Ο Δημήτριος Δάρβαρης υπήρξε λόγιος με ευρεία πανεπιστημιακή μόρφωση και σημαντικό συγγραφικό έργο, αποτελούμενο κυρίως από μεταφράσεις και άλλα εγχειρίδια εκπαιδευτικού χαρακτήρα.
Γιος του Νικολάου Δάρβαρη, ενός ευκατάστατου εμπόρου εγκατεστημένου στο Σεμλίνο της Ουγγαρίας, γεννήθηκε στην Κλεισούρα της δυτικής Μακεδονίας προς τα μέσα του 18ου αιώνα. Διδάχθηκε τα στοιχειώδη γράμματα στη γενέτειρά του και όταν έγινε δώδεκα ετών μετέβη με τον αδελφό του Ιωάννη στο Σεμλίνο για να σπουδάσει [Γιομπλάκης, 1971: 315].
Παρόλο που η οικογένειά του τον προόριζε ως διαχειριστή της εμπορικής της επιχείρησης, ο νεαρός Δάρβαρης δεν φαινόταν να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των γονιών του καθώς παρουσίαζε μια έμφυτη τάση στα γράμματα. Έτσι, στάλθηκε στην ελληνοσλαβική σχολή της Σούρμας, στην πόλη του Σιρμίου Ρούμαν, προκειμένου να καλλιεργήσει την έφεσή του στις θεωρητικές σπουδές. Εκεί παρέμεινε τρία χρόνια και διδάχθηκε την ελληνική, σλαβική και βουλγαρική γλώσσα παράλληλα με ιστορία και γεωγραφία [Γιομπλάκης, 1971: 317].
Με το Ολοκαύτωμα της Κουτσούφλιανης και τον Εθελούσιο Εκπατρισμό των Κουτσουφλιανιτών, υψώθηκε στην Πίνδο ένα λαμπρό προπύργιο του ελληνισμού. Οι Κουτσουφλιανιώτες εκπροσώπησαν επάξια όλους τους Βλάχους της Ελλάδας και κατατρόπωσαν τους ανιστόρητους και τους αυτόκλητους διερμηνείς των συναισθημάτων τους. [...]
Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένό σε όλους εκείνους που θυσίασαν τη ζωή τους και σ' εκείνους που διέθεσαν τα καλύτερά του χρόνια, τα νιάτα τους, ως δώρα στο βωμό για την Πατρίδα. Είναι μια ελάχιστη συμβολή στην ιερή μνήμη τους κι ένα κάλεσμα στις νέες γενιές ν' ακολουθήσουν το δρόμο της ενότητας και της δημιουργίας για την πρόοδο του τόπου μας. (από την εισαγωγή)
Ιδρύθηκε στις αρχές του 1982 με σκοπό τη διατήρηση των ηθών και εθίμων και την απομάκρυνση των νέων από τον ξενόφερτο τρόπο ζωής. Με την ίδρυση του ο Σύλλογος άρχισε να συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία που αφορούσαν τη ζωή των προγόνων και κινδύνευαν να χαθούν, δηλαδή ρουχισμό, τραγούδια, γιορτές, συνήθειες, φωτογραφικό υλικό κ.λ.π. Δημιούργησε το χορευτικό του τμήμα το οποίο από τα πρώτα χρόνια και συνεχώς είναι από τα καλύτερα της περιοχής.
Πήρε μέρος σε πάρα πολλές εκδηλώσεις όπου διακρίθηκε. Στην Ελλάδα σε όλα σχεδόν τα χωριά του Ν. Δράμας, στο Σουφλί, Χρυσούπολη, Καβάλα, Σέρρες, Βέροια, Καστοριά, Μέτσοβο, Νάουσα κ.λ.π. Στο εξωτερικό πήρε μέρος σε εκδηλώσεις που διοργάνωσε ο Σύλλογος σε συνεργασία με Ελληνικές κοινότητες στην περιοχή της Στουτγάρδης δύο φορές το 1985 και 1992.
«...Αρματολών πήρε ντορό κι' έστησε η λεβεντιά χορό ... » τραγουδιέται ακόμα και σήμερα στα χωριά των Γρεβενών.
Το αρματολίκι της Βόρειας ΠΙΝΔΟΥ ( η ευρύτερη περιοχή Γρεβενά - Σμόλικας - Μέτσοβο ), είναι ένα από τα πλέον αξιόλογα ολόκληρου του Ελλαδικού χώρου. Στις δύσκολες ώρες της Επανάστασης, και όχι μόνο, λειτούργησε σαν προμαχώνας, αλλά και φράγμα συγκράτησης εχθρικών δυνάμεων που προοριζόταν για το Νότο. Απασχόλησε μ6νιμα τον κατακτητή, γύρω στα 300 χρόνια, και έδωσε πολλές μάχες μαζί του.
΄Οπως σε κάθε τόπο, σε κάθε λαό, έτσι και εδώ άλλες ήταν νικηφόρες και άλλες χαμένες. Πολλά είναι τα περιστατικά που ξετυλίχτηκαν και σε αυτό τον τόπο με : αίμα, θυσίες, καταστροφές, εξανδραποδισμούς συνειδήσεων και όσα άλλα μπορεί να εφεύρει ο κατακτητής.