Στα πλαίσια της εκπόνησης της πτυχιακής μου εργασίας ασχολήθηκα με την καταγραφή ενός σπάνιου ηχητικού αρχείου που αφορά τα φωνητικά τραγούδια και τους χορούς ενός βλαχόφωνου χωριού, της Βοβούσας Ιωαννίνων, από όπου κατάγομαι κατά το ήμισυ.
Το Ανήλιο είναι ένα ορεινό, βλαχόφωνο χωριό του νομού Ιωαννίνων. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.060 μ. στις πλαγιές της βόρειας Πίνδου, απέναντι από το Μέτσοβο και στη σκιά της βουνοκορφής “Φατζέτου” της Πίνδου.
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το ζήτημα της πολιτισμικής ταυτότητας και της μνήμης των κατοίκων του Μοναστηρίου.
Από τα τετράψηλα και χιονοσκεπασμένα κορφοβούνια του Πίνδου προβαίνει κρυφά - κρυφά το γλυκοχάραμα, ραντίζοντας, κατά τον ποιητή, με δροσιά το κάθε πάτημα του.
Η παρουσία των Βλάχων στην Πίνδο αν και αποτελεί από παλιά πεδίο ιστορικών, εθνολογικών και λαογραφικών αναφορών μόλις τις τελευταίες δεκαετίες συνιστά αντικείμενο μελέτης στα πλαίσια μίας ευρύτερης ανθρωπολογικής προσέγγισης.
Το υπό εξέταση θέμα διαπραγματεύεται για πρώτη φορά συνολικά την ελληνική εκπαίδευση στο συγκεκριμένο χώρο της Βόρειας Ηπείρου κατά την ύστερη Οθωμανική Αυτοκρατορία.
