Κατά τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, η δραστηριοποίηση των γυναικών στο Λιβάδι, ήταν σχεδόν αποκλειστικά προσανατολισμένη στον "οικιακό χώρο", σε ασχολίες στενά συνυφασμένες με το "φυσικό" τους προορισμό, δηλαδή τη δημιουργία οικογένειας.
Η ρουμανική προπαγάνδα, η οποία είχε αρχίσει τη δράση της στις βλαχόφωνες περιοχές της Μακεδονίας και της Ηπείρου από τη δεκαετία του 1860, είχε κατορθώσει με τη βοήθεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να ιδρύσει σχολεία στην Αβδέλλα (1866), στο Περιβόλι (1869), στη Σαμαρίνα (1879), στην Κρανιά (1885) και μέσα στην πόλη των Γρεβενών (1881).
Κατά το έτος 1978 εξεδόθη η ιστορική εργασία μου «Η ΑΡΤΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ 1821, Θυσίαι και Αγωνισταί».
Στο παρόν άρθρο επιχειρούμε να διερευνήσουμε τις διαδικασίες αστικοποίησης μιας κοινότητας Βλάχων (Αρμάνων), των Γαρδικιωτών, κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.
Αντικείμενο της παρούσας έρευνας είναι η πολιτισμική ταυτότητα των Βλάχων Περιβολιωτών του Βελεστίνου και ο τρόπος με τον οποίο το σύγχρονο αστικό περιβάλλον επιδρά στη διαμόρφωση και το μετασχηματισμό αυτής της ταυτότητας.
Εις μνήμην του ερευνητή, συγγραφέα και εκπαιδευτικού Αστέριου Κουκούδη, που “έφυγε” σε ηλικία 50 χρονών, στις 27 Φεβρουαρίου 2018, η ιστοσελίδα Πεμπτουσία αναδημοσίευσε μια παλαιότερη συνέντευξή του η οποία δόθηκε με αφορμή την έκθεση «Η κοινωνική ζωή στα βλαχοχώρια της Μακεδονίας στα 1900». Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Μακεδονία της Κυριακής”, στις 6 Αυγούστου 2006.
