδυτικής Πίνδου.
Τα επιβλητικά μονότοξα και πολύτοξα πέτρινα γεφύρια του Ασπροποτάμου έργα μεγάλα και δύσκολα για την εποχή τους, ακόμα και σήμερα προκαλούν τον θαυμασμό και την περιέργειά μας.
Ο Δήμος Μετσόβου σε συνεργασία με την Εταιρεία Ελλήνων Ευεργετών και τη στήριξη του Μετσόβιου Κέντρου Διεπιστημονικής Έρευνας (ΜΕ.Κ.Δ.Ε) του ΕΜΠ σας προσκαλεί σε συμπόσιο με θέμα: “ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ: ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ”.
Στην έναρξη του συμποσίου θα λάβει χώρα το Μουσικό Δρώμενο Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής υπό το φως της Γαλάζιας Πανσέληνου ‘’Άθλος Ευεργεσίας’’ την Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012 στο κάστρο – κεντρική πλατεία Μετσόβου στις 21.00.
Το συμπόσιο θα πραγματοποιηθεί στις 4 και 5 Αυγούστου 2012 στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΜΕ.Κ.Δ.Ε. του Ε.Μ.Π. στο Μέτσοβο στο πλαίσιο αφενός των εκδηλώσεων “Εορτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση του Μετσόβου” και αφετέρου της διεξαγωγής των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων “Λονδίνο 2012”
Καταγωγή, γέννηση και ανατροφή
Κατά το α΄ μισό του 2ου μ.Χ. αιώνα στην αρχαία κοσμοκράτειρα Ρώμη, ζούσε και το γεμάτο χριστιανική ευσέβεια ζεύγος του Αγάθωνα και της Πολιτείας. Αν και πλούσιοι δεν ζούσαν όπως οι σύγχρονοι τους, με διασκεδάσεις και σπατάλες. Μέριμνα τους καθημερινή ήταν η ελεημοσύνη των φτωχών, η ανακούφιση των ασθενών, η υποστήριξη χηρών και ορφανών.
Ένιωθαν όμως και μια λύπη: Δεν είχαν αποκτήσει παιδιά! Γι’ αυτό και αδιάκοπα προσεύχονταν στον Κύριο να τους χαρίσει έστω και ένα παιδί. Και για να ενισχύσουν το αίτημα τους, πολλαπλασίαζαν τις φιλανθρωπίες τους. Και, ώ του θαύματος η αρμονική και ευσβής συζυγία τους, με τη χάρη του Θεού που εισακούει τις προσευχές των πιστών, απέκτησε τον καρπό της. Η Πολιτεία έμεινε έγκυος και έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι. το όποιο, επειδή γεννήθηκε την έκτη ημέρα της εβδομάδας, ονόμασαν Παρασκευή.
Η μητέρα της Πολιτεία την κατηύθυνε σε έργα θεάρεστα, την ανέτρεφε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», της μάθαινε τα ιερά γράμματα, την οδηγούσε στην εκκλησία. Όταν δε έφθασε στην εφηβική και την πρώτη νεανική ηλικία, παρά τη σωματική ωραιότητα της, ελκύσθηκε η ψυχή της από τον παρθενικό βίο και, καθώς αναφέρουν οι βιογράφοι της «όχι μόνον τους οφθαλμούς, οι όποιοι είναι οδός τον έρωτος, εφύλαττεν από θεωρίαν ανδρών», αλλά και καθετί που θα στεκόταν εμπόδιο στην κατά Χριστόν ζωή.