Ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ Πωγωνίου καθ' ὅλον τὸ θέρος οὐδεμία λυστρικὴ πράξις ἐγένετο. Ὁ τρυγητὸς δὲ εἰς τὰ μέρη ταῦτα ὡς καὶ εἰς τὰ δυτικὰ χωρία τοῦ Ζαγορίου, ἐν συγκρίσει πρὸς τὰ παρελθόντα ἔτη, ἢν ἐφέτος ἀφθωνότερος. Πολλοὶ μὴ ἔχοντες σκεύη πρὸς ἐναποθήκευσιν τοῦ γλεύκους ἐπώλουν αὐτὸν πρὸς 5 καὶ 7 παράδες τὴν ὀκᾶν. Ἐνῶ δὲ εἰς τοιάτην εὐτελῆ τιμὴν ἐπώλουν τὸ προϊὸν τῶν κόπων αὐτῶν εἶναι ἠναγκασμένοι νὰ πληρόνωσιν 17 ἕως 20 παράδες κατ' ὀκᾶν τὸ δέκατον. Ὁ σίτος δὲ κομιζόμενος ἐκ διαφόρων μερῶν τῆς Μακεδονίας, ἕνεκα τῆς τακτικῆς συγκοινωνίας τιμᾶται 40 ἕως 42 παράδες.
Ιστορίες - γεγονότα
Από τα τέλη Ιουλίου, όταν είχε παύσει κάθε αντίσταση στη Μικρή και στη Μεγάλη Βλαχία, ο αγώνας περιορίσθηκε στα βουνά της Μολδαβίας. Εκεί το ισχυρό επαναστατικό σώμα του Ολύμπιου και του Φαρμάκη και μικρές επαναστατικές ομάδες, που συνέπρατταν μαζί του, παρενοχλούσαν τον εχθρό αδιάκοπα σχεδόν, αν και ο ίδιος ο Ολύμπιος εξακολουθούσε να είναι άρρωστος, και συχνές ήταν οι συμπλοκές η και μεγαλύτερες συγκρούσεις με τουρκικά αποσπάσματα.
Οι φήμες, για τις συμπλοκές και τις συγκρούσεις αυτές, εξογκώνοντας τα γεγονότα, ανέβαζαν σε χιλιάδες ανδρών τις απώλειες των Τούρκων. Έτσι, ο Αθανάσιος Ξόδιλος σε επιστολή του από 23 Σεπτεμβρίου, που αναφέρεται σε γεγονότα του Ιουλίου και του Αυγούστου, γράφει από το Ρέννι προς τους εφόρους της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό:
«Ο ήρως Ολύμπιος εις τα βουνά της Μολδαβίας κατέστρεψε και τετάρτην φοράν χιλιάδας βαρβάρων, όπου εκινούντο εναντίον του, με νίκην λαμπράν».
Κατά το έτος 1878 ελυμαίνετο την Ήπειρο ο λήσταρχος και μεγάλος τρομοκράτης Στραβολαίμης. Είχε γίνει το φόβητρο όλου του νομού Ιωαννίνων.
Η κάθοδος της 1ης ορεινής μεραρχίας ορεινών καταδρομών «Εντελβάις», επιφέρει φόβο και τρόμο, στους κατοίκους των χωριών της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Στις 10 Ιουλίου 1943, ο υπολοχαγός Μίχαελ Παίσιγκερ, διοικητής του 6ου λόχου, του 2ου τάγματος, του 98 συντάγματος εφαρμόζει την διαταγή που προβλέπει: «εκκαθάριση και φύλαξη του δρόμου προώθησης προς Ιωάννινα», που αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα εφαρμογή της τακτικής της καμένης γης που έχει να κάνει με δολοφονίες αμάχων και κάψιμο χωριών… Στο Κεφαλόβρυσο ο κόσμος, βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση πανικού καθώς έχει πληροφορηθεί από τις 6 Ιουνίου 1943, τα τρομερά νέα για το μακελειό που προκάλεσαν, οι γερμανοί καταδρομείς της «Εντελβάις», στα Αλβανικά χωριά, κοντά στην μεθόριο. Μη έχοντας λοιπόν άλλη επιλογή οι Κεφαλοβρυσίτες αποφασίζουν να φύγουν από το χωριό τους τα ξημερώματα της 10ης Ιουλίου 1943 και να κρυφτούν, στα λαγκάδια της Νεμέρσικας για να σώσουν τις οικογένειές τους και το λιγοστό βιός τους.