Βιβλιοπαρουσιάσεις

Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, το 2010, μετέφρασε, κυκλοφόρησε και παρουσίασε πανηγυρικά το μνημειώδες έργο του καθηγητού Ντούσαν Πόποβιτς, Αρμάνοι Βλάχοι στα Βαλκάνια. Στις 499 σελίδες του τεκμηριώνει, βάσει Αρχείων, τη μακραίωνη επιβλητική παρουσία των βλαχοφώνων Αρμάνων Ελλήνων στα Βαλκάνια και στην ΑυστροΟυγγαρία, όπου καλλιέργησαν τα Ελληνικά Γράμματα, διέδωσαν τον ελληνικό πολιτισμό, κυριάρχησαν στην οικονομία και στην τοπική κοινωνία, ευεργέτησαν πλουσιοπάροχα το Γένος, συνέδραμαν δημιουργικά τους συνοίκους Λαούς και δημιούργησαν την αστική τάξη πολλών βαλκανικών χωρών. Σήμερα οι ύστατες οπισθοφυλακές τους αποτελούν στρατηγική εφεδρεία της Ελλάδος. Οι ανεκτίμητες πληροφορίες του βιβλίου παραμένουν ακόμη άγνωστες στην επιστήμη, στις ηγεσίες και στην κοινή γνώμη της χώρας. Προάγουν, όμως, την εθνική αυτογνωσία - προϋπόθεση απαραίτητη για την υπέρβαση της εθνικής κρίσης.
Πιστή στην αποστολή της η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών προσφέρει στους Εταίρους και στους φίλους της τον μνημειώδη τόμο στην τιμή των 5 ευρώ. Η προσφερομένη τιμή είναι συντριπτικά κατώτερη από το κόστος παραγωγής. Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να προμηθευθεί το βιβλίο στο ισόγειο βιβλιοπωλείο της Εταιρείας, οδός Εθνικής Αμύνης 4 Θεσσαλονίκη 546 21, ώρες 8.00΄-14.00΄. Επικοινωνία: τηλ: 2310260150, fax: 2310271501, e-mail: ems[@]ems.gr

Αν και δεν είμαι ιστορικός έπρεπε να γράψω το χρονικό για να αποδοθεί κάποτε φόρος τιμής στους ντόπιους και σε αυτούς που ήρθαν από μακρινά μέρη θυσιάζοντας εαυτούς για να λυτρωθεί αυτό το πανάρχαιο αλλά καταδικασμένο κομμάτι της ηπειρωτικής γης.

Άηντιτσι σ’ αντουτσέμου αμίντι άνιε ατσέγι τιρκούτσιε
Ελάτε να θυμηθούμε τα περασμένα χρόνια
γιου κιντά κιντέζιε ριμένιε ατσέγι βρούτσιε.
όταν τραγουδούσαν οι τραγουδοποιοί, οι αγαπημένοι Βλάχοι.
Γιου φέτιλι μπιγκά φουστένλι κου ταμτέλι
Όταν τα κορίτσια φόραγαν φουστάνια με δαντέλες
σι’ άντα μπέρου αβιά κουράου ντι μιρτζέλι.
και στη μέση είχανε ζώνες από χάντρες.
Φέτιλι κα λούνα, φιτσόριε κα σόρι
Τα κορίτσια σαν φεγγάρι, τα αγόρια σαν τον ήλιο
άντα λι αντούκου αμίντι ίνιμα μι ντόρι.
όταν τα φέρνω στο μυαλό η καρδιά μου με πονάει.

Γιατί έγραψα αυτό το βιβλίο

Δεν είμαι ιστορικός, ανθρωπολόγος, ερευνήτρια ή εθνολόγος.
Δεν είμαι ο πλέον ειδικός άνθρωπος που θα μπορούσε να μιλήσει για τον πολιτισμό των Βλάχων. Διαπρεπείς ιστορικοί, καθηγητές πανεπιστημίων, ερευνητές, λαογράφοι κ.ά. έχουν ασχοληθεί εκτενώς με το θέμα αυτό. Η σχετική με τη βλάχικη καταγωγή αναφορά, που θα συναντήσετε στο πρώτο μέρος του βιβλίου, είναι στην ουσία πιστή αντιγραφή από μια σειρά μελετών που έκαναν συγγραφείς, απόλυτα καταρτισμένοι πάνω στη βλάχικη κουλτούρα. Ενέταξα το κομμάτι αυτό στην έρευνα μου, με σκοπό να λάβουν μια γενική πληροφόρηση εκείνοι οι αναγνώστες που δεν έχουν ιδιαίτερη γνώση πάνω την ιστορία αυτού του τόσο ενδιαφέροντος πληθυσμού.

Γεννήθηκα στις 13.12.1940. Στην Ήπειρο κάτω από το χωριό Λάβντανη (Λάβδανη), στα παραποταμάκια του ποταμού Καλαμά, όπου περνούσε η στάνη του νομά πατέρα μου, όπου εκείνη τη χρονιά, λόγω του πολέμου, καθυστέρησαν, ενώ έπρεπε να φύγουν το Νοέμβρη έφυγαν το Δεκέμβρη και η δύστυχη λεχώνα μάνα μου έπρεπε να περπατήσει 4-5 μέρες μέχρι να φτάσουν στα χειμαδιά τους στο Στίλο απέναντι από την Κέρκυρα, όπου θα έμεναν στις αχυροκαλύβες. Εκεί έμεναν με τις στάνες τους μέχρι την άνοιξη, όπου έβγαιναν στο Πωγώνι, στη Νεμέρτσικα και σε άλλα ψηλά βουνά, ζώντας τη νομαδική ζωή απο τότε που γεννήθηκα μέχρι που πήγα στρατιώτης. Αγάπησα τη φύση και τα ζώα στα όμορφα βοσκοτόπια της Ηπείρου, γι' αυτό και όλα μου τα ποιήματα τα υπογράφω ως «βοσκός».

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
"Φύλαγέ μου, Θεέ μου, τουλάχιστον όσα έχουν πεθάνει" Κική Δημουλά, Ακαδημαϊκός
Οι άνθρωποι είναι οι μνήμες τους. Δίχως μνήμη, ο άνθρωπος θα ήταν απλώς μία ακόμη ψηφίδα στο μωσαϊκό της πανίδας του κόσμου, θα ήταν ένας απλός τροφοσυλλεκτικός οργανισμός με στόχο την αυτοσυντήρησή του, έως ότου κλείσει τον βιολογικό του κύκλο.
Μνήμη λοιπόν, δηλαδή η ικανότητα του εγκεφάλου να διατηρεί γνώσεις ή εντυπώσεις και να τις ανακαλεί, όταν και όποτε θέλει, για να αναπλάθει πληροφορίες ή εμπειρίες. Μνήμη λοιπόν, η μητέρα της σοφίας κατά τον Αισχύλο, η σωτηρία των αισθήσεων κατά τον Πλάτωνα, η βίγλα η αψηλή στα φρένα μας κατά τον Νίκο Καζαντζάκη, η ιδιωτική λογοτεχνία του κάθε ανθρώπου κατά τον Άλντους Χάξλεϋ.