ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΙ ΑΚΟΜΗ ΖΩΝΤΑΝΗ
Η ενδυμασία είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον κεφάλαιο στην ιστορία και παράδοση του Λιβαδίου. Διαθέτει πολλά πρωτότυπα και μοναδικά στοιχεία που ενθουσιάζουν κάθε ειδικό και μη. Είναι κρίμα που διάφοροι "ειδικοί" , "συλλέκτες" και "μουσεία" δεν πρόσεξαν αυτόν το θησαυρό. Οι "ειδικοί" της Αθήνας περιορίζονται συνήθως στα εύκολα, τα αθηναϊκά και σε έτοιμες δουλειές που παίρνουν από διάφορους φορείς ή μεμονωμένα άτομα.
Το "καϊρούκι" και η κυρατζίδικη στολή υπάρχουν μόνο στο Λιβάδι. Το ίδιο και υπέροχες παραλλαγές της κτηνοτροφικής στολής. Στα ενδύματα κατατάσσονται τα περίφημα κιλίμια, οι φλοκάτες, τα μάλλινα προσκεφάλια, τα καταπληκτικά κεντήματα κλπ.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο στη λιβαδιώτικη ενδυμασία είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της είναι ακόμη "ζωντανό". Φοριέται ακόμη. Κυρίως από τις μεγάλες ηλικίες. Το βλέπει κανείς αυτό στο Κιόσκι, στην πλατεία και στις γειτονιές της κωμόπολης. Οι νέοι περιορίζονται να φορούν τις πιο εντυπωσιακές τοπικές στολές στις διάφορες γιορτές και εκδηλώσεις.Η λιβαδιώτικη ενδυμασία έχει έντονο το στοιχείο της ποικιλίας. Είναι φυσικό αυτό. Οι κοινωνικές και οικονομικές τάξεις και το επάγγελμα είναι οι βασικοί παράγοντες που επηρεάζουν τη διαφοροποίηση της ενδυμασίας. Υπάρχει βέβαια και ο επηρεασμός της ροής του χρόνου, της εποχής, που λέμε.
2. Στην ενδυμασία των γεωργών.
|3. Στην ενδυμασία των μεταφορέων (κυρατζήδες).
4. Στην ενδυμασία των εργατών και των μαστόρων.
5. Στην ενδυμασία των εμπόρων.
Ακόμη θα μπορούσαμε να διακρίνουμε και τις εξής κατηγορίες:
1. Ενδυμασία δουλειάς.
2. Επίσημη ενδυμασία ή ενδυμασία "εξόδου".
Και σ΄ αυτές τις περιπτώσεις οι κανόνες των "κοινωνικών τάξεων" τηρούνταν αυστηρά τόσο στην αντρική όσο και στη γυναικεία ενδυμασία. Αλλά ας παρουσιάσουμε, χωρίς άσκοπες λεπτομέρειες, τις κυριότερες ενδυμασίες του Λιβαδίου.
(ΤΟ ΝΥΦΙΚΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ)
Αλλά ας δούμε αυτό καθεαυτό το "καϊρούκι". ΄Ηταν μια στρόγγυλη λεπτοκαμωμένη δαντέλα που έφτιαχναν ειδικές τεχνίτριες του Λιβαδίου. Μία από αυτές ζει ακόμη (σε μεγάλη ηλικία). Πρόκειται για την εξαιρετική τεχνίτρια Ρινάκω Στερνάκα. (Οι γραμμές αυτές γράφονται το καλοκαίρι του 1996).
Τρεις παράλληλες χρυσές βεργίτσες πλαισιωμένες τις περισσότερες φορές κι από διάφορες χρωματιστές πέτρες. Επίσης στο "καϊρούκι" και στο "φιόγκο" μπαίνει και το "άστρο". Ένα στρόγγυλο ασημένιο κόσμημα. Κοσμήματα έμπαιναν και στο στήθος, κάτω από το λαιμό. Στο λαιμό κρεμούσαν χρυσές αλυσίδες με διάφορα κοσμήματα και ιδιαίτερα πεντόλιρα.
εφημερίδα Λιβάδι Ολύμπου