Δελτία τύπου Π.Ο.Π.Σ.Β & Π.Β.Α

 Όλα αυτά τα χρόνια, του προσφέρθηκε πλουσιοπάροχα και κατ’ επανάληψη η άδολη φιλοξενία απλών ανθρώπων. Του άνοιξαν τα σπίτια τους και τις καρδιές τους, του προσέφεραν μαρτυρίες της πολιτισμικής κληρονομιάς τους και του εμπιστεύτηκαν μεγάλο μέρους του πλούτου που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους, έχοντας την εντύπωση πως έχουν να κάνουν με έναν σοβαρό και άδολο ερευνητή, με έναν έγκριτο και αντικειμενικό επιστήμονα. Σύλλογοι και οργανώσεις τον έχουν προσκαλέσει κατά καιρούς σε συνέδρια και ημερίδες, για να ακούσουν τα πορίσματα των επιστημονικών του ερευνών.

    Όμως, με μεγάλη απογοήτευση, πικρία και θλίψη, διαπιστώνεται πλέον, ότι ο κύρος Kahl έχει αγνοήσει με αντιδεοντολογικότατο τρόπο τις διακριτές γραμμές, οι οποίες διαχωρίζουν -και πρέπει να διαχωρίζουν- την επιστήμη από την πολιτική, γραμμές που όφειλε να τηρήσει και να σεβαστεί με τρόπο απαρέγκλιτο. Αρθρώνει απροκάλυπτα πολιτικό λόγο και μετατρέπει εαυτόν σε έναν έωλο και φθηνό ακτιβιστή.  

    Είναι χαρακτηριστικό, πως πίσω από την επιστημονική επίφαση του άρθρου αυτού, αλλά και του όλου έργου και της δράσης του κυρίου Kahl, ένας αντικειμενικός παρατηρητής διακρίνει πως ο συγγραφέας δε μπορεί να αποκρύψει την προσωπική του δυσαρέσκεια, η οποία προκαλείται από το γεγονός ότι η αναμφισβήτητη και συντριπτική πλειοψηφία των Βλάχων της Ελλάδας, καθώς και όλοι οι συντεταγμένοι και δημοκρατικά εκλεγμένοι θεσμικοί φορείς που τους εκπροσωπούν, έχουν μια διαφορετική προσέγγιση των πραγματικών γεγονότων, από αυτή που ο ίδιος θεωρεί πως θα έπρεπε, ή που ενδόμυχα θα ήθελε ο ίδιος να είχαν.

    Ο ερευνητής οφείλει να σέβεται το αντικείμενο της μελέτης του και περισσότερο το όποιο ‘πειραματόζωο’ χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη για την έρευνά του. Στην προκειμένη περίπτωση, το πειραματόζωο δεν είναι ένα άβουλο και ασπόνδυλο πλάσμα, έρμαιο των πειραματικών ακροβασιών και αλχημειών του κάθε περισπούδαστου επιστημονικού νου. Είναι ένας κόσμος ολόκληρος, ο οποίος έχει αποτυπώσει διαχρονικά και ανεξίτηλα, με τη ζωή και τη δράση του, την παρουσία του στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο, έχει συμβάλλει ενεργά στη διαμόρφωση της ιστορίας του τόπου και έχει προσφέρει πάρα πολλά στην πατρίδα του.

    Επειδή οι Βλάχοι αποτελούν το αντικείμενο έρευνας και δράσης του κυρίου Kahl, παρακαλούμε να θεωρήσετε την επιστολή μας αυτή, ως μια στεντόρεια φωνή διαμαρτυρίας όλων αυτών των ανθρώπων που ο κύριος Kahl θεώρησε ότι μπορεί να χειραγωγήσει τη συνείδησή τους.

