Συναισθήματα και νοοτροπίες στους ήχους της μουσικής και στα βήματα του χορού.
Η παρούσα ιστορική - λαογραφική έρευνα έχει ως αντικείμενο τη μελέτη της μουσικοχορευτικής παράδοσης του Μετσόβου και στόχο την ανίχνευση της πολιτισμικής διάστασης της τοπικής κοινωνίας Μετσόβου από το 17ο έως τον 20ο αιώνα. Η μελέτη ακολουθεί την ανθρωπολογική αντίληψη της μπρωντελικής ιστοριογραφίας που προβάλλει τη σύνδεση Οικονομίας-Κοινωνίας-Πολιτισμού και εντάσσει τη μουσικοχορευτική παράδοση του Μετσόβου στο πολιτικό περιβάλλον της ορεινής κοινωνίας στις οικονομικές και κοινωνικές δομές. Εστιάζει κυρίως στα συλλογικά συναισθήματα και στις κοινωνικές νοοτροπίες ως συνεκτικές δομές διατήρησης της μουσικοχορευτικής βιωματικής παράδοσης. Στη μελέτη αξιοποιούνται νέοι άξονες για τον προσδιορισμό της μουσικοχορευτικής κουλτούρας, όπως οι νοοτροπίες και τα συναισθήματα που απορρέουν από την κοινωνική ιστορία του τόπου και λειτουργούν ως γούστο και αισθητική ενός ύφους ζωής. Στο πλαίσιο αυτό, οι νοοτροπίες ως συλλογική συνείδηση αντανακλώνται στις κοινωνικές συμπεριφορές.

Το Μικρό Περιβολάκι υπάγεται στο Νομό Μαγνησίας. Οι κάτοικοι του είναι 525 άτομα περίπου. Όπως και η φωτογραφία δείχνει είναι περικυκλωμένο από βουνά. Τα σπίτια είναι όλα νεόκτιστα, μετά από το σεισμό του 1957. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.

Περιεχόμενα:
1. Κλέφτικα τραγούδια
2. Σαρακατσάνικος αρραβώνας και γάμος
3. Γέννησις
4. Βλάχικο προξενιό και Βλάχικος γάμος
5. Τραγούδια τραπεζιού
5. Μοιρολόγια
5. Τελευτή
5. Πληροφορίες για Βλάχους Καρβανάρηδες
6. Λεξιλόγιο

Αντικείμενο της παρούσας έρευνας είναι η μελέτη της οργάνωσης της οικιακής ομάδας σε μιαν ορεινή κοινότητα Βλάχων της Πίνδου, το Συρράκο. Αναζητούνται τα υποδείγματα σχηματισμού των οικιακών ομάδων και οι κανόνες που διέπουν τη συγκρότηση τους και οδηγούν στη διαμόρφωση κάποιων οικιακών δομών εκείνων οι οποίες εμφανίζονται μέσα από την ανάλυση ως οι πλέον επιθυμητές για τον πληθυσμό της εν λόγω κοινωνίας.
Το χρονικό διάστημα 1850-1930, το οποίο αποτελεί τον χρονικό ορίζοντα της μελέτης οροθετείται σε μεγάλο βαθμό από της διαθέσιμες πηγές. Τρεις καταγραφές του πληθυσμού των ετών 1898, 1905 και 1929 και δύο ομάδες προικοσυμφώνων που αφορούν γάμους στο εσωτερικό της κοινότητας αποτελούν το κύριο σώμα των τεκμηρίων τα οποία έλαβα υπόψη μου. Η πρώτη ομάδα προικοσυμφώνων καλύπτει την περίοδο από το 1835 έως το 1870, ενώ η δεύτερη τα χρόνια απο το 1925 έως το 1934.
Η προσπάθεια διερεύνησης του σώματος των πληροφοριών με οδήγησε στην αναζήτηση συμπληρωματικών στοιχείων από καταγραφές των κοπαδιών των κτηνοτρόφων του Συρράκου στις αρχές του 20ου αιώνα, από έναν εκλογικό κατάλογο αρρένων, και από έναν κατάλογο της ακίνητης περιουσίας και της αντίστοιχης φορολόγησης της, του 1899.

Σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν στην παρούσα μελέτη καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι οικισμοί της περιοχής του Μετσόβου και γενικά της Πίνδου ανάλογα τη γεωγραφική τους θέση, την ιστορική τους πορεία και τους πόρους που διέθεταν ανέπτυσσαν ένα ευρύ φάσμα αγροτικών δραστηριοτήτων. Αν εξαιρέσουμε τους απόλυτα κτηνοτροφικούς οικισμούς, οι οποίοι εγκαταλείπονταν το χειμώνα από τους κατοίκους τους, οι υπόλοιποι διατηρούσαν πάντα μία γεωργική βάση. Το γεγονός δε ότι η γεωργική παραγωγή δεν ήταν πλεονασματική, δεν την καθιστά μία περιθωριακή οικονομική δομή. Απλώς, η οικονομική και δημογραφική άνοδος που βιώνει η οροσειρά, κυρίως μετά τον 18ο αιώνα διαφοροποιεί την σχέση των οικισμών με την γεωργική οικονομία. Μερικοί εξ’ αυτών διατηρούν στο ακέραιο τη γεωργική τους βάση, σε ορισμένους περιορίζεται σε τμήματα των πληθυσμών, ενώ υπήρξαν και οικισμοί που την ανέτρεψαν εντελώς μεταστρεφόμενοι αποκλειστικά στον κτηνοτροφικό κλάδο. Επίσης, και σε επίπεδο κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων η γεωργική παραγωγή διαφοροποιείται ανάλογα με τους οικονομικούς σκοπούς που εξυπηρετούσε.