ΕΚ ΣΑΜΜΑΡΙΝΗΣ, 29 Ὀκτωβρίου 1892
(Ἰδιαιτέρα ἀνταπόκρισις τῆς Φωνῆς τῆς Ἠπείρου)
Ἀθεμιτουργίαι τῆς Ρωμουνικῆς προπαγάνδας - Διαβολαὶ καὶ συκοφαντίαι - Ἡ λέξις Σέρβια
Ἡ ἐν Μακεδονίας καὶ Ἠπείρω ἐνσκήψασα ἀκρὶς τῶν Ρωμούνων πρακτόρων ὑπὸ ἀκαθέκτου ὁρμῆς πρὸς προσηλυτισμὸν κινούμενη καὶ τοὶς πάσι γνωστὴ διὰ τᾶς εἰς τοὺς Ἕλληνας ὑπ' αὐτῆς παρεχομένας στενοχώριας, δὲν παρεξέκλινεν ἐν τῇ χαιρεκάκῳ τροχιά της, ρίψασα τὰ δίκτυά της καὶ ἐνταύθα, νὰ πράξη τὸ ἀτιμωτικὸν ἔργον της, ἐφαρμόζουσα μὲν τὸ ἐπάρατον ἀξίωμα τῶν Ἰησουιτῶν «ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα» παντοῦ, μὴ ἀφίνουσα δ' ἀβεβήλωτον τί ἱερόν, ἀλλὰ σπιλώνουσα τοῦτο διὰ τῆς σφραγίδος τῶν αἰσχουργιῶν καὶ ἀνοσιουργημάτων τῶν καθ' ἑκάστην ὑπ' αὐτῆς μὴ παραλειπομένων, ὓφ ὡς ἀληθῶς ἀσφυκτιᾶ ἔξω ὁ Ἑλληνισμὸς μακρὰν πάσης ὑποστηρίξεως εἴτε ὑλικῆς εἴτε ἠθικῆς. Πλεῖστα δὲ ἀριθμεῖ ἀπὸ τῆς ἐντάθα ἐγκαταστάσεως τῆς τὰ θύματα.
Ἔντιμοι καὶ ὅλως ἀθῶοι συμπολίται μας καὶ ἐν καλῇ καταστάσει εὐρισκόμενοι ἀποσπώσι σήμερον, διὰ τῆς εἰς ἢν περιέπεσαν ἐκ τῆς συκοφάντου ταύτης σπείρας καταστάσεως, τὸν οἶκτον καὶ τὴν ἀπελπισίαν παντὸς νομιμόφρονος. Πολλοὺς ἠδυνήθη νὰ περιαγάγη εἰς τὴν παγίδα τῆς ἀθώους οἰκογενειάρχας, ἀλλ' ἐφέτος δὶ ὅλως ἐκτάκτου φύσεως μεθόδου κατώρθωσε δι' ἀτιμωτικοῦ αὐτῆς μέλους, ἀποφωλίου τινὸς τέρατος νὰ κατασυντρίψη τὸ στήριγμα πολυμελοῦς οἰκογενείας, τὸν Πούλιον Καραμούζην, ἔντιμον καὶ καλὸν νοικοκύρην, ὑπὸ ἀντιζήλου καὶ πλήρους φθόνου διὰ τὴν ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ εὐημερίαν βλέμματος ὀρώμενον. Ὁ ἀπάνθρωπος καὶ ἐπάρατος Νούλης Ἀντωνίου, ὁ γνωστὸς διὰ τᾶς συκοφαντικᾶς τοῦ μεθόδους καὶ ραδιουργίας, ἡμέραν τινὰ παρουσιασθεῖς εἰς τὸν εἰρημένον Πούλιον τῷ ἐζήτησε δυὸ λίρας, καθ' ὅσον ἄλλως ἤθελε καταγγείλη αὐτὸν εἰς τὴν ἀρχὴν ὡς Ἕλληνα, ὑποπίπτονα οὕτω εἰς μεγαλειτέρας ζημίας πρώτον μὲν ἐκ τῆς στερήσεως τῆς ἐργασίας καὶ ἔπειτα ἐκ τῆς μεταβάσεως αὐτοῦ εἷς Σέρβια δι' ἀπολογίαν τοῦ ἐπὶ ταὶς ἐπαναστατικαὶς ἰδέαις. Ἡ λέξις Σέρβια ἤρκεσε νὰ ἀναγκάση τὸν φιλήσυχον Πούλιον, νὰ ἐνδώση ἐκῶν ἄκων εἰς τᾶς ἀποτρόπαιας ἀπαιτήσεις τοῦ δυσμόρφου τέρατος τούτου.