    Ένα από τα προβλήματα που εντοπίζονται στην εργασία του κυρίου Kahl είναι η περίεργη αδυναμία του να «ανακαλύπτει» και να μεταφέρει στον αναγνώστη διάφορα μεγέθη και αριθμούς. Επιπλέον, έχει την τάση να συγχέει γεγονότα, καταστάσεις και ομάδες. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνευτεί η διαφοροποίηση που κάνει ανάμεσα στους Βλάχους της Ελλάδας, που εξακολουθούν να ζουν στις προγονικές τους εστίες, με τους Βλάχους της διασποράς σήμερα, αλλά και στο παρελθόν;

    Ισχυρίζεται πως οι Βλάχοι που έζησαν και μεγαλούργησαν στην Αυστροουγγαρία πριν από διακόσια χρόνια και αυτοί που ζουν σήμερα στη Γερμανία, τη Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και την Αυστραλία, ενδιαφέρθηκαν και ενδιαφέρονται περισσότερο για να διατηρήσουν την όποια Βλάχικη ταυτότητα και τον παραδοσιακό πολιτισμό, περισσότερο από εμάς τους Βλάχους της μητρόπολης. Αν πραγματικά κάτι τέτοιο ίσχυε, γιατί χάθηκαν τόσο σύντομα οι Βλάχοι της Βιέννης και της Βουδαπέστης και για πόσο ακόμη θα ακούγονται οι φωνές των λίγων εκατοντάδων που ζουν διάσπαρτοι στις χώρες που αναφέρει;

    Εμείς πού εξακολουθούμε να ζούμε στην Ελλάδα, υπάρχουμε ακόμη σε πείσμα των απόψεών του κι ας θεωρεί ο κύριος Kahl πως το πολιτικό και πολιτισμικό περιβάλλον μας δεν μας ευνοεί! Αντιφάσκει βέβαια, γιατί μερικές παραγράφους πιο κάτω αναγκάζεται να αναφέρει και να παραδεχθεί πως, συγκριτικά, η Βλάχικη παράδοση στην Ελλάδα εξακολουθεί να διατηρείται σε εξαίρετο βαθμό, σε σχέση με άλλες χώρες. Ποιο από τα δύο ισχύει τελικά;

    Περίεργη επίσης είναι η σύγκριση τής Ομοσπονδίας μας με την ουσιαστικά ανενεργή και ετερόφωτη ιδιωτική Εταιρεία-Επιχείρηση τού κ. Σ. Μπλέτσα. Φαίνεται πως ο κύριος Kahl λατρεύει τις εξαιρέσεις, «βλέπει το βράχο και αδιαφορεί για το βουνό!». Σύλλογοι Βλάχων στην Ελλάδα υπάρχουν από τα τέλη του 19^ου και τις αρχές του 20^ου αιώνα και η Ομοσπονδία μας δραστηριοποιείται από τις αρχές της δεκαετίας του `80, όταν στους Βλάχους των βαλκανικών σοσιαλιστικών κρατών απαγορεύονταν ακόμη και η ομιλία στο σπίτι τους. Επιπλέον, πρέπει να τονίσουμε, ότι οι Βλάχοι στην Ελλάδα, συμφωνούμε σε ότι αφορά την πολιτισμική μας ανέλιξη, σε αντίθεση με την περίπτωση των Βλάχων που βρέθηκαν να ζουν, λόγου χάριν, στη Ρουμανία. Εκεί, όπως καλά γνωρίζει ο κύριος Kahl, οι φράξιες και οι έντονες αντιπαραθέσεις δίνουν και παίρνουν με αιτία για άλλη μία φορά τις προσωπικές φιλοδοξίες και τις οικονομικές επιχορηγήσεις.

