Το Λύκειο των Ελληνίδων Ξάνθης φιλοξενεί στο Μουσείο Ιστορίας Ελληνικής Ενδυμασίας (Αγ. Γεωργίου 1, 2ος Όροφος, Ξάνθη) τη συλλογή του Γιάννη Δαδαλιάρη με τίτλο «Βλάχων Χαρές και Άσματα».

Μια προσπάθεια προσέγγισης της ιδιαίτερης ελληνικής ομάδας των Βλάχων μέσα από τις χαρές του γάμου.
Θα παρουσιαστούν ενδυμασίες, δρώμενα και έθιμα της γαμήλιας τελετής των Βλάχων της Νότιας Πίνδου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής Μακεδονίας και Θράκης.
Το υλικό συγκεντρώθηκε μετά από πολυετή επιτόπια έρευνα και πρόκειται σπάνιο ενδυματολογικό υλικό που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά.

Θα συμμετέχει ο Σύλλογος Βλάχων Ν. Σερρών «Γεωργάκης Ολύμπιος».
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 2 Δεκεμβρίου 2010
Ώρες λειτουργίας καθημερινά 18:00 – 22:00.

Παιχνίδια μιας άλλης εποχής, βγαλμένα από "σκουριασμένες" μνήμες, παιχνίδια αιματηρά, επηρεασμένα από τη βαρβαρότητα του πολέμου, αλλά και παιχνίδια ρομαντικά με ένα τσούρμο πιτσιρικάδων να τρέχει στο άγνωστο κυνηγώντας το όνειρο καβάλα σε ξύλινα άλογα, παίζανε κάποτε τα παιδιά στο Λιβάδι του Ολύμπου. Ήταν η εποχή που τα κορίτσια είχαν για παιχνίδι τις αυτοσχέδιες κούκλες και τα αγόρια μπάλες φτιαγμένες από κουρέλια, τις οποίες κλωτσούσαν ανελέητα. Ήταν οι εποχή που τα κορίτσια παίζανε κουτσό πάνω στο χώμα ή πηδούσανε σχοινάκι, και τα αγόρια έπαιζαν με τις σφεντόνες ή με τους πήλινους βόλους. Ήταν η εποχή που στα παιχνίδια «δούλευε» η ομάδα. Ο πόλεμος που σήμερα παίζουν τα παιδιά στις οθόνες του υπολογιστή, στο μεταπολεμικό Λιβάδι ήταν ένας αιματηρός πετροπόλεμος που ξεκινούσε το καλοκαίρι του Αϊ Γιαννιού και συνεχιζόταν το χειμώνα με το χιονοπόλεμο με χιονομπάλες που έκρυβαν μέσα τους πέτρες. Άλλωστε τι άλλο θα μπορούσαν να παίξουν τα παιδιά που είχαν ζήσει τον πόλεμο;

Καινούργιους τόπους δεν θα βρούμε, δε θα βρούμε άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα μας ακολουθεί.

Στους δρόμους θα γυρνάμε τους ίδιους.

Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάμε και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζουμε

Κωνσταντίνος Καβάφης

Οι άνθρωποι είναι οι μνήμες τους. Α-λήθεια είναι η μη λήθη, δηλαδή η μνήμη μας. Ζούμε σε περίεργες εποχές, όπου η μνήμη τείνει να θεωρηθεί ως κοινωνικό και πολιτικό μειονέκτημα, ενώ η αμνησία χρησιμοποιείται ως υπόστρωμα για διεργασίες επιβολής και εδραίωσης μιάς νέας τάξης πραγμάτων. Ζούμε μέρες όπου μας θέλουν αμνήμονες, θέλουν στο μυαλό μας να αποτυπώνεται μόνο το εφήμερο, το εύπεπτο, το άκριτο, το εμπορεύσιμο, το αναλώσιμο. Οι μνήμες μας πλέον -και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε το ταχύτερο δυνατόν όλοι μας- είναι μια μορφή αντίστασης κατά του ευτελούς, του υπερφίαλου. Ουσιαστικά είναι μορφή αντίστασης κατά του ανήθικου.

Οι μνήμες μας επομένως είναι τα αντισώματά μας στην ασθένεια της μεταπρατικής λογικής των πραγμάτων, είναι τα τιμαλφή της ιστορίας μας, είναι η γνώση μας, είναι τελικά οι αλήθειες μας.

Ο Σύλλογος Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης ‘Ο Γεωργάκης Ολύμπιος’, με τα 102 χρόνια ζωής (έτος ιδρύσεως το 1908) και τους χιλιάδες ανθρώπους που πέρασαν από τις γραμμές του, έχει αποκτήσει πλέον μία συλλογική μνήμη, που έχουμε όλοι μας την υποχρέωση και να την διαφυλάξουμε και να την μεταδώσουμε στους νεότερους.

Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων  Κλεισούρα Καστοριάς 11 & 12 Σεπτεμβρίου 2010

προσκληση - πρόγραμμα συμποσίου