Μικρός σαν ήμουν και ξημέρωνε του Λαζάρου ξυπνάγαμε πρωί-πρωί να βγούμε να πούμε τα κάλαντα στο χωριό.
Είχαμε προμηθευτεί από την προηγούμενη τις πιο μεγάλες κουδούνες και τα πιο μεγάλα κυπριά για να κάνουμε τον σαματά μας. Αυτά ή τα κρεμάγαμε γύρω από την μέση με τρηχιά ή τα κρεμάγαμε μαζί με το περιλαίμιο του ζώου ένα σε κάθε μας ώμο. Ήμασταν μικρά βλέπεις και άμα βάζαμε ένα στο δεξι ώμο θέλαμε και ένα στον αριστερό για αντίβαρο.
Βγαίναμε λοιπόν χαράματα, 5-6 μαζί χτυπάγαμε τις πόρτες των σπιτιών και πριν ακόμα μας ανοίξουν αρχιζαμε τον σαματα μας....
Ο εκκωφαντικός θόρυβος των κουδουνιών και των κυπριών κάλυπτε τις φωνές μας αλλά και εμείς δεν τραγουδάγαμε... ουρλιάζαμε.
Μετά από χρόνια έμαθα πως κατά την αρχαιότητα ο ήχος του κουδουνιού είχε μαγικές και προστατευτικές δυνάμεις. Το χρησιμοποιούσαν για να ξορκίσουν ξωτικά και κακά πνεύματα, για να προστατέψουν ζώα και ανθρώπους από ασθένειες και βασκανίες.
Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια
Ήρθε και ο Χριστός στην πόλη Βηθανία
και εφώναξε Μάρθα και Μαρία
- Μαρία που 'ναι ο Λάζαρος ο αδερφός μας
και ο φίλος μας ο αγαπητός μας
- Ο λάζαρος επέθανε εδώ και τρεις ημέρες
- Πάμε - πάμε να τον δούμε
και στον τάφο του να τον λυπηθούμε
- Λάζαρε-Λάζαρε έβγα έξω
Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον τάφο που επήγες
είδα φόβο είδα τρόμο είδα βάσανα και πόνο
φέρτε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι
το φαρμάκι των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον
Τα χρόνια περάσαν αλλά πάντα του Λαζάρου είμαι σίγουρος πως όλους μας κάτι μας σπρώχνει και μας λέει να πάμε να πούμε τα κάλαντα όπως παλιά. Χρόνια πολλά σε όλους.. Καλό Πάσχα να έχουμε.