Στη διατριβή με θέμα "Τοπωνυμικό Ζαγορίου" εξετάζονται γλωσσικά τα τοπωνύμια Ζαγορίου που χρησιμοποιούνται σήμερα από τους λιγοστούς κατοίκους της περιοχής. Πριν από το κυρίως κεφάλαιο προηγείται το κεφάλαιο της εισαγωγής (σελ. 1-58) όπου δίνονται συνοπτικά πληροφορίες για τη γεωγραφία, την ιστορία, το γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής, όπως επίσης και οι μεθοδολογικές κλπ αρχές με βάση τις οποίες κατατάσσονται τα τοπωνύμια στο κύριο κεφάλαιο της εργασίας, που ακολουθεί. Στο κύριο κεφάλαιο της διατριβής με τίτλο "Γλωσσική εξέταση των τοπωνυμίων του Ζαγορίου" κατατάσσονται και εξετάζονται γλωσσικά στις σελ. 63-970 πάνω απο3.500 τοπωνύμια. Η κατάταξη τους γίνεται σε τρεις κατηγορίες: ελληνόθετα (=ε), ξενόθετα (=ξ) και υβρίδια (=υ). Στις δυο πρώτες κατηγορίες που είναι και οι πολυπληθέστερες κατατάσσονται τα τοπωνύμια ανάλογα με την ελληνική -  ξένη προέλευση των ονοματοθετών. Μέσα σε κάθε μια από τις κατηγορίες αυτές υπάρχουν υποκατηγορίες. Έτσι τα ελληνόθετα τοπωνύμια κατανέμονται σε ελληνικής, λατινικής, σλαβικής, αρομουνικής, αλβανικής, τουρκικής και μικτής προέλευσης, ανάλογα με την ετυμολογική προέλευση του προσηγορικού (γνήσιου ελληνικού δανείου) απ' όπου προήλθε το τοπωνύμιο. Τα ξενόθετα κατανέμονται σε: λατινικά, σλαβικά, αρομουνικά, αλβανικά, και τούρκικα, ανάλογα με την απόδοση τους σε προσηγορικά των ξένων αυτών γλωσσών. Ακολουθεί το κεφάλαιο "γενικές παρατηρήσεις" όπου δίνονται στατιστικοί πίνακες των τοπωνυμίων κάθε κατηγορίας ή υποκατηγορίας, όπως και παρατηρήσεις για την κατανομή και την πυκνότητα των ξενόθετων τοπωνυμίων στο Ζαγόρι. Διαβάστε online ή κατεβάστε

Οι εγκαταστάσεις των Μοσχοπολιτών στο Μίσκολτς¹ μέσα από το κρατικό αρχείο της ουγγρικής πόλης² .
Στο ξεκίνημα του 20^ου αιώνα κι ενώ η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα λειτουργούσε κάτω από τους απόλυτα αποδεκτούς νόμους της νευτώνειας κίνησης των πραγμάτων, από το γραφείο του, που βρισκόταν στη Βέρνη, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δημιουργούσε νέα δεδομένα στην αντίληψη των πραγμάτων αποδεικνύοντας, ότι ο ιστορικός χρόνος δεν αποτελεί μία σταθερή μαθηματική αρχή αλληλοδιαδοχικά διαδραματιζόμενων γεγονότων, αλλά ένα ιδιαίτερο σύστημα αναφοράς, στο οποίο ο χρόνος συνυφαίνεται άρρηκτα και αδιάσπαστα με τον χώρο σε μια τέλεια διαμορφωμένη ενότητα.

Κυκλοφόρησε το Λεξικό Αρωμανικής (Βλάχικης) Γλώσσας των Βλαχόφωνων Ελλήνων των Μεγάλων Λιβαδίων (Livaetzi ή Kalivi) Πάικου Κιλκίς με καταγωγή από την Πίνδο της Κούλας Λέντζιου-Τρίκου.

Το παράδειγμα της Κρανιάς Ασπροποτάμου¹
Η Κρανιά Ασπροποτάμου, περισσότερο από σημείο στο χάρτη -γεωγραφικά συγκεκριμένη θέση-, ένα από τα χωριά δηλαδή που συγκροτούνται, μετατοπίζονται, παρακμάζουν και ανασυγκροτούνται στη διάρκεια του ιστορικού χρόνου, είναι πρώτα από όλα ένας βιωμένος, ένας κοινωνικοποιημένος χώρος.