«Οτρηρός (Χαλκέντερος – Ακούραστος – Σπουδαίος) του Ελληνισμού σκαπανεύς και της θείας του Ασκληπιού τέχνης έξοχος μύστης».
Με αυτές τις αδρές λέξεις αρχίζει το χειρόγραφο του 1900 που έχω στο αρχείο μου και αφορά στο βιογραφικό του Αθανασίου Κίμωνος Αστερίου, του Μεγάλου Γιατρού. Από αυτό το τετρασέλιδο χειρόγραφο ξεκίνησα κι εγώ την έρευνα για τον προπάππο μου και ακολουθώντας λέξη-λέξη το κείμενο προσπάθησα να ανιχνεύσω τον χαρακτήρα του και τελικά να αναγνωρίσω και μια ολόκληρη εποχή.
Ιστορικά διανύουμε το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα και ενώ η Οθωμανική Αυτοκρατορία καταρρέει, ο Πανσλαβισμός προσπαθεί να κερδίσει έδαφος με κάθε τρόπο. Για άλλη μια φορά η Ελλάδα αμυνόμενη, μένει σταθερά στον προσανατολισμό της, που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση της ελευθερίας της.
Με επαναστάσεις που πνίγονταν στο αίμα, με σφαγές, διωγμούς, αλλά και οικονομικούς αποκλεισμούς, οι Έλληνες αντιμετώπιζαν μια καθημερινότητα αβέβαιη, δύσκολη και επισφαλή. Και αν μερικές φορές από την αβάσταχτη απελπισία το σθένος τους εκάμπτετο, υπήρχαν άνθρωποι σαν εκείνο τον Μεγάλο Γιατρό, που τους εμψύχωναν, τους στήριζαν, τους έδιναν κουράγιο. Και εκείνος, από που άραγε αντλούσε αυτή τη δύναμη; Πως ένιωθε τόση εμπιστοσύνη στον εαυτό του αυτός ο νεαρός Βλάχος που ξεκίνησε από τη σκλαβωμένη Θεσσαλονίκη για να πάει στην ελεύθερη Αθήνα και να σπουδάσει Ιατρική μόνος μεταξύ αγνώστων;
Μεγαλωμένος μέσα σε μια οικογένεια γερά δομημένη με αρχές, σε μιαν οικογένεια που ήδη από το 1821 είχε δώσει δείγματα για τη φιλοπατρία της, είχε από νωρίς κι εκείνος θέσει τους στόχους του: πρώτα να μορφωθεί και μετά να βοηθήσει να ελευθερωθεί η πατρίδα του. Αυτά τα στοιχεία εσμίλευσαν τον χαρακτήρα του και ακόνισαν τις ικανότητές του ενώ η Παιδεία του άνοιγε το δρόμο για να πετύχει τον σκοπό του. Είχε λοιπόν γερά όπλα στη φαρέτρα του, όπλα που τον έκαναν να ξεχωρίσει και σαν Γιατρός και σαν πατριώτης.
«...Εις τας αποκέντρους της Μακεδονίας κώμας συν τη ιατρική παρότρυνε τους κατοίκους εις την Ελληνικήν φιλοπατρίαν και εκπαίδευσιν».
Και όταν με τα χρόνια απέκτησε κύρος και επιρροή «...κατόρθου να ανοίγει τα δεσμά των αδίκως κατηγορηθέντων και να μετριάζει τα δεινά των καταπιεζομένων».
Με σημαντικό σταθμό στη σύντομη ζωή του την επανάσταση του Ολύμπου το 1878, όπου υπήρξε «..αφανής πρωτεργάτης και θεωρητικός νους της Επανάστασης» και μετά με τη Διακήρυξη που συνέταξε προς τις Ξένες Δυνάμεις, σαν μέλος της Υπηρεσιακής Επαναστατικής Κυβέρνησης. Διακήρυξη, όπου οι Μακεδόνες διατράνωναν τον διακαή πόθο τους να ενωθούν με τη Μητέρα Ελλάδα και να μην υπαχθούν στη Μεγάλη Βουλγαρία, όπως τους ήθελε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
Τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του υπηρέτησε ως Νομαρχιακός Γιατρός στα Σέρβια, όπου για άλλη μια φορά προσέφερε μεγάλο και σημαντικό έργο. Εκεί άφησε την τελευταία πνοή του στις 22 Ιανουαρίου του 1893 – ήταν μόλις 52 ετών
«... τον δ' όλον βίον του είς μεγαλόψυχον ευποιίαν καταναλώσας».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΑΝΤΗ-ΑΣΤΕΡΙΟΥ
Εγγονή Μήτσου Α. Αστερίου
Ο μεγάλος γιατρός Αθανάσιος Κ. Αστερίου
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΑΝΤΗ-ΑΣΤΕΡΙΟΥ
ISBN:978-960-536-645-2
https://www.papyroc.gr
Ο Αθανάσιος Κ. Αστερίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1840 από γονείς που κατάγονταν από το Λιβάδι Ελασσόνας και ανδρώθηκε μέσα σε ιδανικό οικογενειακό περιβάλλον με εθνική παράδοση και αγωνιστικό παρελθόν. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Θεσσαλονίκη φοίτησε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών απ' όπου εκτός του διπλώματος του πήρε και τον τίτλο του Διδάκτορος της Ιατρικής. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Λιβάδι Ελασσόνας όπου άσκησε το επάγγελμα του ως λειτούργημα, χωρίς ιδιοτέλεια, βοηθώντας όταν χρειαζόταν ακόμα και με χρήματα τους αδύναμους οικονομικά ασθενείς του. Συνεργάστηκε με το Μακεδονικό Κομιτάτο για την ανεξαρτησία της Μακεδονίας και το 1878 πήρε μέρος στην Επανάσταση του Ολύμπου στο Λιτόχωρο για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας. Ως μέλος της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης, είναι αυτός που συνέταξε την Διακήρυξη προς τις Ξένες Δυνάμεις, έγγραφο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (συνθήκη Βερολίνου 1881) για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας -πλην Ελασσόνας- καθώς και την απελευθέρωση της Άρτας.Μετά την λήξη της Επανάστασης του Λιτοχώρου παντρεύτηκε την Αικατερίνη Παπαγεωργίου, θυγατέρα του προύχοντα μεγαλέμπορα του Λιβαδίου Δημητρίου Παπαγεωργίου και απέκτησαν τέσσερα παιδιά.
