Μετά από παύση περίπου 2 μηνών, λόγω καλοκαιριού, ήρθε ο καιρός να δραστηριοποιηθεί και πάλι ο σύλλογος. Πρώτη φθινοπωρινή εξόρμηση λοιπόν με στόχο το όρος Δούσκος ή Νεμέρτσικα. Πρόκειται για ένα βουνό πάνω στα ελληνοαλβανικά σύνορα με την ψηλότερη κορυφή του (Στρακαβέτσι ή Παπίγκι 2.486μ) μέσα στην Αλβανία ενώ η πιο ψηλή κορυφή εντός της Ελλάδας είναι η "Μερόπη" 2.100 μ..
Σκοπός μας είναι να ανέβουμε στην ελληνική κορυφή και να περπατήσουμε πάνω στη μακριά κι εντυπωσιακή κορυφογραμμή που συνδέει τις δυο κορυφές και να φτάσουμε στην αλβανική κορυφή.
Ξεκινάμε Σάββατο μεσημέρι με προορισμό το χωριό Κεφαλόβρυσο στα ριζά του βουνού από όπου προωθούμαστε μέσω δύσβατου χωματόδρομου μέχρι ψηλά σε ένα οροπέδιο με την ονομασία Μπιτσικόπουλο. Στο δρόμο μαζεύουμε ξύλα για να ανάψουμε φωτιά και να ψήσουμε. Μετά από μια περίπου ώρα φτάνουμε στο οροπέδιο που θα κατασκηνώσουμε ακριβώς κάτω από την ελληνική κορυφή. Μέχρι να στήσουμε τις σκηνές τα στομάχια μας αρχίζουν να γουργουρίζουν και γρήγορα ανάβουμε τη φωτιά για να γίνουν τα κάρβουνα και να αρχίσει το ψήσιμο των κρεατικών. Η βραδιά κυλάει ευχάριστα γύρω από τη φωτιά και με τον έναστρο ουρανό να λάμπει από πάνω μας. Άλλωστε σπάνια πλέον έχει κανείς την ευκαιρία να βρίσκεται μακριά από τα φώτα της πόλης για να μπορέσει να θαυμάσει τα αστέρια.
Το πρωί σηκωνόμαστε πριν καλά καλά χαράξει και αφού μαζεύουμε τις σκηνές μας ξεκινάμε την ανάβαση. Θέλουμε να βγούμε γρήγορα ψηλότερα για να προλάβουμε την ανατολή του ηλίου. Μετά από περίπου μισή ώρα απότομης ανάβασης φτάνουμε στην κορυφογραμμή και εντυπωσιασμένοι απολαμβάνουμε τον ήλιο να ανατέλει πίσω από τον ορεινό όγκο της Τύμφης. Ακολουθούμε πλέον την κορυφογραμμή και σε μιάμιση ώρα από το ξεκίνημά μας φτάνουμε στην ελληνική κορυφή που φιλοξενεί δυο κολωνάκια ένα το τριγωνομετρικό κι ένα των συνόρων. Η θέα από εδώ πάνω είναι πανοραμική, μπροστά μας (βορειοδυτικά) ξεδιπλώνεται μεγάλο μέρος της εντυπωσιακής κορυφογραμμής ενώ προς τα ανατολικά το βουνό κόβεται απότομα δημιουργώντας μεγάλες ορθοπλαγιές ύψους εκατοντάδων μέτρων που καταλήγουν στην κοιλάδα του Αώου. Νοτιοανατολικά βλέπουμε την Τύμφη με τον κάμπο της Κόνιτσας στα πόδια της ενώ προς τα νοτιοδυτικά βρίσκεται η Μουργκάνα και στο βάθος ο κόλπος της Ηγουμενίτσας όπου διακρίνουμε κι ένα καράβι να αναχωρεί.
