ΕΚ ΜΕΤΣΟΒΟΥ 10 Δεκεμβρίου 1892 Ιδιαιτέρα ανταπόκρισης «Φωνής της Ηπείρου»
Αθώωσις του Εξάρχου - Επάνοδος του - Ανοσιουργήματα αντιθέτου μερίδος - Ο νέος Έξαρχος - Οι Ρωμούνοι.
Εντεύθεν δεν έχω τί να σας αναγγείλω ειμή μόνον την κακομοιρίαν που μας δέρνει. Προ είκοσι περίπου ημερών αφίκετο εκ Κωνσταντινουπόλεως ο τέως Έξαρχος Μετσόβου Δωρόθεος, ένθα έιχε μεταβή προσκληθείς παρά του Πατριάρχου όπως απολογηθή δια την προσαχθείσαν αυτώ άτιμον κατηγορίαν εκ μέρους της αντιθέτου μερίδος, της και πολυπληθεστέρας δυστυχώς, και εκ της οποίας συκοφαντίας ηθωώθη παντελώς καθ' α αγγέλλεται εκείθεν. Μετέβη όθεν την παρελθούσαν Κυριακήν υπό την ιδιότητα του Πατριαρχικού Εξάρχου εις την Εκκλησίαν όπως ιερουργήση, ειδοποιηθείς όμως εγκαίρως παρά φίλων του ότι οι αντίθετοι δεν θα τον άφινον να λειτουργήση και θα συνέβαινεν ό,τι και το παρελθόν θέρος την ημέραν των Αγίων Αποστόλων, καθ' ήν ευρέθη άνθρωπος να τον προσβάλλη εν ω έβγαινεν απο τον ιερόν με τα άγια, αποκαλέσας αυτόν ανάξιον.
«Ο άξιος και έντιμος» αλοίμονον ! υπεχώρησε δώσας τόπον τη οργή και την επομένην έστειλεν επισήμως δια του ταχυδρομείου εις το Πατριαρχείον την παραίτησιν του, η οποία πιστεύω ότι θα γίνη δεκτή και ούτως ησύχασαν πλέον οι συμπολίται μας, οίτινες διελάλουν ανά τας οδούς ότι επροτίμων να γίνωσι Ρωμούνοι αν δεν παρητείτο ο Έξαρχος και άλλα τα οποία δεν γράφονται ενταύθα, αλλ' ας όψωνται οι αίτιοι, οίτινες έπρεπε να ίστανται υπεράνω πάσης κομματικής διαμάχης και μικροπρεπείας αναλογιζόμενοι το κρίσιμον των περιστάσεων, ας διατρέχομεν, περικυκλούμενοι υπό παντοίων εχθρών.
Ως διάδοχος του παραιτηθέντος Εξάρχου λεγεται ότι θα προταθή εκ μέρους της κοινότητος ο ιερομόναχος Βενέδικτος Βοΐλας, εκ Μετσόβου καταγόμενος, τελειόφοιτος της εν Χάλκη ιερατικής Σχολής, τριακονταπενταετής την ηλικίαν και ένεκεν τούτου άξιος αντικαταστάτης καθ' όλα του παραιτηθέντος Δωροθέου.
Προ ημερών αφήκετο ενταύθα εκ Ρωμουνίας κάποιος Βασίλειος Διαμάντη Μπούρας ονομαζόμενος, ως Ρωμουνοδιδάσκαλος, διορισθείς τοιούτος παρά του Μαργαρίτη τη συστάσει κάποιου συμπατριώτου μας Πατσιούρα ονομαζόμενου, γερουσιαστού εν Ρωμουνία. Δεν μας έφθαναν τα τόσα χάλια μας, αλλά προσετέθη και αυτός, καλά και σώνει θέλων να μας φωτίση με τα Βρωμορωμουνικά του. Ο διαληφθείς κύριος εκ νεαράς ηλικίας ανετράφη και εξεπαιδεύθη εν Ρωμουνία, ένθα είχε μεταβή προς τον πατέρα του. Παρέλειψα να αναφέρω ότι τυγχάνει πατριώτης μας μητρόθεν και πατρόθεν. Το παρελθόν έτος, έπειτα απο την τόσον μακράν απουσίαν του, μας επεσκέφθη ενταύθα και επειδή τυγχάνει ανεψιός του δημάρχου μας κ. Βελισσαρίου Μπίρα απολαύοντος γενικής εκτιμήσεως παρά τοις ενταύθα κατοίκοις, τον επλησίαζον οι άνθρωποι, προθυμοποιούμενοι όλοι να τον ευχαριστήσουν με κάθε τρόπον, αυτός όμως παρατηρήσας το τοιούτον το επήρε επάνω του, νομίσας ότι οι άνθρωποι εξετίμων το μούτσουνον του. Και επειδή φύσει τεμπέλης δεν ηδύνατο να εύρη άλλο μέσον όπως ψωμίζηται άνευ εργασίας, μετέβη εις Ρωμουνίαν, ένθα με τα γνωστά μέσα κατώρθωσε να διορισθή Ρωμουνοδιδάσκαλος πάσης ξηροκαμπίας και μας εξεφύτρωσε μίαν πρωίαν σαν φάντης μπαστούνι.
Εντρεπόμεθα δια λογαριασμόν του άπαντες οι Μετσοβίται, οι οποίοι μέχρι τούδε είχομεν το μέτωπον μας υψηλά· ευτύχημα όμως δια την πατρίδα μας είνε ότι αφ' ότου ήλθεν αυτός ενταύθα όπως μας φωτίση, δεν λειτουργεί σχεδόν Ρωμουνική Σχολή, καθ' ότι δύο μόνον μαθηταί φοιτώσιν εις το των αρρένων Σχολείον και εν ή δύο κοράσια εις το Παρθεναγωγείον και καθ' όλα τα φαινόμενα και αυτοί θα αποσυρθούν και τότε ο νέος διδάσκαλος θα μείνη με το μπαστούνι του και με τα εξήκοντα εικοσάφραγκα (τα αργύρια του Ιούδα), άτινα θα τραβάη απο την Προπαγάνδαν. Ταύτα επί του παρόντος.
Φωνή της Ηπείρου, 1 Ιανουαρίου 1893, Έτος Α', Αριθμ. 16