Η μάνα, η γιαγιά και εμείς τα παιδιά, όπως κάθε φθινόπωρο, ξεκινήσαμε για το χειμάδι. Ο Σπύρος και ο Νίκος -τ' αδέλφια μου- καθήσανε με τα πρόβατα στο βουνό, λίγες ημέρες αργότερα από εμάς. Εμείς με τα ζώα φορτωμένα σιγά σιγά φτάσαμε στο χειμάδι.

Πώς μπορεί κανείς να μιλήσει για ένα κομμάτι του εαυτού του, υπερβαίνοντας στερεότυπα και παγιωμένες «αξίες»; Στο δεύτερο ταξίδι μου στην Αλβανία, είπα στον Βασίλη αυθόρμητα: «Ποτέ δεν είχα δει την Νεμέρτσικα (στης οποίας τους πρόποδες μεγάλωσα) από πίσω». Αμέσως σκέφτηκα ότι το δικό μου «πίσω» είναι μπροστά για άλλους.

Όσοι δεν ηυτύχησαν να παρευρεθούν την 15ην Αυγούστου (εάν συμπίπτη Κυριακή) ή την πρώτην μετά ταύτην Κυριακήν εις τον Μετζητιέ του Πωγωνίου, εστερήθησαν, τη αληθεία, μοναδικού θεάματος.

Οι ανθρώπινες κοινωνίες χαρακτηρίζονται από μεγάλη προσαρμοστικότητα στο φυσικό περιβάλλον, ενώ αξιοποιούν όλους τους διαθέσιμους πόρους, προκειμένου να προμηθευτούν τα αναγκαία για την επιβίωσή τους. Με άλλα λόγια, οι οικονομίες και οι κοινωνίες προσαρμόζονται στους γεωγραφικούς και οικολογικούς όρους, που τους έχουν τεθεί εξαρχής.