Από το προξενιό έως το γαμήλιο τραπέζι και γλέντι

Ο βλάχικος γάμος στα έξι σημερινά βλαχοχώρια του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, δηλαδή στην Παλαιομάνινα, στη Στράτο, στη Γουριότισσα, στα Αγράμπελα, στα Όχθια και στο Στρογγυλοβούνι, γινόταν (και γίνεται και σήμερα κατά ένα μεγάλο μέρος) με όλες τις παραδόσεις, που επιβίωσαν επί αιώνες, έχοντας... μυκηναϊκές και ομηρικές ρίζες!....

500 γρ. φύλλο χωριάτικο
75 γρ. ελαιόλαδο
75 γρ. βούτυρο πρόβειο
1 κοτόπουλο (1-1 ½ κιλό)
1 αρωματικό μπουκέτο (1 σέλινο, 1 κρεμμύδι πικέ με 4 γαρύφαλλα, 1 καρότο, 1 φύλλο δάφνης, λίγοι κόκκοι πιπέρι)
χυμό από 1 λεμόνι
4 αυγά
250 γρ. κρεμμύδι σε ψιλές φέτες
250 γρ. πράσο σε ψιλές φέτες
150 γρ. φέτα ή 75 γρ. φέτα & 75 γρ. μετσοβόνε τριμμένα
75 γρ. ελαιόλαδο
1 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
αλάτι & πιπέρι μαύρο

Η ολοκληρωμένη Εθνολογική και πολιτιστική ταυτότητα ενός Έθνους βρίσκεται και υπάρχει μέσα από την ανόθευτη ιστορική και παραδοσιακή διαδρομή όλων ανεξαιρέτως των στοιχείων του, που με πραγματικά γεγονότα συνθέτουν αυτό το ίδιο το Έθνος. Οποιοδήποτε στοιχείο, το οποίο αποκόπτεται από τον κυρίως κορμό, αποστερεί του Έθνους μέρος της αληθινής και πραγματικής του μορφής.
Το Ελληνικό Έθνος, είναι το Έθνος εκείνο, το οποίο κατ' εξοχή μετου­σιώθηκε, πριν ακόμα από την γέννηση του, στον υπαρξιακό του χαρακτήρα, με τη συμβολή όλων των στοιχείων του και μάλιστα κατά τρόπον ενιαίο και αδιαίρετο. Τα στοιχεία αυτά, είναι τα τμήματα εκείνα του Ελληνισμού, τα οποία στέριωσαν και αναπτύχθηκαν σε διάφορες περιοχές, χωρίς ποτέ να χάσουν την Εθνική τους υπόσταση. Αισθάνονται πάντα το ίδιο Ελληνικά, διατηρούν πάντα με φανατισμό ότι είναι Ελληνικό και αγωνίζονται πάντα για κάθε τι το Ελληνικό.

Όσο αβέβαιες και αν είναι χρονολογικά οι αφίξεις των Βλάχων στις πλαγιές του Βόρρα, τελικά από το α' μισό του 19ου αιώνα άρχισαν να αναπτύσσονται κάποιοι ορεινοί και αρχικά καλυβικοί οικισμοί, που σταδιακά επεκτάθηκαν στις πλαγιές του βόρειου Βερμίου, των Πιερίων και μέχρι τις πλαγιές του Ολύμπου. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους oι οικιστές αυτής της ομάδας ήταν αρβανιτοβλάχικης καταγωγής και κατ' επέκταση η ομάδα τους ταυτίζονται με τους οικισμούς και τις εγκαταστάσεις που δημιούργησαν οι Αρβανιτόβλαχοι στην Κεντρική Μακεδονία.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους Βλάχους της Κεντρικής Μακεδονίας, επικράτησε οι οικιστές και οι απόγονοι αυτής της ομάδας να ονομάζονται Φαρσιαριώτες ή Φρασιαριώτες Βλάχοι. Εκτός όμως από Φαρσιαριώτες, οι Βλάχοι των Μεγάλων Λιβαδίων στο Πάικο τους προσδιόριζαν και με το όνομα Πιρουσιάνοι.[1] Το όνομα αυτό τους δόθηκε λόγω του ότι οι Αρβανιτόβλαχοι της Κεντρικής Μακεδονίας εκτός από νομαδοκτηνοτρόφοι ήταν και παραδοσιακοί παραγωγοί ξυλοκάρβουνου. Ο τοπωνυμικής προέλευσης επιθετικός προσδιορισμός Φαρσιαριώτης έχει σαφώς να κάνει με τη μακρινή καταγωγή τους και με την πιθανολογούμενη εστία εκκίνησής τους, το χωριό Φράσιαρη (Frasher), στην περιοχή του Νταγκλί (Dangelli), στη Βόρεια Ήπειρο - Νότια Αλβανία.