    Επιχειρεί, για λόγους που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, να πείσει τους Βλάχους της Ελλάδας να αισθάνονται λιγότερο περήφανοι για το μεγάλο αριθμό των ευεργετών και ηρώων Βλάχικης καταγωγής που συνέβαλλαν τα μέγιστα στην ίδρυση και την εδραίωση της πατρίδας μας. Γιατί άραγε; Γιατί έχει την τάση να υπερτονίζει οτιδήποτε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μελανό σημείο ή αρνητική κατάσταση; Μήπως γιατί πιστεύει πως έτσι μπορεί να μειώσει το μέγεθος της Βλάχικης συμβολής στην ελληνική ιστορική, πολιτισμική και πολιτική πραγματικότητα, όπως αναγκάζεται, με προσωπική απογοήτευση, να ομολογήσει στο κείμενό του; Αναφέρεται σε μαθητές που δήθεν τιμωρούνταν, γιατί μιλούσαν βλάχικα στο σχολείο μέχρι και στις δεκαετίες του `70 και του `80! Τι συνέβαινε άραγε αν κάποιο παιδί μιλούσε Ελληνικά σε σχολείο της νότιας Γιουγκοσλαβίας ή της Ρουμανίας, πριν την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού; Τέτοια (αυστηρά μεμονωμένα) ανάλογα παιδαγωγικά λάθη και φαινόμενα δεν ήταν άγνωστα ούτε σε υποτιθέμενες προοδευμένες χώρες, όπως η Γερμανία ή άλλες που δέχθηκαν κύματα αλλόγλωσσων μεταναστών. Μιλά επίσης για ακροδεξιούς που έκαψαν βιβλία σε μία έκθεση βιβλίου στη Θεσσαλονίκη! Εμείς πρώτοι και ομόφωνα καταδικάσαμε και καταδικάζουμε τέτοιες ακραίες αντικοινωνικές, αντιπολιτιστικές και τελικά ρατσιστικές συμπεριφορές, που δυστυχώς εμφανίζουν κατά καιρούς μεμονωμένες και περιθωριακές ακροδεξιές ομάδες, αλλά φαίνεται ότι ο τιμητής κ. Kahl  θεωρεί ότι αυτές εμφανίζονται μόνο στην Ελλάδα. Εμφανίζει όμως μια επιλεκτική αμνησία για την γενέτειρα του, στην οποία τέτοια φαινόμενα δεν έλειψαν και λείπουν και η οποία δεν έχει εντελώς απαλλαγεί από αυτά, όπως άλλωστε ούτε και η υπόλοιπη Ευρώπη. Τι είδους επιχειρήματα είναι αυτά και γιατί τα επικαλείται στην περίπτωση της Ελλάδας;

    Ο κύριος Kahl, επικαλείται την «πρόταση» 1333 (1997) του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία υποβλήθηκε από τον Καταλανό κύριο L. M. de Puig. Δεν τον προσκαλέσαμε ποτέ ούτε τον ίδιο, ούτε το Συμβούλιο της Ευρώπης, να παρέμβουν. Ωστόσο, στις αρχές της δεκαετίας του `90, ο υποτιθέμενος ουδέτερος παρατηρητής κύριος de Puig βρέθηκε να ταξιδεύει για λίγες μέρες στην Ελλάδα, επισκέφτηκε ένα δύο Βλάχικους συλλόγους και ένα δύο Βλαχοχώρια, από τις πολλές δεκάδες που υπάρχουν. Δεν πήγε κάν στα μεγαλύτερα και πλέον ακμαία προγονικά Βλαχοχώρια που βρίσκει κανείς μόνο στην Ελλάδα. Χωρίς να λάβει υπόψη του τις αρχές και θέσεις των συντεταγμένων φορέων, τους οποίους νόμιμα εκπροσωπούμε, δίχως σοβαρότερη και ουσιαστική ερευνητική διάθεση και με ελαφριά καρδιά προχώρησε σε μια έκθεση, η οποία υιοθετήθηκε αβασάνιστα από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Από τότε, αυτή η πρόταση παρουσιάζεται από υποτιθέμενους «ακτιβιστές», υπερασπιστές δικαιωμάτων κι επιστήμονες, όπως ο κύριος Kahl, ως μια υποχρέωση της Ελλάδας. Ωστόσο, από μας τους Βλάχους της Ελλάδας αυτή η πρόταση εκλαμβάνεται ως μία απρόσκλητη και προκλητική παρέμβαση στα εσωτερικά μας.

