Τα βλαχοχώρια της σημερινής Δυτικής Μακεδονίας αναπτύχθηκαν στα ορεινά και τις διαβάσεις της περιοχής ως δορυφόροι ενός οικιστικού συστήματος με αναμφισβήτητο μητροπολιτικό κέντρο την περιοχή στη ραχοκοκαλιά της Πίνδου. Το Πισοδέρι, το Νυμφαίο (Νέβεσκα) και η Κλεισούρα, αλλά και η Βλάστη (Μπλάτσι), τα Νάματα (Πιπιλίστα) και το Σισάνι, παρά την αμφιλεγόμενη συμμετοχή Βλάχων στην εδραίωσή τους, σχημάτιζαν το βασικό δίκτυο. Υπήρξαν οικισμοί που δέχθηκαν κύματα Βλάχων προσφύγων από τις περιοχές της Μοσχόπολης και του Γράμμου, στα τέλη του 18ου αιώνα, και με τη σειρά τους προώθησαν νέες κινήσεις μετοικεσίας. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανέπτυξαν μια κοινωνική και οικονομική ταυτότητα που βασίστηκε κατά πολύ στις μεταφορές, τη βιοτεχνία, το εμπόριο και την περιοδική μετανάστευση σε αναζήτηση επαγγελματικών ευκαιριών. Αρχικά, οι κάτοικοί τους στράφηκαν σε αρκετά μακρινές περιοχές, στο βορρά των Βαλκανίων και μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Αυτή η πληθυσμιακή κινητικότητα έδωσε ευκαιρίες για το σταδιακό σχηματισμό οικογενειακών δικτύων οικονομικής δράσης και επαγγελματικής αλληλοϋποστήριξης. Τόσο οι βίαιες μαζικές μετακινήσεις, όσο και ακόλουθες, ομαδικές, μεταναστευτικές κινήσεις είχαν ως αποτέλεσμα την εδραίωση και την ανάπτυξη στη γύρω περιοχή μίας σειράς νέων βλάχικων εγκαταστάσεων στα τοπικά διοικητικά, οικονομικά και αστικά κέντρα, ανάμεσα σε δημογραφικά πλειοψηφούντες, αλλόγλωσσους πληθυσμούς.

 

Mε επιτυχία πραγματοποιήθηκε, το Σαββατοκύριακο 22 και 23 Ιανουαρίου, στη Θεσσαλονίκη,  η κοπή της πίτας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων.

Πριν την κοπή της πίτας (Κυριακή 23 Ιανουαρίου),  όπου συμμετείχαν Σύλλογοι Βλάχων απ’  ολόκληρη την Ελλάδα,  προηγήθηκε εκκλησιασμός στον ιερό ναό Παναγίας Δεξιάς.

Ο ναός κατακλείστηκε, μέσα κι έξω, από τα 700 μέλη των χορευτικών ομάδων, οι οποίες στη συνέχεια παρέλασαν, με τα λάβαρα να προηγούνται, έως την κατάμεστη αίθουσα τελετών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

 

Στο χορευτικό σχήμα του ανοικτού κύκλου, που απαντάται κατά κόρον στην Ήπειρο, διακρίνουμε στην κορυφή, στην αρχή του κύκλου, τον πρωτοχορευτή ή μπροστάρη.

Ο πρωτοχορευτής είναι αυτός που ελέγχει την κίνηση του κύκλου και είναι ο μόνος που έχει το ελεύθερο να κάνει τις φιγούρες που θέλει. Έτσι, μπορεί να κάνει παραλλαγές του βασικού βήματος, να χτυπήσει τα πόδια του ή να πηδήξει, να κάνει μια στροφή επιτόπου ή να λυγίσει τα γόνατα του, να χτυπήσει τα πόδια του κ.ά.Τα βήματα όλων είναι απλά και ζυγισμένα, έτσι ώστε τα σώματα των χορευτών να χορεύουν εναρμονισμένα, αλλά όχι ομοιόμορφα.
 
Με λίγα λόγια λοιπόν, ο πρωτοχορευτής εκφράζει μέσα στο χορό την ατομικότητα του, ενώ οι υπόλοιποι το συλλογικό πνεύμα. Στην παραδοσιακή κοινωνία έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από το κοινωνικό σύμβολο, κάτι που αντανακλούσε όχι μόνο στο πρόσωπο του αλλά και στων συγγενών του. Ήταν αυτό που λέμε «ο λεβέντης».

 

Το δεύτερο και τελευταίο μέρος της εκπομπής «Εν Χορώ» που αναφέρεται στον «Βλαχόφωνο ελληνισμό», θα προβληθεί την Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011, από τον τηλεοπτικό σταθμό «Ήπειρος TV1» των Ιωαννίνων.

Στις συνολικά τρεις περίπου ώρες των εκπομπών παρουσιάζονται στοιχεία της ιστορίας των βλαχόφωνων Ελλήνων, του γλωσσικού ιδιώματος, των εθίμων, του γάμου, της φορεσιάς, των χορών και τραγουδιών, της μαγειρικής και υφαντικής τέχνης, του νομαδισμού, της αρχιτεκτονικής, της διασποράς στον ελληνικό και βαλκανικό χώρο κ.α.

Παράλληλα πλούσιο φωτογραφικό υλικό και χοροί από το φετινό πανελλήνιο αντάμωμα διανθίζουν την εκπομπή, ενώ σημαντικοί προσκεκλημένοι καταθέτουν την άποψή τους για τα διαφορά στοιχεία που την συνθέτουν.
Το 2ο μέρος θα επαναληφθεί την Κυριακή 30 Ιανουαρίου στις 2.00 μμ.
Υπεύθυνοι παραγωγής είναι οι κκ Ηλίας και Δημήτρης Γκαρτζονίκας.

Ο δικτυακός τόπος της παραγωγής είναι: www.enxoro.gr και www.youtube.com/enxoro