Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι εκτός από τις ευχές μου για χρόνια καλά, μ' υγεία, αγάπη, ειρήνη για σας, τους δικούς σας κι όλη την ανθρωπότητα, καιρός είναι να γράψουμε κάτι για τα έθιμα των γονέων και των παππούδων μας που κρατήσαμε ζωντανά ως σήμερα.
Ένα έθιμο που θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια τέτοια εποχή ήταν το "πορτοκάλι"
(δεν ξέρω πως το λέγανε αλλά θα σας το περιγράψω!)
Μικρός λοιπόν έμενα στην πόλη και κάθε γιορτές, όσο ζούσε ο παππούς μου, τον επισκεπτόμαστε στο σπίτι στο χωριό.
Πάντα μαζί μας είχαμε κι ένα πορτοκάλι, το οποίο δίναμε εμείς - τα εγγόνια, τα παιδιά του, η κόρη του κι όχι μόνο και παίρναμε την ευχή του. Ακόμη και τώρα το κάνουν τα κορίτσια μου στους παππούδες τους όταν πάμε να τους δούμε παραμονές Χριστουγέννων. Τα πορτοκάλια έδιναν κι αυτοί που έρχονταν την παραμονή των Χριστουγέννων να μας ψάλουν τα Κάλαντα.
Βεβαια αυτό το τελευταίο δεν συναντάται πια !
(θα πρέπει να επαναλάβω ότι κατάγομαι από βλάχικες οικογένειες από τα χωριά των Γρεβενών, που βρέθηκαν στην "Τζουμαγιά" τότε περίπου στά τέλη του 18ου αρχές του 19ου αιώνα, στήνοντας δυο κτηνοτροφικά χωριά, που σύντομα γίνανε εμπορικά κέντρα. Στην άνω Τζουμαγιά - σήμερα Μπλαέβογκραντ- μένανε το καλοκαίρι και ξεχειμωνιάζανε στην κάτω - σήμερα Ηράκλεια.)