Από εδώ και πέρα η κορυφογραμμή αποτελεί και την συνοριακή γραμμή μεταξύ των δυο χωρών μέχρι το σημείο που αυτή κατηφορίζει νοτιοανατολικά προς το χωριό Δρυμάδες ενώ εμείς συνεχίζουμε πλέον σε αλβανικό έδαφος. Μας συντροφεύει συνέχεια η εντυπωσιακή θέα προς στις ανατολικές ορθοπλαγιές με τον Αώο να φιδοσέρνεται χαμηλά. Κάποια στιγμή συναντάμε διάσπαρτα πολυβολεία, απομεινάρια των παλιότερων αλβανικών συνοριακών οχυρώσεων. Στις ομαλές δυτικές πλαγιές υπάρχουν στάνες και λούτσες με νερό και αρκετά κοπάδια με πρόβατα και φαίνεται η γλώσσα να αποτελεί ίσως τη μοναδική διαφορά ανάμεσα στους κτηνοτρόφους ένθεν κι εκείθεν των συνόρων μιας και οι συνθήκες ζωής είναι ουσιαστικά ίδιες.
Κάποια στιγμή οι περισσότεροι αποφασίζουν να επιστρέψουν λόγω κούρασης και μια μικρή ομάδα συνεχίζουμε. Αποζημιωνόμαστε με το παραπάνω από τη θέα που μας αποκαλύπτεται πλησιάζοντας προς την αλβανική κορυφή! Τεράστιες κάθετες ορθοπλαγιές πέφτουν ανατολικά προς τον Αώο με το θέαμα, για κάποιους να είναι εντυπωσιακότερο κι από αυτό των Καζανιών του Ολύμπου!! Φτάνοντας ακριβώς πριν την κορυφή βλέπουμε ότι πρέπει να χάσουμε αρκετό ύψος μέχρι μια λούτσα κι ακολούθως να ανεβούμε τον απότομο τελικό κώνο της κορυφής. Η κούραση και η πίεση του χρόνου μεγάλη και αναγκάζουν την ομάδα να μικρύνει ακόμη περισσότερο αλλά δυο από μας συνεχίζουμε ακάθεκτοι και σε 45 λεπτά φτάνουμε στην κορυφή! Η θέα απίθανη προς όλες τις κατευθύνσεις και μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ο αριθμός των αλβανικών χωριών στην γύρω παραμεθόριο περιοχή! Ειδικά στην κοιλάδα του Αώου σε κάθε στροφή του ποταμού υπάρχει και ένα χωριουδάκι. Ο χρόνος πιέζει και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Τραβερσάρουμε πλέον τις ομαλές δυτικές πλαγιές του βουνού ώστε να αποφύγουμε τα ανεβοκατεβάσματα της κορυφογραμμής και σε 4 ώρες είμαστε πίσω στο αυτοκίνητό μας κατάκοποι αλλά γεμάτοι από ικανοποίηση και πανέμορφες εικόνες!!
Συνολικός χρόνος πορείας 11 ώρες, με αρκετές στάσεις βέβαια και η γενική εντύπωση όλων ότι πρόκειται για μια από τις πιο όμορφες διαδρομές που έχει κάνει ο σύλλογός μας και μάλιστα σε ένα άγνωστο βουνό και για πρώτη φορά. Το σίγουρο... την επόμενη φορά θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι ώστε να ανέβουμε όλοι στην αλβανική κορυφή!!
Πηγή: Ορειβατικός Σύλλογος Άρτας
Το όρος Νεμέρτσικα ή Μερόπη ή Δούσκος βρίσκεται στα βόρεια του Πωγωνίου, στα σύνορα με την Αλβανία. Έχει υψόμετρο 2.209 μ και είναι ένα από τα ψηλότερα βουνά του Νομού Ιωαννίνων. Προσφέρει ιδανικές συνθήκες για ορειβασία στους έμπειρους ορειβάτες μέσα από όμορφες διαδρομές σε καταπράσινα παρθένα δάση.Εδώ θα βρείτε ένα μεγάλο πλήθος αρωματικών φυτών όπως είναι το τσάι του βουνού, η ρίγανη, η λεβάντα, ο δυόσμος, η μέντα, το χαμομήλι.
Με σημεία αφετηρίας την Μερόπη, το Κεφαλόβρυσο ή τον Κακόλακο μπορεί κανείς με διαδρομές των 2 ή 3 ωρών, να απολαύσει την εξαιρετική θέα του Πωγωνίου από την Νεμέρτσικα, ιδίως από τις θέσεις Μπιτσικόπουλο και Προφήτης Ηλίας.
Διάφορα Βίντεο απο άλλες αναβάσεις: