Η ιστορία της οικογένειας Δουρούτη αποτελεί ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα της ελληνικής εμπορικής διασποράς στο πρώτο μισό του 19ου αι. 1
Σὰν ποτάμι τὸ αἷμα ἐγίνη καὶ κυλάει στὴ λαγκαδιά, καὶ τὸ ἀθῶο χόρτο πίνει αἷμα ἀντὶς γιὰ τὴ δροσιά.
Παντοῦ φόβος καὶ τρομάρα καὶ φωνὲς καὶ στεναγμοί. παντοῦ κλάψα, παντοῦ ἀντάρα, καὶ παντοῦ ξεψυχισμοί.
(Διονύσιος Σολωμὸς, Ὕμνος εἰς τὴν Ἐλευθερίαν)x
Η παρούσα μελέτη έχει, την αρχή της σε μια εποχή που, φοιτήτρια ακόμα, συνειδητοποιούσα ένα δυαδισμό στην κοινωνία του Μετσόβου που ζούσα και ταυτόχρονα μια ιδιομορφία, που με οδηγούσε στη διαπίστωση της παρουσίας ενός κοινωνικού συνόλου, που υπήρχε αυτόνομα και εκφραζόταν με λειτουργίες που διέφεραν απ’ αυτές της πόλης.
Ποιοί είναι οι Βλάχοι
Είναι γενική παραδοχή της ιστορικής επιστήμης, ότι, με τον γερμανικής προέλευσης ετεροπροσδιοριστικό γενικό εθνογραφικό όρο Βλάχοι, προσδιορίζονται αρχικά οι ρωμαϊκοί πληθυσμοί των ραιτονορικών και καρινθιανών Άλπεων.
Στην παρούσα εργασία το ενδιαφέρον μας εστιάζεται στη βλαχόφωνη κοινότητα του Κεφαλοβρύσου της οποίας μείζον χαρακτηριστικό, που τη διαφοροποιεί από όμορες κοινότητες, είναι η μαζική μετανάστευση, ουσιαστικά η ολοκληρωτική σχεδόν μετακίνησή της προς την Ομοσπονδιακή Δυτική Γερμανία, από τη δεκαετία του 1960 και μετά.
Το «ρουφέτι τον αγογιάτον»
Στο παλιό κατάστιχο της «Ζωοδόχου Πηγής», ενός μικρού μοναστηριού στα νότια του Μετσόβου, επισημάναμε την παρακάτω καταγραφή: «1707 απριλίου 22 σίν θεο άγιο ηδού γράφομε τά όσα έδοσαν τό ρουφέτι τον αγογιάτον [1] και σίμερον τά γράφομε τα οσα εδοσεν ο καθένας και τα γράφομε τα ονόματα στίν πρόθεσι να φανουν ».
