Όταν λέγωμεν σήμερον εις τας Αθήνας Βλάχα ή Βλάχισσα, έννοούμεν ως επί το πλείστον τα μετέωρα εκείνα, τα οποία εκ διαλειμμάτων επιτέλλουσιν εις τον οριζοντα της Ελλάδος από βορρά και επιρρίπτουσιν εις την λιπράν αυτής γην τον χρυσούν υετόν των παριστρίων πεδιάδων.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ήμουν περίπου 10 ετών, μας επισκέφθηκαν δύο «Αλβανοί» στο σπίτι. Όταν ρώτησα την μητέρα μου τι θέλουν αυτοί οι ξένοι, μου απάντησε κάπως αυστηρά και κοφτά ότι είναι πρώτα ξαδέρφια της γιαγιάς μου…

Διεσκορπισμένοι εις διάφορα χωρία ως επί το πλείστον ορεινά από της Μακεδονίας έως την Πελοπόννησον είναι οι λεγόμενοι Βλάχοι, Μακεδόνες όντες και Θετταλοί και Έλληνες το γένος (βλ. τέλος).

Η παρούσα εργασία υλοποιείται στα πλαίσια του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών «Σύγχρονες τάσεις στη γλωσσολογία για εκπαιδευτικούς» του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ).