Αξιότιμες κυρίες, αξιότιμοι κύριοι, αγαπητές συμπατριώτισσες και αγαπητοί συμπατριώτες.
Είναι μεγάλη τιμή για τον Σύλλογο Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας και βρίσκεστε σήμερα όλες και όλοι σας εδώ, για την επίσημη παρουσίαση του Λεξικού της Κουτσοβλαχικής του εκλεκτού συγγραφέα Κώστα Προκόβα.

Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά για το 2007 με υγεία και δημιουργία.
Κατά την περιδιάβαση στο ιντερνετ βρήκαμε την πολύ καλή ιστοσελίδα και σας συγχαίρουμε γι' αυτήν.
Ομως επειδή παρατηρήσαμε μία ιστορική ανακρίβεια σχετικά με την καταγωγή του Ρήγα Βελεστινλή θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε με συντομία.
Προς ενημέρωση σας και του αναγνωστικού σας κοινού γίνεται γνωστό ότι ο Ρήγας Βελεστινλής γεννήθηκε στο Βελεστίνο της Θεσσαλίας από ντόπιους γονείς και δεν είχε βλάχικη καταγωγή από το Περιβόλι Γρεβενών, όπως αναγράφεται σε άρθρα και μέχρι πρόσφατα υποστηρίζονταν χωρίς όμως ιστορικά τεκμήρια από μερικούς συγγραφείς.

Χριστούγεννα (Κριτσούνου)
Την παραμονή των Χριστουγέννων οι γυναίκες έπλαθαν αλμυρά κουλούρια με γάλα και σόδα τα οποία ονόμαζαν «κουλίντι», γι’ αυτό και την παραμονή των Χριστουγέννων τη λένε «τζούα ντι κουλίντι». Έπλαθαν ένα μεγάλο σε στρογγυλό σχήμα με σταυρό στο κέντρο και το ονόμαζαν «ντουμιτζέλου» δηλ. Θεός, το έβαζαν στο εικονοστάσι μέχρι τα Φώτα και την ημέρα εκείνη με το αγιασμένο νερό το μούσκευαν και ταΐζανε το κοπάδι.
Ακόμη έπλαθαν μικρά στρογγυλά κουλούρια με τρύπα στο κέντρο. Τα κουλούρια αυτά τα έδιναν στα παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα. Για να πάει καλά και το κοπάδι τους και τα ζώα τους γενικότερα έπλαθαν ένα κουλούρι σε σχήμα σταυρού.

Ο Ηπειρώτης λόγιος Παναγιώτης Αραβαντινός (Πάργα 1809 - Ιωάννινα 1870), συγγραφέας της περίφημης μακροσκελούς "Χρονογραφίας της Ηπείρου" (1856-1857), εντάσσεται στη μεγάλη χορεία των ιστοριοδιφών που θεμελίωσαν την ελληνική ιστοριογραφία. Η συγγραφική του παραγωγή παρακολουθεί τις (πολιτικές) σκοπιμότητες της ιστοριογραφίας του 19ου αιώνα.
Η Μονογραφία περί Κουτσοβλάχων γράφτηκε το 1862, έτος εμφάνισης του Απόστολου Μαργαρίτη (από την Κλεισούρα της Μακεδονίας), πράκτορα του Μακεδονορουμανικού κομιτάτου, στο Βουκουρέστι, και δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 1905, λίγους μήνες μετά το ξέσπασμα του ανθελληνικού διωγμού στη Ρουμανία με αφορμή το Μακεδονικό Ζήτημα.
Ωστόσο, ο Αραβαντινός δεν ακολουθεί την κυρίαρχη ελληνική άποψη για τους Κουτσόβλαχους (ότι είναι Έλληνες), όπως την διατύπωσαν ο Κωνσταντίνος Κούμας στην Ιστορία των ανθρωπίνων πράξεων (εν Βιέννη 1832) και ο Μιχαήλ Χρυσοχόου (βλ. αρ. 283 της Βιβλιοθήκης Ιστορικών Μελετών). Ο Π. Αραβαντινός πιστεύει ότι οι Βλάχοι είναι απόγονοι Δακορωμούνων ποιμένων, οι οποίοι πιεζόμενοι από τους Αβαρογότθους μετακινήθηκαν σταδιακά στα μέσα του 6ου αιώνα νοτιότερα και εγκαταστάθηκαν στα ορεινά και αραιοκατοικημένα μέρη της Θράκης, της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θεσσαλίας.