Γεωγραφική θέση – Ιστορικά Στοιχεία
Eίναι ένα βλαχόφωνο χωριό της Κεντρικής Πίνδου.
Βρίσκεται στις πηγές του Αώου και στην δυτική υπώρεια του όρους Αυγού, το οποίο αποκαλείται Ώου. Είναι ένα από τα 44 χωριά του Ζαγορίου. Συνορεύει με το Νομό Γρεβενών, τριγύρω δε είναι τα χωριά Φλαμπουράρι, Ελατοχώρι, Λάιστα, Δίστρατο και Περιβόλι.
Μνημονεύεται σε χρυσόβουλο του Βουλγαροκτόνου και σαν έδρα της επισκοπής (Βοώσα) του θρόνου της Καστοριάς. Ο Πουκεβίλ την βρήκε με 150 σπίτια, άρα με 255 οικογένειες τουλάχιστον. Πολύ περισσότερες όμως την είχαν εγκαταλείψει πριν το 1770 ακόμα. Αυτές ίδρυσαν παροικίες στα Πορόϊα, Τζουμαγιά, Νιγρήτα, Αλιστράτη, Δράμα, Ξάνθη, Κομοτηνή και ισχυρή αποικία στην Πέστερα της Ανατολικής Ρωμυλίας. Πολύ αρχαιότερη παροικία Βοβουσαίων υπήρχε στο Βελεστίνο, μέλος της πατριάς Ρίζου της οποίας φέρεται πως ήταν και η οικογένεια του Ρήγα Φεραίου.
Γενικά στοιχεία – Γεωγραφική θέση.
Η Βλάστη το ιστορικό Μπλάτσι είναι κτισμένη σε υψόμετρο 1.240 μέτρα , σ΄ ένα μικρό οροπέδιο που περιορίζεται από τα βουνά Σινιάτσικο και Μουρίκι, βόρεια της Κοζάνης και σε απόσταση 25 χιλ. από την Πτολεμαϊδα.
Η ιστορία της Βλάστης ξεκινά ανάμεσα στα 1510-1571 τότε που κάτω από την πίεση των Τούρκων ελληνικοί πληθυσμοί κυρίως από το χώρο της Ηπείρου, αναγκάζονται να ζητήσουν καταφύγιο στο Μπλάτσι.
Άξιοι δουλευτάδες της γης, τεχνίτες της ραπτικής, ξυλουργικής και της χρυσοχοΐας και έμποροι μεταμορφώνουν τις καλύβες σε σπίτια περίλαμπρα και η Βλάστη γίνεται ορμητήριο για Βενετιά, Τεργέστη, Λιβόρνο, Μασσαλία, Βιέννη και Βουδαπέστη όπου βρίσκει διέξοδο το εμπορικό τους δαιμόνιο.
Παράλληλα η πλούσια βλάστηση επιτρέπει την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Δημιουργούνται τα περίφημα τσελιγκάτα που περιλάμβαναν στην κατοχή τους από 5.000 έως 10.000 αιγοπρόβατα. Η πλούσια σε μαλλί παραγωγή ευνόησε την ανάπτυξη της υφαντικής τέχνης. Η ευαισθησία της Βλατσιώτισσας και το πηγαίο αισθητικό της τάλαντο συντέλεσε ώστε να βγουν από τα χέρια της αληθινά δημιουργήματα λαϊκής τέχνης.
1) Εισαγωγή, Τι είναι ρυθμός.
Τόσο η μουσική και το τραγούδι (και κατ΄ επέκταση και ο στίχος, ο λόγος) όσο και ο χορός αναπτύσσονται επάνω στον ρυθμό. Είναι ο ρυθμός αυτός ο οποίος αποτελεί τον θεμέλιο λίθο, τη βάση αυτών των μορφών τέχνης αλλά και τον συνδετικό κρίκο που θα ταιριάξει τον στίχο με την μουσική να γίνουνε τραγούδι και την μουσική με την κίνηση, το βήμα, να γίνουνε χορός.
Ο μουσικός ρυθμός στην αρχαία Ελλάδα νοούταν με βάση την ομιλία και στην αρχή η ρυθμική συγχεόταν με την μετρική. Σε μια γλώσσα όπως η ελληνική, όπου η προφορά και η μετροποιία βασίζονταν στην ποσότητα (μακρές και βραχείες συλλαβές που σχηματίζουν πόδες), ο ρυθμός των λέξεων επιβαλλόταν στη μελοποιία που ερχόταν να τις επενδύσει.
Ο Σμόλικας (2.637 μέτρα) είναι το δεύτερο σε ύψος βουνό της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο, από τα πλέον ενδιαφέροντα τμήματα της Βόρειας Πίνδου και με μια σημαντική θέση στην ιστορία του τόπου μας
Στις 2,3 & 4/7/2004 οι Ιάσονας, Νιόβη, Ελίνα, Ελπίδα, Θώμη, Βάσω, Αλέκα, Λίλη, Δημήτρης, Κώστας, Μπάμπης και Στέφανος υλοποιήσαμε μια παλιά υπόσχεση για ανάβαση στο Σμόλικα. Το είχαμε σχεδιάσει ξανά στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά ήρθαν όλα βολικά, παρά τις δυσκολίες που έχει η καλοκαιρινή περίοδος, για τόσες ώρες πορεία, σε τέτοιο υψόμετρο και με αρκετή ζέστη.
Αποφασίσαμε να ανεβούμε από τη Σαμαρίνα, που έχει τη μικρότερη απόσταση από τη Λαμία, παρά το γεγονός ότι έχει το μεγαλύτερο χρόνο για την ανάβαση στην κορυφή. Για την κορυφή υπάρχουν άλλες δύο βασικές διαδρομές. Είναι αυτή από την Αγία Παρασκευή Κόνιτσας (35 χιλ από την Κόνιτσα, σε 900 μέτρα υψόμετρο) και από τους Πάδες (32 χιλ από την Κόνιτσα, σε 1140 μέτρα υψόμετρο).