Αυτό το λεύκωμα αποτελεί την εκπλήρωση ενός χρέους απέναντι σε αυτούς που έζησαν στον τόπο μας και δεν υπάρχουν πια, στους συγχωριανούς μας που έφυγαν, σε αυτούς που κατοικούν στο χωριό, αλλά και σε αυτούς που θέλουν να το γνωρίσουν.
Προχωρήσαμε στην προβολή του χωριού μας, ανοίγοντας ένα παράθυρο στον κόσμο, για να συμβάλλουμε με αυτόν τον τρόπο στην προσπάθεια διάδοσης και προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, και ταυτότητας του χωριού. Όλοι μας, αυτοί που μείναμε στο χωριό και αυτοί που το αγαπάμε, οφείλουμε να το φροντίσουμε, να συνειδητοποιήσουμε την αξία του, να σεβαστούμε την ιστορία του και να διατηρήσουμε τον χαρακτήρα του.
Ελπίζουμε ότι την πρωτοβουλία μας θα την αγκαλιάσουν όλοι οι Κλεισουριώτες και θα συμβάλλουν στην διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής κληρονομιάς της ιδιαίτερης πατρίδας μας αλλά και στην αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής, για να μη θρηνήσουν τα παιδιά μας το χαμό σημαντικών μνημείων της πολιτιστικής κληρονομιάς που ποτέ δε θα γνωρίσουν επειδή δεν σταθήκαμε στο ύψος μας.
Οφείλουμε επίσης να εκφράσουμε τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μας στον συγχωριανό μας κ. Νικόλαο Δ. Σιώκη, διότι μας παρείχε τα ιστορικά κείμενα και το φωτογραφικό υλικό στα οποία στηρίχτηκε ο κορμός του λευκώματος μας. Για να το αποκτήσετε επικοινωνήστε στο παρακάτω
Η παρουσία δίγλωσσων πληθυσμών στα Βαλκάνια με ενεργό συμμετοχή στην Ελληνική πνευματική, κοινωνική και εθνική ζωή προηγείται της ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους. Περιπτώσεις αλλόγλωσσων πληθυσμών με ελληνική συνείδηση καταγράφονται και πέρα των ορίων του ελλαδικού κράτους, και δη σε κράτη όπου επίσημη πολιτική γραμμή τον τελευταίο αιώνα είναι αυτή της εθνοτικής ετεροποιήσεως των συγκεκριμένων ομάδων από την Ελλάδα. Βλ. γιά παράδειγμα την διακήρυξη των Κορυτσαίων μεταναστών στην Αμερική του 1913
Ο χαρακτηρισμός των Βλάχων ως "εθνοτική ομάδα" ξεχωριστή απο αυτή των υπολοίπων Ελλήνων ανάγεται στο ερώτημα προσδιορισμού και προσλήψεως της ταυτότητας [ή των ταυτοτήτων] μίας πληθυσμιακής ομάδας.
Στο Περιβόλι και στην περιοχή του υπάρχουν σήμερα εννέα ναοί. Απ’ αυτούς μόνο δύο διατηρούνται στην αρχική τους μορφή. Πρόκειται για τον καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου και το πρόσφατα αναστηλωμένο καθολικό της υστεροβυζαντινής Μονής του Αγίου Νικολάου . Όλοι οι άλλοι ναοί του οικισμού (Άγιος Παντελεήμονας -κτίστηκε αρχικά το 1703-, η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Αθανάσιος, ο Προφήτης Ηλίας, ο Άγιος Σωτήρας) μαζί με το ερημωμένο και λεηλατημένο καθολικό της Μονής της Αγίας Τριάδος (σώζεται επιγραφή με ένδειξη 1729) χρονολογούνται μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο καθώς όλοι τους καταστράφηκαν κατά την πυρπόληση του χωριού από τους Γερμανούς το 1943.
Θέματα που αφορούν εθνότητες, μειονότητες και γλωσσικά ιδιώματα θεωρούνται «ταμπού» στην Ελλάδα. Εκτός από την άγνοια που τα καλύπτει συνοδεύονται και από μεγάλες παρεξηγήσεις. Μια τέτοια παρεξήγηση συνοδεύει και τη λέξη «Βλάχος» που έχει καταντήσει να σημαίνει το χωριάτη, τον αγράμματο και τον άξεστο. Ελάχιστοι από μας γνωρίζουν ότι υπάρχει ένας ολόκληρος πολιτισμός πίσω από τη λέξη Βλάχος και ότι ακόμα πολλές από τις συνήθειές μας, τα έθιμα μας, αλλά και λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά έχουν να κάνουν με τους Βλάχους.
Η ιστορία μας, είναι γεμάτη από πολέμους, κατορθώματα, κατακτήσεις και επιτεύγματα πολιτισμού που μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι, αλλά ταυτόχρονα συστηματικά άδεια από θέματα που συνδέονται με όλους αυτούς τους λαούς και ερωτήματα όπως: