Η σημερινή μέρα είναι μέρα μνήμης όχι μόνο για σας τους απογόνους των Κουτσουφλιανιτών του 1898. Είναι μέρα μνήμης όλου του Βλαχόφωνου Ελληνισμού.
Τα γεγονότα είναι γνωστά. Αυτό που έχει ξεχωριστή σημασία είναι η εκδήλωση της Αντίστασης των Κουτσουφλιανιτών Βλάχων στον επιχειρούμενο βιασμό της εθνικής τους συνείδησης.
Για αιώνες οι κάτοικοι της περιοχής συνδέονταν με τη Θεσσαλία, τις Μονές των Μετεώρων, τα Τρίκαλα.
Πρωτοστάτησαν στους εθνικούς αγώνες. Γεύτηκαν σύντομα τη λεύτερη πατρίδα. Και προσδοκούσαν την απελευθέρωση και των άλλων αδελφών τους στην ηπειρωτική και μακεδονική γη. Είχαν την «ατυχία» να βρίσκονται στο πέρασμα του δρόμου που οδηγούσε αγωνιστές της λευτεριάς απ’ το ελεύθερο στο σκλαβωμένο κομμάτι του Ελληνισμού.
Καταφύγιο Ελλήνων ανταρτών του Μακεδονικού Αγώνα που είχε ήδη ξεκινήσει.
Για τους Οθωμανούς τυράννους και τους Πρώσους και Αυστριακούς προστάτες των Ρουμάνων πρακτόρων στην Πίνδο δεν ήταν απλά ενοχλητικοί. Ήταν εχθροί που έπρεπε να συντριβούν.
Ως Έλληνες, οι Βλάχοι της Κουτσούφλιανης απάντησαν μόνοι τους στην μίζερη πρόκληση της οριοθέτησης. Έβαλαν μόνοι τους το σύνορο. Κι έδειξαν πως ξέρουν να ορίζουν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Εικονίσματα και κόκκαλα νεκρών, τα διαχρονικώς ιερά και όσια ενός αδούλωτου Γένους, φορτώθηκαν σε μουλάρια και μεταφέρθηκαν στο ελεύθερο. Στα λιβάδια της Μονή της Παναγιάς της Λιμποχοβίτισσας, όπου βρίσκαν ένα κομμάτι ζεστό ψωμί όλοι οι διαβάτες της Πίνδου, βρήκαν το απάγκιο τους. Ξαναχτίσαν τα σπίτια τους. Και συνέχισαν να υπάρχουν
Ας κρατήσουμε στη μνήμη μας το γεγονός ως έκφραση του διαχρονικού πνεύματος Αντίστασης του Ελληνισμού.
Δεν ξεχνάμε ποτέ, ότι είναι η πιο συγκλονιστική έκφραση της ελληνικής εθνικής συνείδησης και ταυτότητας των Βλάχων μας που εκδηλώθηκε αυθόρμητα αλλά χαρακτηριστικά απ’ τους πολλούς κι απλούς βλαχόφωνους.»
Η εθελούσια αυτοπυρπόληση της Κουτσούφλιανης είναι ένα σύμβολο βλαχικής αυτοθυσιαστικής προσφοράς στο βωμό του Ελληνισμού.
Μιχάλης Μαγειρίας
Προέδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας
Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων