Το αίτημα ενός Aρμάνικου/Βλάχικου Συλλόγου το 2005, να ζητήσει αναγνώριση των Αρμάνων από τη Ρουμανική κυβέρνηση ως εθνική μειονότητα εξέπληξε πολλούς και προκάλεσε ένα είδος ‘εμφυλίου’ σε αυτούς. Αποτέλεσε ειδικά μια έκπληξη σε εκείνους που νόμιζαν ότι οι Αρμάνοι είχαν μια αδιάσπαστη δομή.
Η Μοσχόπολις, πόλις αξιόλογος, επί οροπεδίου κειμένη πλησίον της Κοριτσάς, συνωκίσθη, ώς φαίνεται, κατά τας αρχάς του ΙΔ' αιώνος υπό ποιμένων Βλάχων. Μεσούντος του ΙΗ' αιώνος παρουσιάζει μεγίστην ακμήν και περί τας 60000 κατοίκους Κουτσοβλάχους, ων η ευφυΐα και δραστηριότης και το μεγαλεπήβολον ανέδειξαν αυτήν διαπρεπές κέντρον των γραμμάτων, του εμπορίου και της βιομηχανίας. Η παντοειδής και πλούσια εις εγχώρια προϊόντα αγορά προσείλκυεν εις συναλλαγήν πάντας τους πέριξ από τε της Αλβανίας, της Ηπείρου και της Μακεδοτίας.
Η σκέψη και ιδέα, να καταπιαστώ με τη συγγραφή βιβλίου που να αφορά τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα, ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα μου για πολλά χρόνια. Η ροπή μου να κρατώ αρχείο, να εντρυφώ σ’ αυτό και να ασχολούμαι ως ενεργός πολίτης με τα κοινά κράτησε άσβεστη την επιθυμία μου.
«Ζώντας ανάμεσα στους Βλάχους των Σερρών», είναι ο τίτλος του βιβλίου και αυτό το ανάμεσα υποδηλώνει στο πλαίσιο του σύγχρονου λαο-ανθρωπολογικού προβληματισμού, την ένταξη αλλά και την αποστασιοποίηση και αντικειμενικότητα που απαιτεί η επιστημονική έρευνα.
Πώς νιώθω ακόμα τα χέρια των Βλάχων να ανοίγουν σαν τεράστιες φτερούγες και να μ’ αγκαλιάζουν με δύναμη! «Βίνι φιτσόρλου, ήρθε το αγόρι!» Με σήκωναν ψηλά και μετά με πετούσαν στον αέρα και με ξανάπιαναν. Και δώστου απ’ την αρχή! Ο φόβος μην πέσω και σκάσω στο χώμα μού γαργαλούσε τα σωθικά μου, μα τι περίεργος φόβος ήταν εκείνος που μου έδινε συγχρόνως και ευχαρίστηση!
Η ταινία «Έξοδος 1826» είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή και αφορά την ιστορία 120 αντρών από τη Σαμαρίνα Γρεβενών και τα γύρω χωριά, που έσπευσαν να βοηθήσουν στην Έξοδο του Μεσολογγίου, τον Απρίλιο του 1826.
