Το πέρασμα από ένα φυσικό ή κοινωνικό status σε ένα άλλο πλαισιώνεται πάντα από ιδιαίτερες τελετουργίες που αποβλέπουν στη ευνοϊκή διάβαση και ενσωμάτωση του ατόμου στο κοινωνικό σώμα, οικογένεια, γένος, κοινωνία, υπερπέραν.

Ο Απόστολος Κατσίκης αφηγείται την ιστορία της περίφημης σχολής της καλαρρυτινής ασημουργίας και δύο κατεξοχήν γνωστών και εμβληματικών μέχρι σήμερα εκπροσώπων της, που έζησαν και δημιούργησαν στον 19ο αι., του Αθανάσιου Τζημούρη και του Γεώργιου Μπάφα.

Κουλιάστραντο ή μάλαντα ή γκλίτσκι (Πριμούλα η εαρινή / Primula veris, από το Λατινικό Primus = πρώτος), διάσπαρτο στα βουνά μας, από τις αρχές της Άνοιξης.

Η λατινοφωνία των Κουτσόβλαχων της Ελλάδας, σε συνδυασμό με την ανάδυση εθνικών κρατών κατά τον 19ο αιώνα και την από μέρους τους συνακόλουθη άσκηση μεγαλοϊδεατικών και μειονοτικών προγραμμάτων αποτέλεσε την αιτία αμφισβήτησης της ελληνικότητας αυτής της γλωσσικής ομάδας.¹