Κάτι σαν παραμύθι λίγο πριν κοιμηθούμε!!! ΠΑΪΛΙ ΑΛ ΠΡΕΦΤΟΥ (Τα άχυρα του παπά). Ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ.
Οι επιστήμονες λένε ότι η φωτορύπανση από τον υπερβολικό νυχτερινό φωτισμό των πόλεων έχει επιπτώσεις στον άνθρωπο και στο περιβάλλον και σαν παράδειγμα αναφέρουν την σχεδόν εξαφάνιση των νυχτερίδων από τα αστικά κέντρα. Ένας έκδηλος τρόπος με τον οποίο γίνεται αισθητό το πρόβλημα της φωτορύπανσης είναι και η διαπίστωση ότι όντως τα βράδια ο έναστρος ουρανός, πάνω από τα αστικά κέντρα, έχει σχεδόν εξαφανιστεί.
Βρέθηκα πριν από λίγο στο παλιό χωριό μου το Άνω Χριστός Όπως είναι γνωστό ο οικισμός του Άνω Χριστός είναι σήμερα εγκαταλειμμένος και στερείται ακόμη και του ελάχιστου Δημόσιου φωτισμού. Εδώ την νύχτα δεν υπάρχει η παραμικρή φωτορύπανση και όταν μάλιστα δεν έχουμε πανσέληνο, η νύχτα είναι πολύ σκοτεινή και τα άστρα στον ουρανό εδώ φαίνονται πιο φωτεινά.
Όταν λοιπόν βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον ¨θέλεις δε θέλεις¨ εκείνο που σίγουρα κάποια στιγμή θα τραβήξει το βλέμμα σου είναι ο ουρανός. Προσωπικά, από μικρό παιδί, πάντα με εντυπωσίαζε ο ουρανός με τα εκατομμύρια των άστρων. Έτσι απόψε το μάτι μου ¨τράβηξε¨ ο επιβλητικός Γαλαξίας. Πάϊλι αλ πρέφτου (τα άχυρα του παπά) μουρμούρισα μόλις τον εντόπισα. Έτσι λέμε εμείς οι Βλάχοι τον Γαλαξία. Έτσι θυμάμαι τον άκουσα κάποτε, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 60, τότε που τα καλοκαίρια βόσκαμε τα πρόβατα έξω στο ύπαιθρο όλη τη νύχτα και είχαμε μοναδική συντροφιά και παρηγοριά ότι μπορούν μέσα στη νύχτα να διακρίνουν τα μάτια μας, «τ΄άστρα τ΄ουρανού.». Άκουσα τότε ένα βράδυ τον πατέρα μου να μου διηγείται την ιστορία του Γαλαξία. Πώς τάχα δημιουργήθηκε, και γιατί ονομάστηκε έτσι και τι είναι αυτό που βλέπουμε στον ουρανό!!!.
«Ήταν λέει κάποτε ένας παπάς που θέλησε να κλέψει άχυρα από μια ξένη αχυρώνα. Πήγε λοιπόν κρυφά τη νύχτα στην ξένη αχυρώνα και αφού βιαστικά έδεσε σε δεμάτια τα άχυρα που ήθελε να κλέψει, τα φόρτωσε στο άλογό του και έφυγε γρήγορα για το σπίτι του. Όμως το δέσιμο δεν ήταν καλό και στο δρόμο που πήγαινε άφηνε πίσω του πεσμένα άχυρα. Έτσι από τα πεσμένα άχυρα πιάστηκε ο κλέφτης παπάς. Αυτός, ο λευκός φωτεινός διάδρομος, που βλέπουμε εμείς την νύχτα πάνω στον ουράνιο θόλο, δεν είναι τίποτε άλλο από τα πεσμένα άχυρα που έκλεψε ο παπάς. Για τον λόγο αυτό οι άνθρωποι τον ονόμασαν Πάϊλι αλ πρέφτου - τα άχυρα του παπά!!!
Και λίγα λόγια από το διαδίκτυο.
Via Lactea (οδός γάλατος) στα ιταλικά και Milk Way στα αγγλικά ο Γαλαξίας.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Γαλαξίας σχηματίστηκε από την Ήρα, η οποία έχυσε γάλα στον ουρανό, όταν ανακάλυψε πως ο Δίας την ξεγέλασε και τάιζε τον νεαρό Ηρακλή. Σε κάποια άλλη εκδοχή, ο Ερμής έβαλε στα κρυφά τον Ηρακλή στον Όλυμπο για να τραφεί από τα στήθη της Ήρας που κοιμόταν. Ο Ηρακλής δάγκωσε τη θηλή της Ήρας και το γάλα της εκτινάχθηκε στους ουρανούς σχηματίζοντας τον Γαλαξία.
Στην αρχαία αρμενική μυθολογία, που ταυτίζεται με την βλάχικη!!!, ο Γαλαξίας ονομαζόταν «Η Οδός του Κλέφτη Αχύρων» συνδέοντάς τον με έναν από τους θεούς, που έκλεψε άχυρο και κατά την προσπάθειά του να ξεφύγει από τους ουρανούς με ένα ξύλινο άρμα, έπεσε κάποιο από το άχυρο στο δρόμο.
Περιγραφή: Μιχάλης Μήσιος
Διαβάστε επίσης παρακάτω: Νικόλαος Πολίτης, Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού: Παραδόσεις - Μέρος Β΄ (Οι Βλάχοι που αναφέρονται στο απόσπασμα είναι οι Βλάχοι του Βανάτου (Banat) καθώς ο Πολίτης παραπέμπει στην εργασία των Arthur και Albert Schott, Walachische Marchen (1895), που έχει γίνει στην επαρχία αυτή. Ωστόσο η εμφάνιση του παραμυθιού σε όλους τους βαλκανικούς καθώς και σε άλλους λαούς δείχνει το πόσο εύκολα εξαπλώνονται τα παραμύθια.)