    Σχετική επιστολή διαμαρτυρίας κατά της συγκεκριμένης έκθεσης έχουμε αποστείλει και στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στον κ.L.M. de Puig, όπου ανατρέπουμε την σαθρή επιχειρηματολογία  της και παραθέτουμε τις πάγιες και ιστορικά τεκμηριωμένες θέσεις μας, τις οποίες σκόπιμα αγνοεί ο κ Kahl, κατά παράβαση κάθε έννοιας επιστημονικής δεοντολογίας (επισυνάπτουμε το σχετικό κείμενο).

    Ο κύριος Kahl μας «πληροφορεί» πως στις αρχές του 20^ου αιώνα οι παρεμβάσεις των τότε διαπλεκομένων Μεγάλων Δυνάμεων έπαιξαν ενισχυτικό ρόλο στην οθωμανική αναγνώριση ενός υποτιθέμενου «βλάχικου μιλετίου», αποτέλεσμα της. πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε». Για μας, η πρόταση 1333 είναι μια τέτοια σύγχρονη παρέμβαση, καθώς το Συμβούλιο της Ευρώπης  μοιάζει να λειτουργεί όπως οι Μεγάλες Δυνάμεις τότε. Η πρόταση προσπαθεί να μας επιβάλει «Βλάχικα» μειονοτικά εκπαιδευτικά προγράμματα, όπως και προγράμματα ραδιοφώνου και τηλεόρασης, ακόμη και εκκλησιαστική Λειτουργία στα Βλάχικα. Για μας όλα αυτά και η μεθόδευσή τους, είναι απαράδεκτα και εντελώς ξένα με την μακραίωνη πολιτισμική μας παράδοση. Δεν είχαμε ποτέ τέτοιες επιδιώξεις και δεν επιζητήσαμε αλλαγές ξένες προς την πολιτισμική μας παράδοση. Είναι δυνατόν να τις αποδεχθούμε, μόνο και μόνο γιατί το θέλουν κάποιες Βρυξελλοδίαιτες και με τον πομπώδη τίτλο ‘Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (NGOs)’, που προσπαθούν να μας παρακάμψουν και να μας υποκαταστήσουν, κινούμενες μόνο από και προς ίδιον οικονομικό όφελος; Την εποχή που η Ευρώπη υποτίθεται πως πρεσβεύει και σέβεται τον αυτοπροσδιορισμό, για ποιούς σκοπούς κάποιοι τολμούν να μας ετεροπροσδιορίζουν; Το ίδιο επιδιώκει κι ο κύριος Kahl όταν μας μέμφεται για την θέληση και την πίστη μας να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Αρωμάνοι / Αρμούνοι, ως Βλάχοι ή ως βλαχόφωνοι  Έλληνες! Κι ακόμη, ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά, πώς τα αντίστοιχα προγράμματα μέσων ενημέρωσης οδήγησαν στη δημιουργία κατ’ επάγγελμα μειονοτικών. Μεγαλόστομες υπερβολές όπως «η γλώσσα τους δεν ακούγεται ποτέ» στα ελληνικά ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα, προσβάλουν τις ίδιες του τις γνώσεις.

    Γιατί δεν αναφέρει πως υπάρχουν ιστοσελίδες για τους Βλάχους στην Ελλάδα, οι οποίες ανήκουν στην Πανελλήνια Ομοσπονδία, σε διάφορους συλλόγους μέχρι και σε απλούς πολίτες; Κι όσον αφορά τις εφημερίδες και τα περιοδικά, ο κύριος Kahl θεωρεί πως όλες αυτές που, εδώ και δεκαετίες, εκδίδονται από τους συλλόγους μας δεν μπορούν να θεωρηθούν ως Βλάχικες, γιατί δε χρησιμοποιούν τα Βλάχικα ως γραπτό μέσο; Αυτή είναι μια πολιτική τοποθέτηση και όχι επιστημονική. Τότε προφανώς θεωρεί πως μια εφημερίδα που εκδίδεται στα γερμανικά στην Ελβετία ή την Αυστρία είναι γερμανική και όχι ελβετική ή αυστριακή! Η γλώσσα δε μπορεί να είναι το μόνο κριτήριο, εκτός  και εάν θεωρεί ότι η επιστήμη είναι τελικά βολική θεραπαινίδα της πολιτικής.

