Η μνήμη δεν έχει ωράρια. Σιγά - σιγά θα ξαναβρεί το λέγειν της

Η Κική Δημουλά, η μεγάλη μας ποιήτρια και Ακαδημαϊκός, μας λέει ότι η μνήμη είναι κύριο όνομα των θλίψεων, ενικού αριθμού, μόνον ενικού αριθμού και άκλιτη.
Οι άνθρωποι είναι οι μνήμες τους. Α-λήθεια είναι η μη λήθη, δηλαδή η μνήμη μας. Ζούμε σε περίεργες εποχές, όπου η μνήμη τείνει να θεωρηθεί ως κοινωνικό και πολιτικό μειονέκτημα, ενώ η αμνησία χρησιμοποιείται ως υπόστρωμα για διεργασίες επιβολής και εδραίωσης μιάς νέας τάξης πραγμάτων. Ζούμε μέρες όπου μας θέλουν αμνήμονες, θέλουν στο μυαλό μας να αποτυπώνεται μόνο το εφήμερο, το εύπεπτο, το άκριτο, το εμπορεύσιμο, το αναλώσιμο. Πολλές φορές διαπιστώνουμε πως έχουμε γίνει ακτήμονες της μνήμης μας, άφωνοι θεατές με φτιασιδωμένα τα όνειρά μας, Οιδίποδες ενός αρχαίου κλέους, κόλακες και μύστες μιας αρχαίας φήμης της πατρίδας μας. Ζούμε σε μια εποχή όπου δυστυχώς διαταράχθηκε η ταυτότητά μας. Αποτινάξαμε τη νοικοκυρεμένη ζωή, παραχαράξαμε τα σύμβολα, χειροκροτήσαμε και επευφημήσαμε την τηλεοπτική δημοκρατία και αναπόφευκτα απωλέσαμε κάτι πολύτιμο: τη γοητεία και τελικά την ευτυχία του λιτού και απέριττου.

Με επισημότητα και αξιόλογες εκδηλώσεις θα εορταστεί την Κυριακή 22 Απριλίου η 190^η  Επέτειος του Ολοκαυτώματος της Νάουσας.

Το Φεβρουάριο του 1822, η Νάουσα και η περιοχή της βρίσκονται στο επίκεντρο μιας μεγάλης εξέγερσης στα πλαίσια της Ελληνικής Επανάστασης, που ήδη είχε ξεσπάσει σ' άλλες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά από μια ολόκληρη σειρά πολεμικών επιχειρήσεων των Ναουσαίων, με αρχηγούς τους Ζαφειράκη Θεοδοσίου και Τάσο Καρατάσιο, που είχαν στόχο τη δημιουργία ελεύθερου επαναστατικού καθεστώτος στην περιοχή, η πόλη η ίδια πολιορκείται από τα στρατεύματα του Διοικητή της Θεσσαλονίκης Εμπού Λουμπούτ και πέφτει τελικά μπροστά στις πολυπληθέστερες δυνάμεις του εχθρού στις 22 Απριλίου, την Κυριακή του Θωμά, του ίδιου έτους.

Μικρός σαν ήμουν και ξημέρωνε του Λαζάρου ξυπνάγαμε πρωί-πρωί να βγούμε να πούμε τα κάλαντα στο χωριό.
Είχαμε προμηθευτεί από την προηγούμενη τις πιο μεγάλες κουδούνες και τα πιο μεγάλα κυπριά για να κάνουμε τον σαματά μας. Αυτά ή τα κρεμάγαμε γύρω από την μέση με τρηχιά ή τα κρεμάγαμε μαζί με το περιλαίμιο του ζώου ένα σε κάθε μας ώμο. Ήμασταν μικρά βλέπεις και άμα βάζαμε ένα στο δεξι ώμο θέλαμε και ένα στον αριστερό για αντίβαρο.

Την Κυριακή 8 Απριλίου 2012, στις 11.00 π.μ., στην αίθουσα ΕΚΑΒΗ του Πνευματικού Κέντρου Κατερίνης, θα γίνει η παρουσίαση των δύο νέων βιβλίων του καταγόμενου από το Λιβάδι Ολύμπου Κώστα Προκόβα, φιλολόγου και πολυγραφότατου συγγραφέα, πρώην διευθυντή του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τα οποία εξέδωσε ο Σύλλογος Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης «Ο Γεωργάκης Ολύμπιος». Την εξαιρετική αυτή εκδήλωση οργανώνει ο ομώνυμος Σύλλογος Λιβαδιωτών Κατερίνης.