Ιστορίες - γεγονότα

Προλεγόμενα
Η νικηφόρα μάχη της Βήσσανης εντάσσεται στις επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού για επανάκτηση των εδαφών της παραμεθορίου που είχαν καταληφθεί από τα ιταλικά στρατεύματα τις πρώτες ημέρες του πολέμου οπότε τα τμήματα προκαλύψεως της 8^ης Μεραρχίας εκτελούσαν υποχωρητικό ελιγμό παρασύροντας τον αντίπαλο μέχρι τη γραμμή Καλπάκι - Καλαμάς. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Την ηρεμία των πρώτων πρωινών ωρών της Δευτέρας 28^ης Οκτωβρίου διέκοψε στις 4:00 το ηχηρό κουδούνισμα του τηλεφώνου του αξιωματικού υπηρεσίας Ανθυπασπιστή Βασιλείου Ευφραιμίδη (τραυματίστηκε στη μάχη της Βήσσανης) του 3ου  Λόχου προκαλύψεως του Ανεξαρτήτου Τάγματος Δελβινακίου. Τηλεφωνούσε ο Διοικητής του Υποτομέα Δελβινακίου Αντισυνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής που γνωστοποιούσε την είδηση για την επίδοση του ιταλικού τελεσιγράφου του Μουσολίνι και ότι την 6:00 πρωινή θα άρχιζε η επίθεση των Ιταλών. Ευθύς αμέσως ειδοποιήθηκε και το φυλάκιο «Ταμπούρι» που ήταν το πρώτο τμήμα κρούσης του Λόχου με 8 άνδρες με επικεφαλής τον Λοχία Μιχαήλ Μέντζο από τη  Βήσσανη.

«Με γοργότατο ρυθμό ο Στανωτάς πραγματοποιεί την συγκέντρωση των δυνάμεων του στο Μέτσοβο. Από την 31 Οκτωβρίου έχει διατάξει την προώθηση του 1/7 Τάγματος Παπαδημητρίου στον Κουκουρούντζο, βορειοδυτικός του Μετσόβου. Η κίνηση όμως του τμήματος αυτού, που δεν αποτελεί αξιόμαχη δύναμη, παρουσιάζει ανωμαλίες. Τη νύχτα προς την 3η Νοεμβρίου, το 11/4 προωθείται ολοταχώς προς Βωβούσα. Οι στιγμές είναι δραματικές. Ο εχθρός έχει καταλάβει το Δίστρατο και προελαύνει προς νότον. Είναι άδηλον αν το 11/4 θα φτάσει εγκαίρως στη γραμμή ενισχύσεως που έχει καθορίσει το Γενικό Στρατηγείο. 
Στις 3 Νοεμβρίου, το πρωί, ένα απροσδόκητο τηλεφώνημα πληροφορεί το διοικητή της Μεραρχίας Ιππικού ότι ο 3ος Λόχος του 1/51 (Απόσπασμα Δαβάκη) υπό τον Παππά βρίσκεται στη Βωβούσα. Καβάλα στον Αώο είναι χτισμένη η Βωβούσα. Ο μοναδικός μουλαρόδρομος, που έρχεται από το Δίστρατο, ακολουθεί την ανατολική όχθη του ποταμού, περνάει χάρη σ’ ένα πέτρινο γεφύρι στη δυτική όχθη και τραβάει προς Μέτσοβο.

