Βλάχοι-Αρμάνοι οδίτες, δηλ. φύλακες οδικών διαβάσεων, και αγωγιάτες / κιρατζήδες* μεταφορείς ανθρώπων και αγαθών, στοίχειωναν κάποτε την πιο πολυσύχναστη και πιο σημαντική περιοχή του ελληνο-ρωμαϊκού κόσμου στον χώρο της χερσονήσου του Αίμου, την Ήπειρο και τη Μακεδονία, τις οποίες διέσχιζαν η Βασιλική Οδός των Μακεδόνων και η Εγνατία Οδός των Ρωμαίων, την αλλιώς Calea atsea Marea «Τον Μεγάλο Δρόμο» των Βλάχων. Οι πρώτοι βλαχόφωνοι αγωγιάτες, που καταγράφονται από την Ιστορία, είναι αυτοί που στις αρχές του 7ουαιώνα συμπορεύονται με τον βυζαντινό στρατό σε εκστρατεία εναντίων των Αβάρων, όταν η μούλατου ενός γέρνει το φορτίο με τις αποσκευές και ο σύντροφός του τον ειδοποιεί με το περιβόητο πια torna, torna, frater «γέρνει,γέρνει, αδερφέ!».
Με πλούσιες κι ελπιδοφόρες εμπειρίες από τις επαφές με την Ομογένεια και από την ομογενειακή ζωή επέστρεψε η ελληνική αποστολή της Παγκόσμιας Βλαχικής Αμφικτιονίας από το ταξίδι της στη Φρανκφούρτη στη Γερμανία όπου πραγματοποιήθηκε η 5η Συνδιάσκεψη της Αμφικτιονίας.
Οι εργασίες της 5ης Συνδιάσκεψης έλαβαν χώρα στο «Bootshaus Burgel Restaurant - Biergarten – Festsaal», am Maingarten στη Φρανκφούρτη το Σάββατο 2 Νοέμβριου 2013 με τη συμμετοχή του Συλλόγου Ελλήνων Βλάχων Όφενμπαχ - Φρανκφούρτης, του Συνδέσμου Κεφαλοβρυσιτών Γερμανίας, του Πανελλήνιου Βλάχικου Συλλόγου AUGSBURG und SCHWABEN και του Συλλόγου Κοκινοπλιτών Μονάχου, μεγάλου αριθμού ομογενών και της ελληνικής αποστολής.
Επιστημονικά ανακοινώθηκε ότι το Μαντείο της Δωδώνης από την πανάρχαια εποχή ακτινοβολούσε στη χερσόνησο του Αίμου, δηλαδή στα Βαλκάνια, και ευρύτερα στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου και ακαδημαϊκός E . Condurachiμεταπολεμικά προσκλήθηκε στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας, όπου οργανώθηκε διεθνές συνέδριο προς τιμήν του Κροάτη ακαδημαϊκού G . Novak, και ανέπτυξε το θέμα «Η Δωδώνη και οι σχέσεις με τον Βαλκανικό κόσμο». Αρχικά ανέφερε ότι ιδρυτής του μαντείου είναι ο Δευκαλίων, ο πατέρας του Ελληνος, του οποίου το όνομα καθιερώθηκε ως εθνώνυμο, υπαρκτό από τότε Ελλάς, η δε γλώσσα ελληνική τόσο επιτόπια όσο και στην ξενιτειά, όπως ενωρίς σαφέστατα αποφάνθηκαν ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Σορβόννης Jean Berard και ο Ιταλός Antonio Antinorio, ενδιάμεσα δε ο καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Μιχαήλ Σακελλαρίου.