Πολιτισμός

Πριν ξεκινήσω την εισήγηση μου θέλω να ευχαριστήσω την Οργανωτική και Επιστημονική Επιτροπή για την τιμή που μου κάνουν , να με συμπεριλάβουν στους αξιόλογους εισηγητές του παρόντος συμποσίου.
Επίσης για την ιστορία, πρέπει να αναφέρω ότι η αναβάθμιση των μέχρι σήμερα διοργανωθέντων σεμιναρίων και η διεύρυνση της θεματολογίας τους, σχεδιάστηκαν από το προηγούμενο Δ.Σ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας και υλοποιούνται από το τωρινό, μετά από σχετική πρόταση του Συλλόγου Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης και του ρέκτη προέδρου του κ. Γιώργου Συννεφάκη. 
Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί σύνεδροι, Οι μεγάλες ιστορικές μεταβολές στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο, που συντελέστηκαν από τις αρχές ως τα μέσα του περασμένου αιώνα, με την κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και τους Βαλκανικούς πολέμους, τη Mικρασιατική καταστροφή, τους δύο παγκόσμιους πολέμους και τέλος το τεράστιο κύμα  της αστυφιλίας,  μετά τον εμφύλιο, δημιούργησαν ένα νέο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον στην χώρα μας.

Η έμπρακτη απασχόληση του νέου ανθρώπου με την τέχνη των Μουσών, σύμφωνα με την Πολυξένη Ματέυ, δεν είναι πολυτέλεια και χαμένος χρόνος. Αντίθετα είναι κέρδος γιατί θα τον πλουτίσει ψυχικά, θα τον κάνει αισθητικά πιο ευαίσθητο και θα τον προστατέψει από τη μαζοποίηση, από το να γίνει δηλαδή θύμα της τραγικής ισοπέδωσης και ομοιομορφίας στην οποία καταδικάζει τον άνθρωπο ο σύγχρονος πολιτισμός.
Ο χορός ως μια κοινωνική πράξη ξεχωριστή, αποτελεί μια σύνθετη εκδήλωση, που κλείνει μέσα του την ιστορία της κοινωνίας στην οποία ανήκει. Είναι ένας τρόπος έκφρασης, ένας τρόπος του "ομιλείν" και του "συνδιαλέγεσθαι". Ήταν ανέκαθεν πηγή χαράς και ομορφιάς, θρησκευτικής κατάνυξης, λατρείας, μαγείας ευφροσύνης ή θλίψης. Οι άνθρωποι χόρεψαν όλες τις ξεχωριστές στιγμές της ζωής τους. και εύρισκαν σ' αυτόν ένα θαυμάσιο αντιστάθμισμα των συναισθημάτων τους. Στη σκέψη του Έλληνα, ο χορός αποτελούσε μορφή και έκφραση του ελληνικού πολιτισμού. Στην αρχαιότητα, τόσο στην Αριστοτελική αντίληψη, όσο και στην Πλατωνική, θεωρούσαν τον "αχόρευτο" άνθρωπο ως "απαίδευτο" και αξιολογούσαν την όρχηση ως πρωταρχικό μέσο εκπαίδευσης και αγωγής.

Σκηνική παρουσίαση - Βασικές αρχές:
1. Η εκδήλωση αρχίζει με την άφιξη της αποστολής στο συγκεκριμένο χώρο (χώρα - αεροδρόμιο - θέατρο - σκηνή - πλατεία) και όχι την στιγμή εισόδου στη σκηνή, που αρχίζει να εξελίσσετε το καθαρά χορευτικό πρόγραμμα.
2. Την στιγμή κατά την οποία ο Χοροδιδάσκαλος δίνει οδηγίες, ή και όταν ακόμη χρειασθεί να γίνει αυτό ξαφνικά, όλοι οι χορευτές "καρφώνουν" το βλέμμα τους πάνω στο υπεύθυνο, τον παρακολουθούν σε κάθε λεπτομέρεια και εφαρμόζουν τα όσα τους ανέθεσε χωρίς διαμαρτυρίες. Όταν συμβεί να διαφωνούν ή και να μην πιστεύουν στα όσα τους ανέθεσε ο χοροδιδάσκαλος τους, τα εκτελούν και στον απολογισμό της εκδήλωσης εκφράζουν την άποψη τους.
3. Όχι ένταση, Όχι άγχος, Μόνον διάθεση για κέφι.
4. Ο καθένας σκέφτεται μόνον τον ρόλο του, ως ένας αλληλένδετος κρίκος της χορευτικής ομάδας, και ποτέ ως μεμονωμένο άτομο.
5. Όχι περιττές ερωτήσεις στον χοροδιδάσκαλο.
6. Οι σωστές αλλαγές του προγράμματος (Χορός - Μελωδία - Γενική χορευτική έκφραση - Ζωντανή κίνηση - Ψυχική συμμετοχή), εντυπωσιάζουν πάντα τον κάθε θεατή.

Η προβληματική της σημερινής εισήγησης μας αφορά τη μετάβαση από την πολιτιστική δημιουργία και ανάπτυξη κατά το παρελθόν στην ανάπτυξη νέων τρόπων και συνθηκών διαμόρφωσης κοινωνικής ζωής σήμερα, ή πιο συγκεκριμένα αφορά τη μετάβαση από την παραδοσιακή κοινωνία στη σημερινή τεχνοκρατούμενη δηλαδή τη μεταβιομηχανική. Την κατανόηση της διαφοροποίησης της παραδοσιακής κοινωνίας προς τη σημερινή θα βοηθήσει η ανάλυση και ο προσδιορισμός των παραγόντων εκείνων που λειτουργούν ανασταλτικά και παρακωλύουν σήμερα την συλλογική πολιτιστική δημιουργία. Η ανθρωπότητα στη γνωστή ιστορική της πορεία γνωρίζει σημαντικές μεταβολές, στις συνθήκες διαβίωσης του ανθρώπου που άλλαξαν την ζωή του και μετέβαλαν τον πολιτισμό και την κοινωνική του οργάνωση. Οι σημαντικές αυτές εξελίξεις παρατηρούνται κυρίως τόσο κατά την «αγροτική» όσο και κατά την «αστική επανάσταση» δηλαδή γύρω στην 10η και 4η χιλιετηρίδα π.Χ. αντίστοιχα.