Υπάρχει η άποψη, ευρύτατα διαδεδομένη και σε πολλές εγκυκλοπαίδειες διατυπωμένη, ότι τάχα η Βλάχικη γλώσσα προέρχεται από τη Λατινική, όπως και η Ιταλική, η Γαλλική, η Ιβηρική, η Πορτογαλική, οι γλώσσες της Λατινικής Αμερικής, η Ρουμάνικη κ.α.
Ουδέν ψευδέστερον τούτου! Εμείς έχουμε... όλας τας αποδείξεις για το ακριβώς αντίστροφο, ήτοι ότι η Βλάχικη γλώσσα γέννησε τη Λατινική και από την τελευταία προήλθαν με τη σειρά τους όλες οι άλλες γλώσσες του Πλανήτη που αναφέραμε. Η... Μυθολογία και πάλι δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας! ...
Ο Αινείας ήταν γιος του Αγχίση και της Αφροδίτης και ήρωας των Τρώων κατά τον Τρωικό πόλεμο. Πολύ ωραίος άντρας, παλικάρι ίσαμε κει πάνω και καλό παιδί, αφού, όταν οι δικοί μας, οι Αχαιοί, λεηλάτησαν την Τροία, έσωσε τον ανήμπορο πατέρα του κουβαλώντας τον στους ώμους του. Καλό παιδί, μα ταλαιπωρημένο!... Όσες περιπλανήσεις επιφύλαξε ο Όμηρος στον Οδυσσέα για να γράψει την "Ομήρου Οδύσσεια", μέχρι να τον φτάσει στην Ιθάκη, σε άλλες τόσες και σε περισσότερες ενέπλεξε ο ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος τον Αινεία για να γράψει τη "Βιργιλίου Αινειάδα", μέχρι να τον καταλήξει στο Λάτιο και να γίνει εκεί ο Γενάρχης των Ρωμαίων! Η άποψη που Θέλει τον ιδρυτή της Ρώμης, Ρωμύλο, ως Γενάρχη των Ρωμαίων, δεν αντιφάσκει με την παρούσα εκδοχή, αφού νεότερες έρευνες των μυθολόγων... απέδειξαν ότι η μητέρα του Ρώμου και του Ρωμύλου, Ρέα Σύλβια, που γκαστρώθηκε από τον Άρη (απορίας άξιον πώς του ξέφυγε του μπερμπάντη Δία), προέρχονταν από τη γενιά του Αινεία.
Το ότι ο Αινείας πέρασε από την Ήπειρο πριν καταλήξει στο Λάτιο, αναφέρεται από το Βιργίλιο στα 12 βιβλία της "Αινειάδας" του, αλλά ούτε και αμφισβητείται από κανέναν. Οι λεπτομέρειες, όμως, των περιπετειών του στην Ήπειρο χάθηκαν μαζί με το 13ο βιβλίο της "Αινειάδας" που κατέστρεψαν οι ... "Ιλουμινάτοι" της Ρώμης κατά την εποχή της μεγάλης δόξας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, για σωβινιστικούς καθαρά λόγους, όπως Θα αντιληφθείτε από τα παρακάτω. Η Παράδοση και η Μυθολογία, κόντρα στα μεγάλα συμφέροντα, φέρνουν στο φως αξιόλογες λεπτομέρειες από το πέρασμα του Αινεία στην Ήπειρο, που ενδιαφέρουν εμάς τους Βλάχους.
Όταν, που λέτε, ο Αινείας περιδιάβαινε την Ήπειρο, έφτασε κάποτε και στη θέση εκείνη που μετά από πολλούς αιώνες οι βλάχοι έκτισαν το ωραιότερο χωριό της Ελλάδας, το ιστορικό Συρράκο. Αντικρίζοντας την πανέμορφη χαράδρα του Χρούσια, του ήρθε η επιθυμία να πλύνει τα πόδια του στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού και να ψαρέψει πέστροφες για να χορτάσει την πείνα του. Εκεί, λοιπόν, που ... πήγαινε του ποταμού ψαρεύοντας, από το πόδι μιας απρόσεκτης προβατίνας που έβοσκε στην κορυφή της χαράδρας ξέφυγε μια πέτρα, η οποία βρήκε τον Αινεία στο ... "Δόξα Πατρί" και πάρτο κάτω το παλικάρι!... Εκεί τον βρήκαν τυχαία δυο τσελιγκάδες, πλημμυρισμένο στα αίματα και με μια πέστροφα να σπαρταράει στο χέρι του. Τον έβαλαν σε μια ταλαγκάνα, τον ανέβασαν στα κονάκια τους, έβαλαν στο τραύμα του χιόνι που έφεραν από μια τρύπα του
βουνού που οι Συρρακιώτες ονόμασαν αργότερα "γκάλτσα" και με το φρέσκο γάλα που έπινε, άρχισε σιγά - σιγά να συνέρχεται. Σε λίγες μέρες συνήλθε για τα καλά, πλην όμως η πέτρα είχε κάνει καθολικό ... φορμάτ στη μνήμη του, διαγράφοντας από τον εγκέφαλό του την προηγούμενη ζωή του. Οι τσελιγκάδες τον κράτησαν από ψυχικό στα κονάκια τους μαζί με τα παιδιά τους και ο Αινείας έγινε τσοπάνος στα κοπάδια τους. Σε λίγους μήνες δεν του παράβγαινε κανένας στο άρμεγμα και στο κούρεμα, ενώ, έχοντας λησμονήσει τη γλώσσα του, άρχισε να μιλάει τα βλάχικα καλύτερα από τα πρόβατα ... Οι τσελιγκοπούλες είχαν ξετρελαθεί από την ομορφιά του, μα καμιά τους δεν του έστειλε προξενιό, γιατί, ως γνωστόν, οι βλάχοι δεν έδιναν τις Θυγατέρες τους σε ξένους! Έτσι ... γλίτωσε ο Αινείας κι ένα βράδυ που βρεχε και έβοσκε τα στέρφα του τσέλιγκα στη Λάμαρη όπου παραχείμαζαν οι νομάδες, το έσκασε και ρίχτηκε με τα μούτρα να συνεχίσει τις περιπέτειες, στις οποίες τον είχε μπλέξει ο Βιργίλιος!...