    Σε κάποιο σημείο αποδέχεται την άποψη πως οι Βλάχοι είναι «οι χαμαιλέοντες των Βαλκανίων». Ωστόσο γνωρίζει, πως πολλοί είναι οι Βλάχοι στην Ελλάδα και τις γύρω χώρες που προσδίδουν στον ίδιο τον κύριο Kahl τις ιδιότητες του χαμαιλέοντα. Είναι γνωστό ότι, ανάλογα με το κοινό και το ιδεολόγημα με το οποίο είναι αντιμέτωπος κάθε φορά, καλλιεργεί για τον εαυτό του μια εικόνα όσο το δυνατόν πιο αρεστή στους ακροατές του. Παρά την προβαλλόμενη δήθεν αντικειμενικότητα του άρθρου, είναι γνωστό σε εμάς, εδώ και πολύ καιρό, πως ο κύριος Kahl  έχει επιλέξει στρατόπεδο και σίγουρα δεν είναι το στρατόπεδο της πλειοψηφίας, δηλαδή των Βλάχων της Ελλάδας.

    Αν κάποιοι ενοχλούνται από την παράσταση ότι «μία μειοψηφία συμπεριφέρεται ως πλειοψηφία», τι έχουν να πουν όταν ο κύριος Kahl επιλέγει να υποστηρίζει εκείνη τη ισχνή μειοψηφία των Βλάχων που προσπαθεί να προβάλλει τις απόψεις της ως κυρίαρχες και να τις επιβάλλει στην πλειοψηφία; Κι αν ο εθνικισμός που εισήχθη από την Ευρώπη στη Βαλκανική είχε σαν αποτέλεσμα συγκρούσεις και προβλήματα για τους βαλκανικούς λαούς, τότε γιατί προσπαθεί να προωθήσει την ανάπτυξη ενός ακόμη ανύπαρκτου εθνοτικού εθνικισμού; Όταν μάλιστα οι ίδιοι οι Βλάχοι της Ελλάδας με τα αιρετά τους όργανα και τους φορείς τους, όπως είναι η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων, η Ένωση Βλάχων Επιστημόνων, οι ανά την Ελλάδα και τον κόσμο Σύλλογοι των καταγόμενων από Βλαχοχώρια και οι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι Δήμαρχοι και οι Πρόεδροι των Βλαχοχωρίων, πολλάκις έχουν δημόσια εκφραστεί και αυτοπροσδιοριστεί πάνω στα ζητήματα που καλλιεργεί ο κ. Kahl και έχουν μάλιστα καταγγείλει μεθοδευμένες κατά καιρούς προσπάθειες για τον χαρακτηρισμό τους ως μειονότητας;

    Αναφέρεται επίσης και στο θέμα της έκδοσης στα ελληνικά του έργου του G. Weigand «Die Aromunen» και εξακολουθεί  να παραπονείται για το σχολιασμό της έκδοσης από τον κύριο Α. Λαζάρου. Ο κύριος Kahl γνώριζε όταν του ανατέθηκε απλά και μόνο το έργο της μετάφρασης, πως ο ουσιαστικός σχολιασμός είχε ανατεθεί στον κύριο Λαζάρου. Επιπλέον γνώριζε, πως το έργο και οι απόψεις του κυρίου Λαζάρου διέφεραν σημαντικά από τις δικές του. Γιατί λοιπόν δέχτηκε τη συνεργασία;  Η χρήση και η απόδοση προσδιορισμών όπως ακροδεξιός, που επιχειρεί ο κύριος Kahl (και ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει τον κ. Λαζάρου), μπορούν να σταθούν ως μομφή προς κάποιο πρόσωπο στη σύγχρονη Ευρώπη του δημοκρατικού πολιτικού πλουραλισμού; Είναι γνωστό πως προβλήματα προέκυψαν και στην περίπτωση ακόμη μίας συνεργασίας του κυρίου Kahl στην Ελλάδα, όταν εκδόθηκε το βιβλίο για την Κουτσούφλιανη.

