Στις σελίδες του μικρού τούτου έργου μας, σκοπό είχαμε να καταδείξουμε ανάγλυφη την περίπτωση του πολύκροτου επεισοδίου της απαγωγής του Έντουαρντ Ρίχτερ. Με το βιβλίο αυτό θα λάβει γνώση ο αναγνώστης για ένα συμβάν που συνετάραξε όχι μόνο το Πανελλήνιο, αλλα και τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στάθηκε αφορμή στην ακόμη περισσότερο περιπλοκή του ακανθώδη ανατολικού ζητήματος. Εξ'άλλου για τους κατοίκους της γύρω απο τον Όλυμπο περιοχής, παίρνει μεγαλύτερη σημασία η εργασία τούτη, γιατί καταδείχνεται ο ρόλος του μυθικού αυτού βουνού που έπαιξε πάντα, απο την παλιά εποχή της λατρείας του Δωδεκάθεου μέχρι σήμερα. Σαν εργάτης τούτου του πονήματος, θα νοιώσω ιδιαίτερη ικανοποίηση, αν ο αναγνώστης χαρεί τις σελίδες του σαν μια ιστοριούλα του παλιού εκείνου καιρού. Για την συγγραφή της έρευνας αυτής οι δυσχέρειες στάθηκαν τεράστιες. Καθώς προσπαθήσαμε ν' αντλήσουμε στοιχεία απο διάφορες πηγές, δεν σταθήκαμε και τόσο τυχεροί στην εξοικονόμηση αυτών. Μοναδικά βοηθήματα στάθηκαν τα αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών, της Βιβλιοθήκης της Βουλής, ως και προφορικές παραδόσεις ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα.

Γιάννης Αθ. Αδάμου
Δημοσιογράφος - Λογοτέχνης, Ελασσόνα 1972

Ο φιλόλογος, καθηγητής πανεπιστημίου, αρχαιολόγος, ερευνητής, αγωνιστής και ακαδημαϊκός Αντώνης Κεραμόπουλλος (1870-1961) είναι από τους πρώτους που ασχολήθηκαν σοβαρά με το θέμα των Βλάχων από τότε που ελευθερώθηκε η Ελλάδα. Το έργο του ("Τι είναι οι Κουτσόβλαχοι", 1939) για το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί την μοναδική επιστημονική μελέτη της προπολεμικής περιόδου και σήκωσε κύματα αντιδράσεων στην Ρουμανία γιατί ο καθηγητής κατέληξε στην διαπίστωση ότι οι Βλάχοι είναι ελληνικοί εκλατινισμένοι πληθυσμοί των περιοχών που τους συναντούμε, ενώ οι Ρουμάνοι υποστήριζαν ότι είναι Δάκες (κάθοδος από βορρά). Μέσα στην μελέτη αυτή υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία και άφθονες ιστορικές πηγές. Στην αναστατική επανέκδοση του βιβλίου το 2000 από την Βιβλιοθήκη Βλαχικών Μελετών (εκδoτικός οίκος University Studio Press) o καθηγητής γλωσσολογίας του ΑΠΘ Νίκος Κατσάνης στον πρόλογό του, μεταξύ άλλων, τονίζει ότι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά από τότε που έγραψε ο Κεραμόπουλλος για το θέμα των Βλάχων, εκείνο όμως που ακόμα ισχύει είναι η άποψή του ότι η εκλατίνιση των Βλάχων οφείλεται στην οροφυλακή, που άρχισε στους μακεδονικούς χρόνους και συνεχίστηκε μέχρι τη τουρκοκρατία, θεωρία που πρώτος υποστήριξε ο Μ. Χρυσοχόου (χωρίς να μπορεί να την αποδείξει ιστορικά, ενώ ο Κεραμόπουλλος το έκανε).

Η ενδυμασία των Λιβαδιωτών αποτελεί ιδιαίτερη μορφή τοπικής λαϊκής τέχνης, η οποία διαμορφώθηκε από τις πολιτιστικές παραδόσεις , τα ήθη, τις πρακτικές και αισθητικές ανάγκες τους και φυσικά από τις κλιματολογικές συνθήκες αυτού του τόπου. Μελετώντας τη φορεσιά μπορεί κανείς να βρει στοιχεία για την ιστορία ενός τόπου, τις συνήθειες και τις αξίες μιας κοινωνίας και την οικονομική και επαγγελματική θέση ενός ατόμου.

1.Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ. ΟΙ ΚΕΦΑΛΟΔΕΣΜΟΙ
Βασικό και κυρίαρχο κομμάτι της γυναικείας ενδυμασίας αποτελούσαν πάντα οι κεφαλόδεσμοι. Οι δύο ιδιαίτεροι και χαρακτηριστικοί Λιβαδιώτικοι κεφαλόδεσμοι ήταν ο φλιόγκος και το καϊρούκι και οι δύο ήταν νυφικοί κεφαλόδεσμοι.

Το 1954 ο Ηπειρώτης συγγραφέας Λάμπρος Μάλαμας βρέθηκε στο χωριό Φούρκα για να περάσει εκεί τις ημέρες του Πάσχα.
Τις εντυπώσεις αλλά και τα ήθη των κατοίκων του ορεινού αυτού χωριού της Ηπείρου, τις κατέγραψε και τις δημοσίευσε αρκετά αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, στο βιβλίο του «Θωρώντας Βουνά & Πέλαγα».
«Νότες από τη Φούρκα. Τερπνή οδοιπορία. Χαρά στην ξένοιαστη ψυχή, που φτερουγάει σαν το πουλί, σε κοντινά ή μακρινά ταξίδια της αγάπης. Είναι ψυχή πάντα νέα, όποια ειν’ ερωτευμένη με τη ζωή, με τη φύση και μ’ όλα τα πλάσματα της. Ψυχή που αγαπάει, θαυμάζει δίκαια αξίες και μορφές, δημιουργεί κι αναγεννιέται, ποτέ της δε γεράζει. Όποιος δε γνώρισε, έστω και λίγο, τα ορεινά χωριά της Ηπείρου μας, κρίμα του, που δε γεύτηκε αυτή την ξέχωρη φυσική ομορφιά, τη φτώχεια και την αρχοντιά και κάθε χάρη του λαού μας.