Ἄλλη κατὰ τοῦ αὐτοῦ ἐκβίασις - Σύλληψις καὶ φυλάκισίς του - Ἡ «Φωνή»
Ἀλλὰ δὲν παρῆλθεν ἐκ τῶν συμβάντων τούτων χρόνος πολύς, ὅποτε ὁ αὐτὸς Ἀντώνιος παρουσιασθεῖς μετὰ πλαστοῦ συναλλάγματος εἰς τᾶς χείρας καὶ συνοδευόμενος καὶ ὑπὸ ἄλλων ὁμοίων του, ἐπεζήτει τὴν πληρωμὴν τῶν ὑπολειπομένων εἴκοσι λιρῶν ἐκ τῶν ἐν αὐτῷ περιεχομένων εἴκοσι δυό, ὡς λαβῶν τᾶς δυό. Φαντασθῆτε λοιπὸν τὴν κατάστασίν μας ἐκ τοῦ ἀπαίσιου τούτου δαίμονος τῆς προπαγάνδας τῆς Ρωμουνικῆς. Μετ' ὀλίγας ἡμέρας ἀπὸ τῆς σκηνῆς ταύτης εἴδομεν διὰ τοῦ μεσοχωρῖου διερχόμενον ἁλυσσόδετον τὸν δυστυχῆ τοῦτον οἰκογενειάρχην ἐν συνοδείᾳ δυὸ ζαπτιέδων ἐναντίον ὅλων τῶν ἐντόνων διαμαρτυριῶν καὶ τῶν σπαρακτικῶν κραυγῶν τῆς ἀθλίας ἤδη οἰκογενείας του, μεταφερόμενος εἰς τᾶς ἐν Σερβίοις φυλακάς, ἔνθα καὶ σήπεται ὑπὸ τὴν ραδιουργίας τῆς συγκαρκινωθείσης προπαγάνδας ἐν Τουρκίᾳ.
Εἴθε ἡ «Φωνὴ τῆς Ἠπείρου» ἕνα εἶνε τὸ πρῶτον κατὰ τῆς σπείρας ταύτης ὤθημα, διὰ τῆς ἐπιδείξεως τῶν ἀτιμωτικῶν μέσων της καὶ διὰ τῆς ἐμψυχώσεως τῶν ὡς ἕρμαια τῆς τύχης ἐγκατειλημμένων Ἑλλήνων καὶ πρὸ πάντων τῶν βλαχόφωνων, οἵτινες εἰ καὶ ἐναγωνίως καὶ ἐντελῶς ἐξηντλημένοι παλαίουσι κατὰ τῆς ἐπισωρευθεῖς ἀκρίδος ἐνταύθα, ἀναγκάζονται τέλος μακρὰν πάσης ἠθικῆς καὶ ὑλικῆς ὑποστηρίξεως νὰ κύπτωσι μαρτυρικῶς τὸν αὐχένα προπηλακιζόμενοι, βαλλόμενοι, δεσμευόμενοι, ἐξοριζόμενοι, καταδιωκόμενοι καὶ πάντα τέλους ὑφιστάμενοι μέχρι τῆς ἀντιμετωπίσεως τοῦ οἰκτροῦ τέλους τῶν.
Οἱ Ρωμοῦνοι περικυκλώνουν τὸν Ἕλληνα διδάσκαλον καὶ τοῦ ζητοῦν τὴν παράδοσιν τῶν μαθητῶν
Ὁ κάλλιστος νέος Δήμ. Τσινιώτας ἑλληνοδιδάσκαλος εἰς τὸν μαχαλᾶν Μεγάλη Παναγία περικυκλωθεῖς ὑπὸ τῶν ἐνταύθα Ρωμουνοδιδασκάλων διὰ ράβδων καὶ μαχαιρῶν ἠπειλήθη νὰ παραδώση τοὺς ὑπὸ αὐτὸν μαθητᾶς εἰς αὐτούς, ἀλλ' εἰ καὶ μόνος ἠδυνήθη ὁ γεναῖος νέος νὰ ἀπαντήση ἀξιοπρεπὼς καὶ πρὸς αὐτοὺς καὶ πρὸς τᾶς ράβδους καὶ μαχαίρας τῶν, χωρὶς ὅμως καὶ αὐτὸς ἀνεπικινδύνως νὰ ὑποχωρήση, βληθεῖς βαρέως, ἐξ οὗ ἤδη ἀνέλαβεν. Αὐτὰ τὰ ἀτιμωτικά της ἀτίμου σπείρας μέσα, ἀλλὰ πάντοτε πρὸς κέντρα λακτίζει.
Φωνή της Ηπείρου, 6 Νοεμβρίου 1892, Έτος Α', Αριθμ. 8