    Ο κύριος Kahl απατάται αν νομίζει πως σώζει τις εντυπώσεις για το πρόσωπό και την επιστημοσύνη του, κρίνοντας θετικά τους ατυχείς χαρακτηρισμούς περί τής «καταστάσεως και καταπίεσης» των Βλάχων της Τουρκάλας συγγραφέας Demirtas-Coskun, η οποία δεν έκανε ποτέ προσωπική επιτόπια έρευνα ανάμεσά μας, όχι όμως ο κύριος Kahl μετά από τόσα ταξίδια. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις απόψεις τέτοιων μικροπολιτικών αλχημιστών του είδους, ή με τις αυτόκλητες παρεμβάσεις σωτήρων και πατρώνων, οι οποίοι έδρασαν φυσικά με το αζημίωτο. Πολλοί ήταν αυτοί που έκτισαν τις καριέρες τους και έβγαλαν το ψωμί τους στις πλάτες μας, που υποτίμησαν και συνειδητά διαστρέβλωσαν εμάς και τις απόψεις μας. Προς απογοήτευση όλων αυτών, εμείς οι Αρμούνοι, οι Βλάχοι, οι Ελληνόβλαχοι, οι Βλαχόφωνοι Έλληνες, οι Βλάχοι της Ελλάδας ή όπως αλλιώς, βρισκόμαστε ακόμη εδώ και θα παραμείνουμε για να αποδεικνύουμε εμπράκτως την αλήθεια. Οτιδήποτε Βλάχικο, που κάποιοι αργυρώνητοι προβάλλουν δήθεν για μας, χωρίς εμάς, θα παραμένει πάντα ένα κατάπτυστο κακέκτυπο.

Αξιότιμοι κύριοι
    Σε μία εποχή, όπου οι διαβρωτικές κινήσεις με στόχο τη διάσπαση συνεκτικών και ιστορικά καταξιωμένων κοινωνικών ιστών, έχει καταντήσει χρυσοπληρωμένο επάγγελμα, υπάρχουν ακόμη αντισώματα που ανθίστανται σθεναρά στις άνωθεν προθέσεις για τη δημιουργία νέων γεωπολιτικών δεδομένων. Τα αντισώματα αυτά αποτελούνται από μία πλειάδα σκεπτόμενων και ανιδιοτελών επιστημόνων, από μία τεράστια σε ποσότητα και ποιότητα καταγεγραμμένη ιστορία εθνικής προσφοράς, αλλά κυρίως αποτελείται από μυριάδες απλούς ανθρώπους, υπερήφανους για την καταγωγή τους και εθνικά αμετακίνητους, τους οποίους θα βρουν απέναντί τους, όσοι επιχειρούν φθηνές επιστημονικά (αλλά απ’ ότι φαίνεται ακριβές οικονομικά) στρεβλώσεις και παραχαράξεις της ιστορίας.

    Είναι προφανές ότι για λόγους στοιχειώδους δεοντολογίας, είστε υποχρεωμένοι να προβείτε στη δημοσίευση αυτή της κριτικής και των θέσεων μας, πράγμα που φυσικά απαιτούμε ως άμεσα θιγόμενοι.
    Είμαστε σίγουροι πως πολύ αυστηρότερος κριτής από εμάς του κυρίου Kahl, θα είναι η επιστημονική κοινότητα και το απλό αναγνωστικό κοινό, ενώ πολύ οδυνηρότερη γι’ αυτόν και τους ομοίους του, θα είναι η ίδια η ιστορία, στη χλεύη της οποίας τον παραδίδουμε με θλίψη.

 

Για το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων

Ο Πρόεδρος                                Ο Γ. Γραμματέας
Κωνσταντίνος Αδάμ                   Ηρακλής Χασιώτης