Από όλα τα στοιχεία της παράδοσης, ο γάμος είναι το πιο ζωντανό γιατί μαζί με το μυστήριο στην Εκκλησία συνεχίζει να διατηρεί ένα πυρήνα εθίμων, τραγουδιών και χορών αναλλοίωτα μέχρι σήμερα.
Ήθη και έθιμα
Ψηλά στις πηγές του Ασπροποτάμου, θρονιασμένο στον δασύ κόρφο της μάνας Πίνδου, ξεπροβάλλει ένα μικρό γραφικό χωριουδάκι με πέτρινα δίπατα και τρίπατα σπίτια, που κάποτε ήταν πλακόσκεπα και που στο έμπα του επισκέπτη ξεδιπλώνονταν δειλά, δειλά, παιχνιδίζοντας με τις χολάτες φυλλωσιές του πλάτανου, του έλατου, της καρυδιάς και της ιτιάς. Είναι το βλαχοχώρι Ανθούσα, ή Λίπιντζα με το παλιό όνομά του.
Στειροχωρίζουν στου Κλαδά, τυροκομούν στου Ζέρβα, στου Ακρίβου αλλάζουν τα μαντριά, στου Μπάρδα κούρον έχουν
Είκοσι πέντε είν' οι κοπές, διακόσοι οι κουρευτάδες, Κι' άλλ' εκατό που κουβαλούν κι' άλλ' εκατό που στρίβουν
Οι τελετουργίες είναι εκείνες οι πολιτισμικές μορφές που στοχεύουν, εκτός των άλλων, στη συνοχή μιας ομάδας, την αναπαραγωγή του πολιτισμικού της κεφαλαίου και λοιπόν στην οριοθέτησή της σε σχέση με τους άλλους (Βell 1977: 83, Bloch 1989:3-10, Aυδίκος 2010: 271).