Τελευταίος σταθμός στην πολυτάραχη ζωή του Αινεία ήταν το Λάτιο, φιλοξενούμενος στο παλάτι του βασιλιά Λατίνου. Μόλις τον αντίκρυσε η κόρη του βασιλιά, η κακομαθημένη πριγκηπέσα Λαβινία, έπεσε ξερή στο πάτωμα ερωτοχτυπημένη, ενώ από τα όμορφα μάτια της έτρεχαν ποτάμι τα δάκρυα.
"Τι έχεις κόρη μου και κλαις;", της είπε ανήσυχος ο γέρο - Λατίνος.
"Μπαμπά μου, τον Θέλω, τον Θέλω, τον θέλω!", τσίριξε η χαϊδεμένη βασιλοπούλα, χτυπώντας, ανάσκελα καθώς ήταν και τη φτέρνα της στο πάτωμα.
"Μωρή, ποιον Θέλεις, αυτόν τον νταγκλαρά τον αγριάνθρωπο, που μόνο με τα πρόβατα μιλάει; Πώς Θα συνονιέσαι, μωρή, μ' αυτόν που του λες μια κουβέντα και άλαλα μπάλαλα σου απαντάει; Το παν στα ζευγάρια είναι η συνεννόηση, παιδί μου", προσπάθησε να την αποτρέψει ο βασιλιάς.
"Θα μάθω εγώ τα δική του γλώσσα, μπαμπάκα και θα τα πάμε μια χαρά", αποκρίθηκε η επίμονη βασιλοπούλα.
"Τόσα πριγκηπόπουλα σε γυρεύουνε, κόρη μου, αυτόν βρήκες να ερωτευτείς, που δεν ξέρουμε από πού κρατάει η σκούφια του!", αντέτεινε ο πατέρας.
"Αν δεν τον πάρω, Θα πέσω στη φωτιά!", απείλησε η κακομαθημένη και αποσύρθηκε στα ενδότερα του παλατιού.
Αυτό ήταν! Στο άκουσμα της απειλής της φωτιάς πανικοβλήθηκε ο γέρο - πατέρας, γιατί τον Αινεία τον συνόδευε η φήμη ότι στην Καρχηδόνα που πέρασε, προτού φτάσει στο Λάτιο, είχε ερωτικό δεσμό με την πανέμορφη χήρα βασίλισσα της Καρχηδόνας, τη Διδώ, η οποία, όπως έλεγαν, έπεσε στη φωτιά και κάηκε, όταν την εγκατέλειψε ο Αινείας! Έτσι, έδωσε την ευχή του και παντρεύτηκαν τα παιδιά....
Η Λαβινία τύλιξε τα μπράτσα της γύρω από το λαιμό του Αινεία, του πέρασε ... χαλινάρι και ... ρούφηξε από το στόμα του τη γλώσσα που μιλούσε ο άντρας της και που την είχε μάθει από τους βλάχους της Πίνδου. Τη γλώσσα αυτή, που δεν ήταν άλλη από τα βλάχικα, έμαθαν τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους, καθώς και όλη η γενιά των Ρωμαίων, αφού γενάρχες τους ήταν, όπως λέγεται, ο Αινείας με τη Λαβινία. Η γλώσσα, όμως, αυτή ονομάστηκε Λατινική από την περιοχή του Λάτιου και από αυτήν και την εξέλιξή της στο χρόνο προήλθαν όλες οι παραπάνω γλώσσες που προαναφέραμε. Επομένως, τα βλάχικα είναι η μητέρα όλων αυτών των γλωσσών! Οι Ρωμαίοι και οι λατινίζοντες, βέβαια, κατέστρεψαν το 13ο βιβλίο του Βιργίλιου, στο οποίο περιγράφονταν η παραπάνω περιπέτεια του Αινεία στην Ήπειρο και υποστηρίζουν, χωρίς αιδώ, ότι εμείς οι βλάχοι είμαστε Ρωμαίοι πολίτες που ταχθήκαμε απ' αυτούς για την υπεράσπιση της Εγνατίας Οδού. Μετά από τόση φτηνιάρικη εκδοχή - προπαγάνδα, γίνεσαι ή δεν γίνεσαι και συ γραικομάνος!
Σωτήρης Γ. Ζώνιος
Το παραπάνω ευθυμογράφημα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα
Αντίλαλοι του Συρράκου, αριθμός φύλλου 225, Δεκέμβριος 2009 - Ιανουάριος 2010
Ο Λατίνος προσφέρει την κόρη του Λαβινία στον Αινεία, πίνακας του Giovanni Battista Tiepolo
