Κατά τον 19ο αι. το μεγαλύτερο μέρος των οικισμών της βόρειας Πίνδου στήριξαν την οικονομία τους στην κτηνοτροφία. Η σημαντική ανάπτυξη αυτής της δραστηριότητας, σε συνδυασμό με τις γεωμορφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες, ανάγκαζε τις ποιμενικές οικογένειες και τα κοπάδια τους σε εποχικές (εξαμηνιαίες) μετακινήσεις, με σκοπό την εξασφάλιση κατάλληλων βοσκοτόπων και την προστασία τους από τις κλιματικές συνθήκες των εποχών.