Θέματα που αφορούν εθνότητες, μειονότητες και γλωσσικά ιδιώματα θεωρούνται «ταμπού» στην Ελλάδα. Εκτός από την άγνοια που τα καλύπτει συνοδεύονται και από μεγάλες παρεξηγήσεις. Μια τέτοια παρεξήγηση συνοδεύει και τη λέξη «Βλάχος» που έχει καταντήσει να σημαίνει το χωριάτη, τον αγράμματο και τον άξεστο. Ελάχιστοι από μας γνωρίζουν ότι υπάρχει ένας ολόκληρος πολιτισμός πίσω από τη λέξη Βλάχος και ότι ακόμα πολλές από τις συνήθειές μας, τα έθιμα μας, αλλά και λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά έχουν να κάνουν με τους Βλάχους.
Η ιστορία μας, είναι γεμάτη από πολέμους, κατορθώματα, κατακτήσεις και επιτεύγματα πολιτισμού που μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι, αλλά ταυτόχρονα συστηματικά άδεια από θέματα που συνδέονται με όλους αυτούς τους λαούς και ερωτήματα όπως:
Ένα αξιόλογο πολιτισμικό υλικό το οποίο αποτυπώνει την Σαμαρίνα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα (1911-1913) μέσα απο τον φωτογραφικό φακό των δύο Άγγλων περιηγητών Wace και Thompson, οι οποίοι την επισκέφτηκαν κατά τις αναφερόμενες χρονολογίες, εκδόθηκε απο τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σαμαρίνας. Περιλαμβάνει ένα σύνολο 180 περίπου φωτογραφιών διαφόρων δραστηριοτήτων των κατοίκων της Σαμαρίνας τυπωμένο σε μια πανέμορφη έκδοση που προλογίζει ο κ. Αχιλλέας Λαζάρου.
Το λεύκωμα του Πολιτιστικού Συλλόγου Σαμαρίνας "Η Σαμαρίνα μέσα απο τον φακό των Wace & Thompson " διατίθεται στα βιβλιοπωλεία "ΠΑΙΔΕΙΑ" και απο τον Πολιτιστικό Σύλλογο στο τηλ. 6973722830
ISBN 978-960-89924-0-5
ISBN 13 9789608992405
Μία ενδιαφέρουσα μελέτη που αφορά την «Βλάχικη γλώσσα, ή το Ελληνοβλαχικό Ιδίωμα» , όπως το ονομάζει ό ίδιος, μας καταθέτει ο Λεωνίδας Ζ. Τζημοζιώγας.
Το πόνημα αυτό , αν και απόλυτα γλωσσικό, λεξιλογικό, είναι απότοκο πόνου μη επαγγελματία φιλολόγου, αλλά πολιτικού μηχανικού Τ.Ε, στο οποίο όμως αποτυπώνεται η φιλομάθεια του και η διατριβή του με την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία, αλλά και η « ενδεδειγμένη και άκρως επωφελής γλωσσομάθεια του μαζί με την χρήση βοηθημάτων, που αγνοούνται ακόμη και από ειδικούς , όπως ΤΟ Λατινο-Ιταλικό ετυμολογικό Λεξικό NOMEN Campanini – Carboni, ενδυναμώνουν το ενδιαφέρον της συγραφικής συμβολής του, με το ενδεχόμενο οποιασδήποτε δυσπυστίας και παντοίων επιφυλάξεων, αφού περίπου τα πάντα τείνουν να αναχθούν στην Ελληνική Γλώσσα»… όπως σημειώνει ο Αχιλλέας Γ. Λαζάρου, στον πρόλογο του βιβλίου.
Διαβάστε κάποια στοιχεία απο το βιβλίο απο ένα άρθρο του κ. Μιχάλη Πλίτση
Όταν το 1854 οι Ρώσοι άρχισαν να τρώγονται με λύσσα με τους Τούρκους για τη θάλασσα της Κριμαίας φάνηκε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να ξεσηκωθούν οι ακόμη υπόδουλες ελληνικές περιοχές. Οι οπλαρχηγοί στην Ήπειρο στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία σχεδίασαν το πρόγραμμα της επίθεσης και άρχισαν ένας ένας να σηκώνουν τις αντάρτικες σημαίες.
Όλα αυτά συνέβαιναν προς το τέλος της Άνοιξης την εποχή που οι Βλάχοι της Μακεδονίας αφήνουν τα χειμαδιά στη Θεσσαλία και αρχίζουν να ανηφορίζουν μαζί τα τσελιγκάτα τους ( δηλαδή τα γιδοπρόβατα, τις γυναίκες, τα παιδιά τα σκυλιά και τα παραπαίδια) στα βλαχοχώρια της Πίνδου. Ο επαναστατικός αναβρασμός τους πέτυχε στο δρόμο και συγκεκριμένα όταν έφταναν στα χωριά που βρίσκονται κοντά στον Τύρναβο και στην Ελασσόνα.