Βλάστη, Μπλάτσι ή Βλάτσι, κοινότητα της επαρχίας Εορδαίας (εκκλησιαστικά ανήκει στη Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης). Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 1200μ. μεταξύ των βουνών Ασκίου (Σινιάτσικου) και Μουρικίου. Υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα προπύργια του Ελληνισμού κι ένα από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια της Δυτικής Μακεδονίας σύμφωνα πάντοτε με τις παραδόσεις, τις μαρτυρίες, τα ήθη και τα έθιμα.
Από ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν η ίδρυση της Βλάστης πιθανότατα υπήρξε προ της Βυζαντινής εποχής, ως οικισμού. Η ανάπτυξη της άρχισε μετά το 1500 μ.Χ. από καταδιωκόμενους Χριστιανούς, Μακεδόνες και Βορειοηπειρώτες, που αναγκάζονταν να ανεβαίνουν σε ορεινές περιοχές, απρόσιτες από τους κατακτητές. 

Ο εκμοντερνισμός των πάντων μέσα στις τελευταίες δεκαετίες ίσως δημιουργεί την αίσθηση σε ορισμένους πως οι Βλάχοι δεν πολυενδιαφέρονται για την ιστορία και τις παραδόσεις τους. Και πως με την καταγραφή τους ασχολούνται μόνο οι ειδικοί, οι οποίοι πολλές φορές γράφουν πλήρως αποστασιοποιημένοι συναισθηματικά, αφού η συγγραφή τέτοιων εργασιών αποτελεί μέρος της δουλειάς και του βιοπορισμού τους.
Επιπλέον έχουμε το φαινόμενο της ενασχόλησης με τη “βλάχικη θεματολογία” ανθρώπων που δεν είναι βλάχικης καταγωγής. Αν και τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχουν γραφτεί και εκδοθεί αρκετά αξιόλογα βιβλία γύρω από τα θέματα των Βλάχων, θα μπορούσε κανείς να επισημάνει πως τα περισσότερα από αυτά αφορούν είτε πολύ ειδικά, είτε πολύ γενικά θέματα.

Οι γνήσιες συνταγές της Θείτσα - Σιούδως!  2ο μέρος
«ΝΤΙΓΚ'ΑΤΟΥΡΑ» 
Και βέβαια οι συμπατριώτες μας, όπου κι αν βρίσκονται, ξέρουν τη λέξη αυτή και το τι σημαίνει στην πράξη. 'Η μάλλον στη γεύση. Γιατί όλοι μας, λίγο πολύ, απολαύσαμε στις δύσκολες (αλλά  νόστιμες) εποχές το φαγητό (τρόπος του λέγειν) αυτό. Η «Ντιγκ'ατούρα» λέγεται και «παπάρα» ή επί το ελληνικότερον θριψάλα. Στο Λιβάδι η συνταγή είναι ενδιαφέρουσα. Οι συνταγές μάλλον.

Οι γνήσιες συνταγές της Θείτσα - Σιούδως!  1ο μέρος

ΠΟΥΣΚ'Α!
 Το ξύδι αποτελούσε ένα βασικό στοιχείο της καλοκαιρινής λιβαδιώτικης διατροφής. Ιδιαίτερα μάλιστα χρησιμοποιούνταν το ξύδι στον κάμπο του Λιβαδίου, κυρίως στο θερισμό. Οι θεριστές έτρωγαν κατά κανόνα ψωμί και ξύδι! Το ξύδι θεωρούνταν αντι-ιδρωτικό, αντιθερμικό και λιποδιαλυτικό (και είναι πράγματι έτσι...).
Η διαιτολόγος μας θείτσα Σιούδω θα μας δώσει μερικές εύκολες συνταγές και συμβουλές που έχουν σχέση με το ξύδι.