Η προσωπική ενασχόληση του γράφοντος με τα κρουστά και κυρίως με το όργανο της ιδιαίτερης πατρίδας του, το ντέφι, τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την περαιτέρω αναζήτηση και την προσωπική έρευνα δεδομένων τα οποία σχετίζονται με τα κρουστά όργανα που παρουσιάζονται σε μία ιδιαίτερη, από μουσικολογικής άποψης, περιοχή της Ηπείρου, αυτής του Μετσόβου.

Η πρωτοβουλία αυτής της επιστημονικής ημερίδας προέκυψε από την έμμονη ιδέα δύο πολύ φίλων του αείμνηστου Αστέριου Κουκούδη, που τόσο ξαφνικά μας άφησε φτωχότερους τον Μάρτιο του 2018, της Ιφιγένειας Βαμβακίδου και του Γιώργου Συνεφάκη, οι οποίοι θέλησαν να αποτίσουν φόρο τιμής στον άνθρωπο, τον επιστήμονα, τον πολυγραφότατο και πολυβραβευμένο συγγραφέα, τον ακάματο ερευνητή, τον Αστέρη μας, δύο χρόνια μετά τον αδόκητο θάνατό του.

Η περιγραφική πένα του Χαράλαμπου Ρεμπέλη, μας παρουσιάζει ένα πραγματικό γεγονός το οποίο διαδραματίστηκε στην περιοχή της Κόνιτσας.

Δύο φίλες από την ίδια γειτονιά του Μετσόβου, η κυρία Όπω κι η κυρία Κασσιανή, ετοιμάζουν την παραδοσιακή κρεατόπιτα που έφτιαχναν αντί για βασιλόπιτα την Πρωτοχρονιά, και θυμούνται στιγμές από τη ζωή τους και τη ζωή των γυναικών στο χωριό.

Τα κάλαντα στο Μέτσοβο τα παλαιότερα χρόνια τα έλεγαν την προπαραμονή Χριστουγέννων μετά τις 12 την νύχτα κι οι πόρτες των σπιτιών ήταν κλειστές. Όταν ακούγεται το «Άνιη μούλτς» (Χρόνια Πολλά!), τότε ανοίγει την πόρτα ο νοικοκύρης.

Απ' τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης είναι τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά και τα Φώτα, που γιορτάζονταν απ' τους κατοίκους του χωριού μου με ιδιαίτερη θρησκευτική ευλάβεια, αλλά και με χαρές και τραγούδια.