Κάθε χρόνο ο Άγιος Βασίλης τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς γυρίζει από χώρα σε χώρα κι από χωριό σε χωριό, και χτυπά τις πόρτες για να δει ποιος θα τον δεχτεί με καθαρή καρδιά. Μια χρονιά λοιπόν, πήρε το ραβδί του και τράβηξε.
Παραμύθια
Χρόνια τώρα από στόμα σε στόμα επέζησε ένα «μασάλι» που φέρνει την γενιά μας, (γιατί «όλοι οι βλάχοι μια γενιά» κι αυτό υπόσχομαι να σας το γράψω σε μια άλλη ιστορία) σε χρόνους στης Παλιάς Διαθήκης. Για όσους δεν θυμούνται ή τους νεότερους που δεν διδάσκονται πια, Θρησκευτικά είναι τα βιβλία που γράφτηκαν για τον Θεό μας πριν από την κάθοδο του στον μάταιο τούτο κόσμο. Κι αφού όπου υπήρχαν Βλάχοι, οι εβραίοι περίσσευαν. (δικαιολογίες του παλιού καιρού, τώρα δεν νομίζω πως ισχύουν αυτά). Αρκετά μεγάλη όμως εισαγωγή για ένα μικρό λαό όπως οι Βλάχοι!
Ας μπούμε όμως στην ιστορία μας που μας πάει πιο πίσω κι από την μυθολογία μας (για την Ελληνική μιλώ).
Ο καλός θεούλης λοιπόν, μετά από αρκετά χρόνια κι αφού έστειλε τον Αδάμ και την Εύα, που ‘φαγαν το μήλο, στη γη, αποφάσισε να δει τι κάνουν τα δημιουργήματά του.
