Η παραδοσιακή ελληνική λαϊκή τέχνη, παραγωγική δραστηριότητα στο πλαίσιο του λαϊκού υλικού βίου και των αργών ρυθμών της προβιομηχανικής κοινωνίας, έδωσε έργα των χεριών δεμένα με τις πρακτικές ανάγκες και τις συμβολικές σκοπιμότητες και αξίες της καθημερινής και της επίσημης ζωής, τα οποία, εκ παραλλήλου, αντικαθρέφτισαν την αισθητική αντίληψη και τη φιλοκαλία του λαού και ανέδειξαν την κατά τόπους τεχνολογική και, γενικότερα, πολιτισμική παράδοση.
Πολιτισμός
Οικονομία, επαγγέλματα, θρησκεία, εκκλησιαστικά μνημεία κ.α
Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η συμβολή στη μελέτη της ιστορίας και της μνήμης του κόσμου της εργασίας των ασημουργών της πόλης των Ιωαννίνων και του μικρού ορεινού τόπου των Καλαρρυτών, από τον 18ο αι. ώς σήμερα, και η ανάδειξη των ασημουργών ως δρώντων κοινωνικών υποκειμένων που μέσω κοινωνικών και πολιτισμικών πρακτικών συγκροτούν την ταυτότητά τους, σχέσεις, συγκρούσεις, πεδία εξουσίας, και διαμορφώνουν ξεχωριστές αντιλήψεις, στρατηγικές προσαρμογής και ένταξης στον σύγχρονο κόσμο της οικονομίας της αγοράς.