«Συνεννοήσεις διεξάγονται μεταξύ του Προέδρου του Ρωμουνομακεδονικού Συλλόγου γερουσιαστού Λεόντη και των υπουργών Λαχωβάρη και Δισέσκου, όπως δοθή, επί τη ευκαιρία των εορτών, εις τους ταλαιπωρουμένους Ρωμούνους της Μακεδονίας, μέρος του χρηματικού ποσού το οποίον η ρουμουνική Κυβέρνησις εισέπραξε παρά των Ελλήνων (της Ρουμανίας), δια της αυξήσεως των δασμολογίων, κατά την διακοπήν των Ελληνορωμουνικών σχέσεων.
»Το ποσόν τούτο, ανερχόμενον εις εν και ήμισυ εκατομύριον φράγκων, ευρίσκεται κατατεθειμένον παρά τω υπουργώ των Εξωτερικών στρατηγώ Λαχωβάρη.
» Ο κ. Λεόντης, εν τούτοις, εξέφρασε την γνώμην, ότι το ποσόν τούτο δεν έινε ανάγκη απόλυτος να δοθή τώρα αμέσως, καθ’ ότι αι συγκοινωνίαι εν Μακεδονία είναι πλημμελείς, επί πλέον δε οι δρόμοι είνε επικίνδυνοι και οι Αρρωμούνοι είνε συνηθισμένοι εις την πενίαν.
»Ο κ. Λεόντης υπεστήριξεν ότι το ποσόν τούτο θα ήτο καλλίτερον να κατετίθετο εις την Τράπεζαν Μάρμορος Μπανκ, ίνα γίνη χρήσις αυτού δια την εξομάλυνσιν της Ελληνορωμουνικής έριδος, οπότε θα γίνη ανάγκη να εξοδευθούν χρήματα εν Κωνσταντινουπόλει. Την γνώμην του κ. Λεόντη απέκρουσαν οι κκ. Λαχωβάρης και Δισέσκος, ούτω δε επήλθε διάστασις μεταξύ των τριών, οίτινες δε έλαβον ουδεμίαν απόφασιν».
Σ. Σ. Ε. Α. Οι εν Βουκουρεστίων υπουργοί και γερουσιασταί απατώνται απάτην οικτράν. Η εξομάλυνσις της ελληνορουμανικής έριδος, ο εστί μεθερμηνευόμενον, η επαίσχυντος αγοραπώλησις του Κουτσουβλαχικού πληθυσμού και η τεχνιτή μεταβάπτισις αυτών εις Ρουμούνους δια της χρησιμοποιήσεως, είτε εν Κωνστανινουπόλει, είτε επιτοπίως εν Μακεδονία, του χρυσού του προερχομένου εκ της λαφυραγωγήσεως των εν Ρουμανία εγκατεστημένων Ελλήνων, παραμένει και θα παραμείνη εσαεί όνειρον ανέφικτον, χρησιμεύον μόνον προς στιγματισμόν των επινοητών αυτού, ως καταπροδίδον, ενώπιον του πεπολιτισμένου κόσμου, το ηθικόν ποιόν αυτών.
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΕΤΟΣ ΚΖ'. ΑΡΙΘ. 4
ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1907
