Βιβλιοπαρουσιάσεις

Πέρασαν 20 ολόκληρα χρόνια από τότε που πήραμε κάποιοι λίγοι τυχεροί στα χέρια μας, το βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών (29-12-1989), βιβλίο: «Η Φούρκα της Ηπείρου (Ιστορία - Λαογραφία)», του αξιοσέβαστου συγχωριανού μας κ. Χρήστου Γ. Εξάρχου.

Το βιβλίο αυτό, αποτελεί έργο ζωής για τον ίδιο, μια που αφιέρωσε 50 ολόκληρα χρόνια για την συλλογή των πολύτιμων και μοναδικών πληροφοριών που περιέχονται σε αυτό. Και για την Φούρκα, αποτελεί κειμήλιο ξεχωριστής αξίας, μια που καταγράφει, διασώζει και διαδίδει την ιστορία, την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμά της.

Το βιβλίο αυτό περιέχει περίπου 4.500 λέξεις του βλάχικου λόγου, οι οποίες είναι μυκηναϊκές, ομηρικές, βυζαντινές και, φυσικά, νεοελληνικές! Οι κυριότερες διαπιστώσεις που προκύπτουν από το βιβλίο αυτό είναι οι εξής:
Πρώτον, πολλές (δεκάδες) λέξεις στο βλάχικο λόγο δεν αποτελούν δάνεια ή επιδράσεις από την αρχαία ελληνική ή τη λατινική, αλλά είναι συνέχεια της μυκηναϊκής, ομηρικής και βυζαντινής γλώσσας.
Δεύτερον, η διαπίστωση αυτή μαζί, με εκείνη που αφορά την κυριαρχία χιλιάδων νεοελληνικών ριζών στο βλάχικο λόγο, καταδεικνύουν ότι οι Ελληνόβλαχοι είναι αυτόχθονες, ότι κατοικούν συνεχώς στον ελλαδικό χώρο από τα βάθη των αιώνων.
Τρίτον, οι σημερινές εξελίξεις στην ελληνική αλλά και άλλες γλώσσες εξαιτίας της παγκοσμιότητας και της επιβολής της αγγλικής και άλλων γλωσσών ως αναγκαίων για τη συνεννόηση, την προώθηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και επαγγελματική καταξίωση, επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση ότι ο βασικός αρχικός κορμός της ελληνοβλάχικης διαλέκτου ήταν αρχέγονος, ήταν αρχαιοελληνικός.
Τέταρτον, στο βλάχικο λόγο, που δεν γράφτηκε ποτέ, είναι κυρίαρχη η μεταβολή γραμμάτων, θεμάτων και καταλήξεων πολλών λέξεων, όπως συμβαίνει άλλωστε και σήμερα σε περιοχές της χώρας μας, όπου κατοικούσαν και κατοικούν αγράμματοι.
Πέμπτον, η κυριαρχία χιλιάδων μυκηναϊκών, ομηρικών, βυζαντινών και νεοελληνικών ριζών στο βλάχικο λόγο καταδεικνύει ότι η μόνη σχέση που υπάρχει μεταξύ της ελληνοβλαχικής γλώσσας και των άλλων βλάχικων γλωσσών μη Ελλήνων, κυρίως στη Βαλκανική, είναι η χρήση λέξεων της δημώδους λατινικής.

Το Περιβόλι με τις μικρές ιστορίες του Γιάννη Περδίκη. Οι ψηφίδες μιας παράστασης; Όχι. Οι ψηφίδες για πολλαπλές αναπαραστάσεις.

Αυτό το λεύκωμα αποτελεί την εκπλήρωση ενός χρέους απέναντι σε αυτούς που έζησαν στον τόπο μας και δεν υπάρχουν πια, στους συγχωριανούς μας που έφυγαν, σε αυτούς που κατοικούν στο χωριό, αλλά και σε αυτούς που θέλουν να το γνωρίσουν.

Προχωρήσαμε στην προβολή του χωριού μας, ανοίγοντας ένα παράθυρο στον κόσμο, για να συμβάλλουμε με αυτόν τον τρόπο στην προσπάθεια διάδοσης και προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, και ταυτότητας του χωριού. Όλοι μας, αυτοί που μείναμε στο χωριό και αυτοί που το αγαπάμε, οφείλουμε να το φροντίσουμε, να συνειδητοποιήσουμε την αξία του, να σεβαστούμε την ιστορία του και να διατηρήσουμε τον χαρακτήρα του.

Ελπίζουμε ότι την πρωτοβουλία μας θα την αγκαλιάσουν όλοι οι Κλεισουριώτες και θα συμβάλλουν στην διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής κληρονομιάς της ιδιαίτερης πατρίδας μας αλλά και στην αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής, για να μη θρηνήσουν τα παιδιά μας το χαμό σημαντικών μνημείων της πολιτιστικής κληρονομιάς που ποτέ δε θα γνωρίσουν επειδή δεν σταθήκαμε στο ύψος μας.

Οφείλουμε επίσης να εκφράσουμε τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μας στον συγχωριανό μας κ. Νικόλαο Δ. Σιώκη, διότι μας παρείχε τα ιστορικά κείμενα και το φωτογραφικό υλικό στα οποία στηρίχτηκε ο κορμός του λευκώματος μας. Για να το αποκτήσετε επικοινωνήστε στο παρακάτω Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Μία ενδιαφέρουσα μελέτη που αφορά την «Βλάχικη γλώσσα, ή το Ελληνοβλαχικό Ιδίωμα» , όπως το ονομάζει ό ίδιος, μας καταθέτει ο Λεωνίδας Ζ. Τζημοζιώγας.
Το πόνημα αυτό , αν και απόλυτα γλωσσικό, λεξιλογικό, είναι απότοκο πόνου μη επαγγελματία φιλολόγου, αλλά πολιτικού μηχανικού Τ.Ε, στο οποίο όμως αποτυπώνεται η φιλομάθεια του και η διατριβή του με την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία, αλλά και η « ενδεδειγμένη και άκρως επωφελής γλωσσομάθεια του μαζί με την χρήση βοηθημάτων, που αγνοούνται ακόμη και από ειδικούς , όπως ΤΟ Λατινο-Ιταλικό ετυμολογικό Λεξικό NOMEN Campanini – Carboni, ενδυναμώνουν το ενδιαφέρον της συγραφικής συμβολής του, με το ενδεχόμενο οποιασδήποτε δυσπυστίας και παντοίων επιφυλάξεων, αφού περίπου τα πάντα τείνουν να αναχθούν στην Ελληνική Γλώσσα»… όπως σημειώνει ο Αχιλλέας Γ. Λαζάρου, στον πρόλογο του βιβλίου.

Διαβάστε κάποια στοιχεία απο το βιβλίο απο ένα άρθρο του κ. Μιχάλη Πλίτση