Ἔχω ὑπ' ὄψει σεπτὸν παριαρχικὸν γράμμα ὑπ' ἀριθμὸν 3374 καὶ ἡμερομηνίαν 14 Μαίου ἔ. ἔ., ὅπερ περιῆλθεν εἷς χείρας μου τὴν 30 τοῦ ἰδίου καὶ δι' οὗ ζητοῦνται καὶ παρ' ἐμοῦ πληροφορίαι περὶ τίνων ἐπεισοδείων διαλαμβανομένων ἐν τῷ ἐγκλείστως ἀποσταλέντι μοὶ ἐν ἀντιγράφῳ μεταφράσεως σημειώματι καὶ ἀναφερομένων πρὸς τίνας τῶν ἐν τῇ Νομαρχίᾳ Θεσσαλονίκης κατοικούντων βλαχοφώνων....
....'Ἐν τῇ Νομαρχίᾳ Θεσσαλονίκης, Παναγιώτατε, περὶ τῶν βλαχοφώνων κατοίκων τῆς ὁποίας πρόκειται ὁ λόγος, περιλαμβάνονται ἐν τῇ ταπεινῇ μου ἐπαρχία τὰ ἑξῆς 7 βλαχόφωνα χωρία Ὀσσάνη, Λειβάδεια, Λούμνιτσα, Πέρισλαβ, Λούγκουντσα, Κούπα καὶ Χούμα. Πάντων τῶν χωρίων τούτων ἀνεξαιρέτως οἱ κάτοικοι μέχρι λήγοντος τοῦ ἔτους 1898 ἐνέμενον στερρῶς εἷς τὸ πάτριον φρόνημα καὶ ἤσαν τέκνα γνήσια καὶ πιστὰ τῆς Μητρὸς ἠμῶν Ἐκκλησίας. Τὴν ἀλήθειαν ταύτην οὐδεὶς δύναται νὰ διαμφισβητήση. Τοῦ γεγονότος δὲ τούτου ὄντος ἀναμφισβητήτου, τίνος ἄρα γὲ τὴ διαταγὴ καὶ προστασία ἤρξαντο ἐπιτελούμεναι καὶ παρὰ τοὶς κατοίκοις τῶν χωρίων τούτων αἳ δολοφονίαι ἀπὸ τοῦ ρηθέντος ἔτους 1898 καὶ ἐξακολουθούσι δυστυχῶς διαπραττόμεναι εἰσέτι αἳ τὲ δολοφονίαι καὶ αἳ παντοῖαι ἄλλαι βιαιοπραγίαι; Οὕτως ἐν τοὶς ἄνωθι χωρίοις ἐφονεύθησαν κατὰ χρονολογικῆς σειρὰν οἱ ἑξῆς Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ κάτοικοι αὐτῶν.

Τὸ κάτω ἰδίως τμῆμα τοῦ Ζαγορίου, τὸ κατοικούμενον ὑπὸ Κουτσοβλάχων, ὑφίσταται μεγάλας περιπέτειας σήμερον, ἕνεκα τῆς κακῆς διοικήσεως τοῦ Τούρκου φρούραρχου Ἀλῆ-ἐφέντη Γιούσμπαση, ὅστις κατέστη φοβερὸς προστάτης τῆς Ρωμουνικῆς προπαγάνδας ἐνταύθα, διότι εἶνε συστημένος εἰς τὸν Γενικὸν Διοικητήν μας ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου Μαργαρίτου. Οὗτος ἀπὸ παραμικρᾶν ἀφορμὴν καταγγέλλει καὶ φυλακίζει τοὺς μὴ ρωμουνόφρονας κατοίκους, οἵτινες πιέζονται ἀβηλεῶς εἰς τὰ δικαστήρια καὶ τᾶς φυλακὰς μέχρις ἐξαντλήσεως τοῦ βαλαντίου τῶν καὶ ὕστερον ἀπολύονται ἐπὶ ἐγγυήσει. Τελευταίως μάλιστα ὁ Ἀλή-ἐφέντης ἐφοβέρισε τοὺς κατοίκους ὅτι διὰ τῶν πιέσεών του καὶ τοῦ τρόμου ὂν ἐνσπείρει δι' αὐτῶν, θὰ κλείση τὰ Ἑλληνικὰ σχολεῖα.
Ἡ «Φωνὴ τῆς Ἠπείρου» πρέπει νὰ ἀντηχήση μέχρι τοῦ Γελδὶζ περὶ τῶν παρανομιῶν τούτων τῶν ἀξιωματικῶν του Σουλτάνου. Καὶ ἂν δὲν ληφθοῦν τὰ κατάλληλα μέτρα παρὰ τοῦ πασᾶ μας Χιβζῆ, ὅστις, ὡς φαίνεται θὰ τὰ ἔχη ἕνα μὲ τὸν Μαργαρίτην, ἀφοῦ οὗτος τῷ συνιστᾷ τοὺς ἀξιωματικούς του, πρέπει νὰ λάβη τοιαῦτα ἡ Κυβέρνησις. Ἄλλως τὲ ἑτέρα καταστροφὴ ἐπίκειται εἰς τὸ ἀτυχὲς Ζαγόρι. Διότι ἐκτὸς τῶν Ρωμούνων πρακτόρων, ὁ Ἀλή-ἐφένδης προστατεύει καὶ τοὺς ζωοκλέπτας, ὧν ἐστίαι ἐσχάτως ἐγένοντο αἳ στραιωτικαὶ καζάρμαι (φύλακαι) Ζιόγου, Κουκουρόζου καὶ Ἄσπρο-λιθαριοῦ.

Φωνή της Ηπείρου, 13 Νοεμβρίου 1892, Έτος Α', Αριθμ. 9