Οι όροι Φιλοπατρία, Ευεργεσία και Αγάπη για τον συνάνθρωπο θα μπορούσαν κάλλιστα να βρουν συνώνυμα στο όνομα της Συρρακιώτικης οικογένειας Τοπάλη, αν κανείς εξετάσει προσεκτικά την πορεία της οικογένειας για έναν και πλέον αιώνα.

Στην εργασία αυτή επιχειρούμε να μελετήσουμε την κοινωνική και ιδεολογική λειτουργία της ελληνικής γλώσσας στα Βαλκάνια σε σχέση με ορισμένα από τα εθνικά κινήματα σε αυτή τη γεωγραφική έκταση από το δεύτερο μισό του 18ου ως τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα.

Αντικείμενο του κείμενου αυτού αποτελούν οι Γαρδικιώτες Βλάχοι των Τρικάλων. Ο όρος «Γαρδικιώτες» προέρχεται από το όνομα του χωριού καταγωγής της ομάδας, το ορεινό Γαρδίκι του Άνω Ασπροποτάμου (Κεντρική Πίνδος/Αθαμανικά Όρη).

Είναι μια ιστορία που αρχίζει με μια συνταρακτική απαγωγή, προ εκατόν ετών στα βουνά της Πίνδου - το Μέτσοβον - και που τελειώνει ύστερα από πολλά χρόνια σε μία εθνική προσφορά μακριά, στο Παπαζλή της Μικράς Ασίας.