Από τις πλέον αντιπροσωπευτικές μορφές της ιστορικής Μοσχόπολης υπήρξε ο μεγάλος διδάσκαλος του Γένους Θεόδωρος Αναστασίου Καβαλιώτης. Αν και η καταγωγή του έξοχου αυτού ανθρώπου ήταν από την όμορφη Καβάλα, η λαμπρή πνευματική δράση του σημειώθηκε κυρίως στη Μοσχόπολη της Ηπείρου. Ο Καβαλιώτης γεννήθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα. Με τη χρηματική βοήθεια του σωματείου των χαλκιάδων στάλθηκε να σπουδάσει στα Γιάννενα κοντά στο μεγάλο σοφό Ευγένιο Βούλγαρη. Ανάμεσα στο μαθητή και στο δάσκαλο αναπτύχθηκαν αισθήματα φιλικά, ώστε ο Καβαλιώτης ακολούθησε τον περίφημο σχολάρχη και όταν έφυγε από τα Γιάννενα ανέλαβε τη διεύθυνση του σχολείου Κοζάνης. Από τον Βούλγαρη διδάχθηκε κατά το μεγάλο διάστημα της φοίτησής του φιλοσοφία και μαθηματικά.
Μετά τις σπουδές του ήρθε στην περίφημη Μοσχόπολη, την πλούσια εμπορική πόλη της Ηπείρου, όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα. Η Μοσχόπολη είχε αναπτυχθεί την εποχή εκείνη σε σπουδαίο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο, όπου άκμαζε η βιοτεχνία κυρίως, η ταπητουργία και κάθε λογής εμπόριο. Ήταν τόση η οικονομική της ακμή ώστε καταστάθηκε πολυάριθμη πόλη 50 χιλιάδων κατοίκων, μεγάλος εμπορικός σταθμός της Ηπείρου και παράλληλα εξελίχθηκε σε μεγάλο πνευματικό κέντρο με περίφημα σχολεία και με τυπογραφείο στο οποίο τυπώθηκαν αξιόλογα βιβλία εκκλησιαστικά και γραμματικά, πολύτιμα και σπάνια.
Χρόνια τώρα από στόμα σε στόμα επέζησε ένα «μασάλι» που φέρνει την γενιά μας, (γιατί «όλοι οι βλάχοι μια γενιά» κι αυτό υπόσχομαι να σας το γράψω σε μια άλλη ιστορία) σε χρόνους στης Παλιάς Διαθήκης. Για όσους δεν θυμούνται ή τους νεότερους που δεν διδάσκονται πια, Θρησκευτικά είναι τα βιβλία που γράφτηκαν για τον Θεό μας πριν από την κάθοδο του στον μάταιο τούτο κόσμο. Κι αφού όπου υπήρχαν Βλάχοι, οι εβραίοι περίσσευαν. (δικαιολογίες του παλιού καιρού, τώρα δεν νομίζω πως ισχύουν αυτά). Αρκετά μεγάλη όμως εισαγωγή για ένα μικρό λαό όπως οι Βλάχοι!
Ας μπούμε όμως στην ιστορία μας που μας πάει πιο πίσω κι από την μυθολογία μας (για την Ελληνική μιλώ).
Ο καλός θεούλης λοιπόν, μετά από αρκετά χρόνια κι αφού έστειλε τον Αδάμ και την Εύα, που ‘φαγαν το μήλο, στη γη, αποφάσισε να δει τι κάνουν τα δημιουργήματά του.
Είναι γνωστό πως εκτός από τους ίδιους τους Βλάχους υπάρχουν αρκετοί που παρουσιάζονται να ενδιαφέρονται για τα “βλάχικα πράγματα”. Το να ενδιαφέρονται κάποιοι για μας ή να παρουσιάζονται πως νοιάζονται δεν είναι απαραίτητα κακό. Όταν όμως, παρουσιάζονται να μιλούν και να ενεργούν για μας δίχως εμάς, τότε σίγουρα υπάρχει κάποιο μάλλον σοβαρό πρόβλημα.
Για αυτό κρίνεται αναγκαίο να εξεταστούν και να γίνουν κατανοητά κάποια από τα γεγονότα και τις αναλογίες τους που διέπουν τα “βλάχικα πράγματα” και που θα έπρεπε να γνωρίζουν οι όποιοι ενδιαφερόμενοι και πολύ περισσότερο εμείς οι Βλάχοι.
Τα νούμερα της παλαιότερης και σύγχρονης δημογραφίας των Βλάχων είναι σίγουρο πως κάνουν κατανοητές αυτές τις αναλογίες. Επίσης, θα πρέπει να επισημανθεί και να τονιστεί ιδιαίτερα το γεγονός πως υπάρχουν διαμορφωμένες και αναγνωρίσιμες Βλάχικες Μητροπόλεις και Βλάχικη Διασπορά. Και μόνο η γνώση αυτού του γεγονότος καθιστά τον πρόσφατο πολιτικό χαρακτηρισμό των Βλάχων από την πρόταση 1333 του Συμβουλίου της Ευρώπης ως μία “Διασκορπισμένη Εθνοτική Μειονότητα” τουλάχιστον αποτυχημένο αν όχι άδικο και μάλλον επικίνδυνο για τους Βλάχους.
Η τεράστια προσφορά των Μετσοβιτών στο ελληνικό έθνος έγινε δυνατή χάρη σε δύο προϋποθέσεις: Τη μεγάλη οικονομική ανάπτυξη του Μετσόβου και την ένθερμη στράτευση των πλουσίων κατοίκων του στην εθνική ιδέα.